مدیریت نظام سیاسی اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها
←جستارهای وابسته
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
اگر قوانین و مقررات و سیاست‌ها و خط‌مشی‌های کلی جامعه بر اساس موازین اسلامی [[انتخاب]] شوند، بخش‌های مختلف [[اجتماع]]، اعم از [[سیاست]]، [[فرهنگ]] و [[اقتصاد]]، [[نظم]] و [[انسجام]] ویژه‌ای می‌یابند و زمینه برای تحقق اهداف کلان جامعه فراهم می‌گردد، در چنین شرایطی، [[نظام اقتصادی]] [[کشور]] به تمرکز و [[تکاثر]] [[ثروت]] دچار نمی‌شود، فضای سیاسی را [[فساد]] و [[بی‌اعتمادی]] فرا نمی‌گیرد و فرهنگ و [[هنر]] به ابتذال کشیده نمی‌شود؛ بلکه الگوهایی نو و سالم از توزیع عادلانه درآمدها، [[مشارکت]] مؤثر و مستمر [[مردم]] در [[تصمیم‌گیری‌ها]]، و بروز [[خلاقیت]] و [[تعهد]] در فعالیت‌ها به نمایش در می‌آید و شیوه‌های تازه‌ای از [[مدیریت]] و [[برنامه‌ریزی]] [[اجتماعی]] تجربه می‌شود.<ref>[[علی اصغر نصرتی|نصرتی، علی اصغر]]، [[نظام سیاسی اسلام (کتاب)|نظام سیاسی اسلام]]، ص ۳۳۸.</ref> | اگر قوانین و مقررات و سیاست‌ها و خط‌مشی‌های کلی جامعه بر اساس موازین اسلامی [[انتخاب]] شوند، بخش‌های مختلف [[اجتماع]]، اعم از [[سیاست]]، [[فرهنگ]] و [[اقتصاد]]، [[نظم]] و [[انسجام]] ویژه‌ای می‌یابند و زمینه برای تحقق اهداف کلان جامعه فراهم می‌گردد، در چنین شرایطی، [[نظام اقتصادی]] [[کشور]] به تمرکز و [[تکاثر]] [[ثروت]] دچار نمی‌شود، فضای سیاسی را [[فساد]] و [[بی‌اعتمادی]] فرا نمی‌گیرد و فرهنگ و [[هنر]] به ابتذال کشیده نمی‌شود؛ بلکه الگوهایی نو و سالم از توزیع عادلانه درآمدها، [[مشارکت]] مؤثر و مستمر [[مردم]] در [[تصمیم‌گیری‌ها]]، و بروز [[خلاقیت]] و [[تعهد]] در فعالیت‌ها به نمایش در می‌آید و شیوه‌های تازه‌ای از [[مدیریت]] و [[برنامه‌ریزی]] [[اجتماعی]] تجربه می‌شود.<ref>[[علی اصغر نصرتی|نصرتی، علی اصغر]]، [[نظام سیاسی اسلام (کتاب)|نظام سیاسی اسلام]]، ص ۳۳۸.</ref> | ||
==ملاک‌ها و شاخص‌های توسعه== | |||
سومین عامل مؤثر در تنظیم روش اداره، ملاک‌ها و شاخص‌های توسعه است. شاخص‌های توسعه عبارت از امور و مقیاس‌هایی است که [[میزان]] [[رشد]] و [[تکامل]] بخش‌های مختلف اجتماع به وسیله آنها مورد سنجش و ارزیابی قرار می‌گیرد. امرور: شاخص‌هایی که از سوی کشورهای غربی برای ارزیابی وضعیت جامعه به کار گرفته می‌شود، پارامترهایی است که [[تغییر]] و تحولات امور را صرفاً از بعد مادی ارزیابی می‌کند و مسایلی چون افزایش تولید [[ناخالص]] ملّی، گسترش حجم مبادلات بازرگانی، ارتقای سطح خدمات بهداشتی، دسترسی بیشتر به آب سالم [[آشامیدنی]] را ملاک توسعه‌یافتگی [[جوامع]] می‌داند. | |||
به کار‌گیری این دسته از شاخص‌های توسعه، بدون توجه به سایر ابعاد [[زندگی اجتماعی]]، از جمله بعد [[فرهنگی]] و [[اخلاقی]]، سبب شده تا کشورهای غربی و اروپایی، کشورهای پیشرفته و توسعه‌یافته تلقی شوند و اکثر [[کشورهای اسلامی]] در شمار جوامع توسعه نیافته یا حداکثر در حال توسعه محسوب گردند؛ این در حالی است که بیشتر کشورهای غربی از لحاظ فرهنگی و اخلاقی، دچار [[انحطاط]] بوده و با [[بحران]] [[فساد]] و بی‌بند و باری دست به گریبان هستند. | |||
بی‌شک [[حکومت دینی]] برای [[اداره جامعه اسلامی]] نمی‌تواند با شاخص‌هایی صرفاً مادی به ارزیابی امور و تنظیم برنامه‌های توسعه بپردازد؛ چنان‌که برای مثال در بخش [[فرهنگ]]، شاخص‌هایی چون شمارگان چاپ کتاب یا روزنامه، تعداد سالن‌های سینما و فیلم‌های تولید شده که امروزه در کشورهای غربی ملاک‌های توسعه فرهنگی شناخته می‌شوند؛ تصویر روشنی از وضعیت فرهنگی [[جامعه]] ارائه نمی‌کنند؛ زیرا این شاخص‌ها فقط بیانگر تحولات کمّی بخش فرهنگ بوده و جهت‌گیری کیفی آن را مشخص نمی‌کنند؛ بلکه بررسی دقیق‌تر مسائل فرهنگی [[جهان غرب]]، بیانگر آن است که افزایش سرعت تحولات در این بخش فقط موجب [[انحراف]] و [[گمراهی]] بیشتر شده است. | |||
بنابراین [[تعیین]] شاخص‌های جامع و کاملی که تحوّلات بخش‌های مختلف [[اجتماع]] را، هم از لحاظ کیفی و هم کمّی تشریح نماید و امکان [[برنامه‌ریزی]] و [[اداره امور]] به شکل مطلوب را فراهم آورد، بخش دیگری از روش اداره را تشکیل می‌دهد که [[نظام اسلامی]] در این بخش نیز باید از شاخص‌های ویژه و اختصاصی استفاده کند.<ref>[[علی اصغر نصرتی|نصرتی، علی اصغر]]، [[نظام سیاسی اسلام (کتاب)|نظام سیاسی اسلام]]، ص ۳۳۹.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||