شرح صدر در جامعه‌شناسی اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

“سعه صدر” در [[پذیرش حق]] به رغم [[کراهت]] ابتدایی، [[تحمل]] محنت‌ها و ناکامی‌ها، کنار آمدن با [[مشکلات]]، قبول سختی‌های توان‌فرسا که ایفای [[وظایف]] مهم بر [[انسان]] [[تحمیل]] می‌کند؛ [[از خودگذشتگی]] و...، بزرگ‌ترین [[سرمایه]] [[مؤمن]] برای ایفای مسئولیت‌های سنگین و تأمین [[حیات طیب]] [[انسانی]] در [[جهان]] سرشار از [[ناملایمات]] است. این ویژگی اگرچه همچون سایر صفات و کیفیات [[نفسانی]] [[قائم]] به فرد است، اما هم محصول [[نظام]] [[تربیت دینی]] و فضاسازی [[فرهنگی]] [[اجتماعی]] است، هم در صورت [[عمومیت]]، نقش و تأثیر فوق‌العاده مهمی در مطلوب‌سازی [[حیات]] جمعی دارد. [[علامه طباطبایی]] در [[تفسیر آیه]] ۲۲ [[سوره زمر]] می‌نویسد: [[شرح صدر]] برای [[اسلام]] به این معناست که انسان وضعی به خود بگیرد که هر سخن حقی را بپذیرد و آن را رد نکند. منظور پذیرش از روی [[بصیرت]] و [[شناخت]] [[راه رشد]] است<ref>[[سید محمد حسین طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین]]، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۷، ص۳۸۷.</ref>. شرح صدر نقطه مقابل [[ضیق صدر]] و کم‌ظرفیتی و کم‌طاقتی است، [[تفسیر نمونه]] نیز در توضیح [[آیه]] اول [[سوره]] انشراح می‌نویسد: شرح صدر، گسترش آن به وسیله [[نور الهی]] و [[سکینه]] و [[آرامش]] خداداد می‌باشد. این توسعه هم می‌تواند [[وسعت علمی]] [[پیامبر]] را از [[طریق وحی]] و [[رسالت]] شامل گردد و هم بسط و گسترش تحمل و [[استقامت]] او در برابر لجاجت‌ها و کارشکنی‌های [[دشمنان]] و [[مخالفان]] را<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]] و دیگران، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۱۲۱.</ref>؛ از این‌رو، شرح صدر نیز از جمله ثمرها و میوه‌های [[ایمان به خداوند]]، عمل به وظایف و حرکت در مسیر تعالی است و نتیجه آن [[آرامش]] و [[اطمینان]] و [[قدرت روحی]] فوق‌العاده در [[رویارویی]] با حوادث تلخ و شیرین [[زندگی]] این جهانی است.<ref>[[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم]]، ص ۲۳۹.</ref>