بنی‌رمیثه: تفاوت میان نسخه‌ها

بنی‌رمیثه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۱ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۲۲

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۱۱ مهٔ ۲۰۲۱

جز

جایگزینی متن - 'علل' به 'علل'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش

@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 رمیثه به رغم [[حمایت]] ممالیک مصر از برادرش عطیفه و [[ناتوانی]] ایلخانان مغول به [[دلیل]] [[گرفتاری]] در جنگ‏‌های داخلی از حمایت او، هم‌چنان در‌ [[اندیشه]] گرفتن [[انتقام]] از [[برادر]] و ممالیک بود. از این رو، به تحریک [[قبایل]] بر ضد برادرش پرداخت. نیز به نامه‌‏نگاری با اشراف [[مکه]] پرداخت که در این هنگام به دلیل [[گرایش]] سخت عطیفه به ممالیک مصر که به نابودی [[استقلال]] مکه و [[تضعیف]] حکمرانی آن انجامیده بود، به رمیثه علاقه‌مندتر بودند.
-تلاش‏‌های رمیثه بر ضد برادرش در حدود [[سال]] ۷۲۹ یا ۷۳۰ق. به نتیجه رسید و او حکمرانی مکه را به دست آورد.<ref>تاریخ مکه، ص۳۲۶-۳۲۷.</ref> گویا وضع [[مالیات]] بر [[حاجیان]] [[شام]] و مصر از [[علل]] [[مخالفت]] [[حکمرانان]] مصر با برخی از اشراف می‌شد و آنها را وادار به واکنش و دخالت در امور مکه می‌کرد.<ref>تاریخ مکه، ص۳۲۷-۳۲۸.</ref> البته ممالیک مصر در [[رقابت]] رمیثه با برادر دیگرش حُمیضه به [[پشتیبانی]] از رمیثه پرداختند و موجب [[تسلط]] وی بر مکه شدند. سپس [[حمیضه]] با [[پناهنده]] شدن به ایلخانان مغول در [[ایران]]، همراه سپاهی از مغولان وارد [[حجاز]] شد.<ref>العقد الثمین، ج۴، ص۲۳۹-۲۴۰؛ غایة المرام، ج۲، ص۷۶-۷۷؛ اتحاف الوری، ج۳، ص۱۵۵-۱۵۸.</ref> اما امارتش بر مکه کوتاه بود<ref>اتحاف الوری، ج۳، ص۱۵۸-۱۵۹؛ العقد الثمین، ج۴، ص۲۴۱.</ref> و دیگر بار رمیثه با پشتیبانی مصریان بر آن تسلط یافت.<ref>غایة المرام، ج۲، ص۶۴-۶۵؛ اتحاف الوری، ج۳، ص۱۶۰؛ العقد الثمین، ج۴، ص۲۳۹.</ref>
+تلاش‏‌های رمیثه بر ضد برادرش در حدود [[سال]] ۷۲۹ یا ۷۳۰ق. به نتیجه رسید و او حکمرانی مکه را به دست آورد.<ref>تاریخ مکه، ص۳۲۶-۳۲۷.</ref> گویا وضع [[مالیات]] بر [[حاجیان]] [[شام]] و مصر از علل [[مخالفت]] [[حکمرانان]] مصر با برخی از اشراف می‌شد و آنها را وادار به واکنش و دخالت در امور مکه می‌کرد.<ref>تاریخ مکه، ص۳۲۷-۳۲۸.</ref> البته ممالیک مصر در [[رقابت]] رمیثه با برادر دیگرش حُمیضه به [[پشتیبانی]] از رمیثه پرداختند و موجب [[تسلط]] وی بر مکه شدند. سپس [[حمیضه]] با [[پناهنده]] شدن به ایلخانان مغول در [[ایران]]، همراه سپاهی از مغولان وارد [[حجاز]] شد.<ref>العقد الثمین، ج۴، ص۲۳۹-۲۴۰؛ غایة المرام، ج۲، ص۷۶-۷۷؛ اتحاف الوری، ج۳، ص۱۵۵-۱۵۸.</ref> اما امارتش بر مکه کوتاه بود<ref>اتحاف الوری، ج۳، ص۱۵۸-۱۵۹؛ العقد الثمین، ج۴، ص۲۴۱.</ref> و دیگر بار رمیثه با پشتیبانی مصریان بر آن تسلط یافت.<ref>غایة المرام، ج۲، ص۶۴-۶۵؛ اتحاف الوری، ج۳، ص۱۶۰؛ العقد الثمین، ج۴، ص۲۳۹.</ref>
 در این دوره از حکمرانی رمیثه، ایلخانان نیز که در حرمین [[نفوذ]] داشتند، به دست کسانی چون [[امیر]] چوپان، از [[فرماندهان]] و [[امیران]] ایلخانان م. ۷۲۸ق. منشأ خدماتی در حرمین شدند که لایروبی چشمه [[عرفه]] و انتقال آب آن به مکه<ref>اتحاف الوری، ج۴، ص۵۲۷.</ref> و بازسازی چشمه بازان از آن جمله هستند.<ref>اتحاف الوری، ج۳، ص۱۸۵، ۱۸۷؛ العقد الثمین، ج۳، ص۲۹۲.</ref>همچنین رمیثه پسرش [[احمد]] را نزد [[سلطان]] [[ابوسعید]] ایلخانی به [[ایران]] فرستاد که از اکرام او بهره گرفت و پس از مدتی همراه شماری از [[سپاهیان]] و کمک‌های [[مالی]] به [[مکه]] بازگشت و در کاری کم‌سابقه توانست در [[عرفات]] محمل ابوسعید را بر محمل [[مصری]] مقدم دارد.<ref> سفرنامه ابن‌بطوطه، ج۲، ص۵۶.</ref>