امام در لغت و اصطلاح به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
امام در لغت و اصطلاح به چه معناست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۰۰
، ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۱←پاسخ‌های دیگر
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۱۲: | خط ۱۱۲: | ||
::::::#[[ولایت]] و [[سرپرستی]] [[مکلفان]]؛ | ::::::#[[ولایت]] و [[سرپرستی]] [[مکلفان]]؛ | ||
::::::#[[وجوب]] [[پیروی از امام]]»<ref>[[سید احمد حسینی|حسینی، سید احمد]]، [[نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه (کتاب)|نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه]]، ص ۴۱.</ref>. | ::::::#[[وجوب]] [[پیروی از امام]]»<ref>[[سید احمد حسینی|حسینی، سید احمد]]، [[نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه (کتاب)|نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه]]، ص ۴۱.</ref>. | ||
{{پایان جمع شدن}} | |||
{{جمع شدن|۹. آقایان فیاض‌بخش و محسنی؛}} | |||
[[پرونده:1379158.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[محمد تقی فیاض‌بخش]]]] | |||
::::::آقایان '''[[محمد تقی فیاض‌بخش]]''' و آقای دکتر '''[[فرید محسنی]]''' در کتاب ''«[[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]»'' در این‌باره گفته‌‌اند: | |||
::::::«اصل این لغت، از ماده {{عربی|أَمَّ -ُ إماماً، إمامةً}} به معنای مقدم گروهی واقع شدن است و "[[امام]]" به معنای [[مقتدا]] قرار گرفتن توسط کسی است که قولاً و فعلاً [[پیشوا]] و الگوی [[مردم]] قرار می‌گیرد. معنای اصلی در امام، [[مرجع]] و مقصد است؛ بنابر نقل [[خلیل]] در لسان العرب، هر چیز که غیر به او متصل شوند و محور و مرجع بقیه واقع شود، امام نام دارد؛ مثل ام‌الرأس: مغز، [[ام‌القری]]: [[مکه]] وام‌الجیش: [[فرمانده]] در [[قلب]] [[لشکر]]. به این ترتیب، [[امت]] یعنی جماعتی که بر محوری خاص به دور یکدیگر جمع می‌شوند و امام محور [[اجتماع]] امت است<ref>معجم مقاییس اللغة (ط. مکتب الاعلام الاسلامی، ۱۴۰۴ ه.ق.)، ص۳۲.</ref>. | |||
::::::امام، به معنای [[الگو]] و پیشوا، ممکن است برای غیرذوی‌العقول هم به کار برده شود؛ مثل راه روشن و بدون اعوجاج که الگوی رونده است و او را مستقیم به مقصد می‌رساند؛ چنان که [[خداوند]] درباره راه روشن [[حجاز]] به [[شام]]، که ویرانه‌های [[قوم لوط]] واصحاب ایکه در کنار آن است، فرمود: {{متن قرآن|فَانْتَقَمْنَا مِنْهُمْ وَإِنَّهُمَا لَبِإِمَامٍ مُبِينٍ}}<ref>«پس از آنان داد ستاندیم و (نشانه‌های) آن دو شهر (لوط و ایکه) بر سر راهی آشکار است» سوره حجر، آیه ۷۹.</ref>. | |||
::::::همچنین به نخ بنایی (شاقول) که ملاک [[استقامت]] و [[درستی]] برپایی دیوار است، امام گفته می‌شود؛ نیز به [[کتاب‌های آسمانی]] که مقتدای [[انسان‌ها]] است، امام گفته می‌شود: {{متن قرآن|وَمِنْ قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَى إِمَامًا وَرَحْمَةً}}<ref>«و کتاب موسی به پیشوایی و بخشایش پیش از او بوده است» سوره هود، آیه ۱۷.</ref>. | |||
::::::استعمال واژه امام درباره [[انسان]]، می‌تواند به پیشوای [[حق]] یا [[باطل]] اشاره کند؛ مانند [[امامت]] باطل [[فرعون]] بر [[قوم]] خود: {{متن قرآن|وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ}}<ref>«و آنان را (به کیفر کفرشان) پیشوایانی کردیم که (مردم را) به سوی آتش دوزخ فرا می‌خوانند» سوره قصص، آیه ۴۱.</ref>. و یا امامت بر حق [[انبیاء الهی]]{{عم}}: مانند [[آیه]]: {{متن قرآن|وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا}}<ref>«و ما را پیشوای پرهیزگاران کن» سوره فرقان، آیه ۷۴.</ref>. | |||
::::::امام در هر دو صورت، به معنای [[پیشوا]] و [[رهبری]] است که عمل و قول او ملاک و الگویی برای امتش می‌باشد»<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۴ ص ۸۸.</ref> | |||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||