قرآن در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

در این گونه از کاربرد [[آیات قرآنی]] در [[ادعیه]]، آیه‌ای از قرآن عیناً در ضمن دعا ذکر می‌گردد<ref>تجلی قرآن در نیایش معصومان، ص۸۷ و ۱۰۵؛ قرآن و صحیفه سجادیه، ص۱۲۰.</ref>. در این نوع اثرپذیری دعا از قرآن، امام با استفاده از الفاظی مانند "قلت"، "حتی قلت له"، "اذ تقول" و... آیات قرآنی را از کلام خود جدا می‌نماید.

برای نمونه، گاهی امام آیه‌ای را ذکر و مطالبی را با استناد به آن آیه بیان می‌کند مانند بندهای ۱۱ و ۱۲ از [[دعای ۳۱ صحیفه]] که آن حضرت با استناد به آیه ۶۰ [[سوره غافر]]<ref>ریاض‌السالکین، ج۴، ص۴۰۹.</ref> از [[خداوند]] می‌خواهد دعایش [[مستجاب]] شود: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ فَهَا أَنَا ذَا قَدْ جِئْتُكَ مُطِيعاً لِأَمْرِكَ فِيمَا أَمَرْتَ بِهِ مِنَ الدُّعَاءِ، مُتَنَجِّزاً وَعْدَكَ‏ فِيمَا وَعَدْتَ‏ بِهِ مِنَ الْإِجَابَةِ، إِذْ تَقُولُ: {{متن قرآن|ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ}}<ref>{{متن قرآن|وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ}} «و پروردگارتان فرمود: مرا بخوانید تا پاسختان دهم که آنان که از پرستش من سر برمی‌کشند به زودی با خواری در دوزخ درمی‌آیند» سوره غافر، آیه ۶۰.</ref>؛ اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ الْقَنِي بِمَغْفِرَتِكَ كَمَا لَقِيتُكَ بِإِقْرَارِي}}؛ خداوندا! اکنون این من هستم که به نزد تو آمده‌ام در حالی که [[فرمان]] تو را که به [[دعا کردن]] [[امر]] نموده‌ای، [[اطاعت]] کرده‌ام و [[وفا]] به وعده‌ای را که پیرامون [[اجابت]] داده‌ای، خواستارم، چرا که تو می‌فرمایی: «مرا بخوانید و بدانید که [[خواندن]] من [[عبادت]] است و اگر بخوانیدم دعایتان را اجابت می‌کنم» خداوندا پس بر [[محمد]] و خاندانش [[درود]] فرست و با [[آمرزش]] خود به من روی آور. همچنان که من با اقرارم به تو رو آوردم».

===اقتباس یا تضمین===