جهانی بودن اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[بهترین]] و معتبرترین مدرک برای [[اثبات]] مدعای بالا، [[قرآن کریم]] است که [[حقانیت]] و اعتبار آن در مباحث دیگر، واضح گردید. کسی که یک مرور اجمالی بر این [[کتاب الهی]] بکند با کمال روشنی در خواهد یافت که [[دعوت]] آن، عمومی و همگانی است و اختصاص به [[قوم]] و نژاد و زبان معینی ندارد<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۱]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>.

* [[قرآن کریم]] در [[آیات]] زیادی همه [[مردم]] را با عنوان {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّاسُ}}<ref>ر ک: بقره:۲۱؛ نساء:۱و ۱۷۴؛ فاطر:۱۵.</ref> و {{متن قرآن|يَا بَنِي آدَمَ}}<ref>ر ک: اعراف: ۲۶ - ۲۸، ۳۱ و۳۵؛ یس:۶۰.</ref> مورد خطاب قرار داده و [[هدایت]] خود را شامل همه [[انسان‌ها]] {{متن قرآن|النَّاسُ}}<ref>ر ک: بقره:۱۸۵ و ۸۷؛ آل عمران:۱۳۸؛ ابراهیم:۱و ۵۲؛ جاثیه:۲۰؛ زمر:۴۱؛ نحل:۴۴؛ کهف:۵۴؛ حشر:۲۱.</ref> و {{متن قرآن|لِّلْعَالَمِينَ}}<ref>ر ک: انعام:۹۰؛ یوسف:۱۰۴؛ تکویر:۲۷؛ قلم:۵۲.</ref> دانسته است. همچنین در [[آیات]] فراوانی [[رسالت]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} را برای همه [[مردم]] {{متن قرآن|النَّاسُ}} و {{متن قرآن|لِّلْعَالَمِينَ}} ثابت کرده است: {{متن قرآن|تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا }}<ref> بزرگوار است آن (خداوند) که فرقان را بر بنده خویش فرو فرستاد تا جهانیان را بیم‌دهنده باشد؛ سوره فرقان، آیه:۱.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۱]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>.

*در [[آیه]] دیگر، شمول [[دعوت]] [[پیامبر اکرم|پیامبر اسلام]] نسبت به هرکسی که از آن مطلع شود مورد تأکید قرار گرفته است. و از سوی دیگر، [[پیروان]] سایر [[ادیان]] را به‌عنوان "[[اهل کتاب]]" مورد خطاب و [[عتاب]] قرار داده. و [[رسالت]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} را در مورد آنان تثبیت فرموده، و اساساً [[هدف]] از [[نزول]] [[قرآن کریم]] بر [[پیامبر اکرم]]{{صل}} را [[پیروزی اسلام]] بر سایر [[ادیان]]، شمرده است<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۱]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>.

*افزون بر این، شواهد [[تاریخی]] فراوان وجود دارد که [[پیامبر اکرم]]{{صل}} به سران کشورها مانند [[قیصر روم]] و [[پادشاه ایران]] و [[فرمانروایان]] [[مصر]] و [[حبشه]] و [[شامات]] و نیز به رؤسای قبائل مختلف [[عرب]] [[نامه]] نوشتند و پیک ویژه به‌سوی آنان گسیل داشتند و همگان را [[دعوت]] به [[پذیرفتن]] [[اسلام]]، بر [[حذر]] داشتند. اگر [[دین اسلام]]، [[جهانی]] نبود چنین [[دعوت عمومی]] انجام نمی‌گرفت و سایر [[اقوام]] و [[امت‌ها]] هم عذری برای عدم [[پذیرش]] می‌داشتند<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۱]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>.