پرش به محتوا

بحث:امام حسین در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۲۶۸: خط ۲۶۸:


در روایتی دیگر آمده است که [[بدن]] [[امام حسن]]{{ع}} را تیرباران کردند که هفتاد تیر از جنازه او بیرون آوردند! [[بنی هاشم]] قصد برخورد داشتند که [[امام حسین]]{{ع}} آنها را قسم داد که [[وصیت]] برادرم را ضایع نکنید! چون برادرم وصیت کرده اگر مانع [[دفن]] من در کنار جدم شدند، هرگز با کسی [[مخاصمه]] و [[جدال]] نکنید. اگر وصیت برادرم نبود، همانا می‌دیدید که او را در کنار مضجع [[پیامبر خدا]]{{صل}} دفن می‌‌کردم؛ بنابراین امام حسین{{ع}} به [[احترام]] وصیت [[برادر]]، تمام اهانت‌ها به جنازه برادر و بی‌احترامی به [[خاندان رسالت]] در عزای [[سبط]] اکبر را [[تحمل]] کرد و با [[دستور]] [[حضرت]]، جنازه [[مطهر]] [[امام مجتبی]]{{ع}} را به [[بقیع]] بردند و کنار [[مرقد]] جد بزرگوارش، [[فاطمه بنت اسد]] دفن کرد<ref>منتهی الامال، معرب، ج۱، ص۴۴۵.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[ اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۹۳-۹۶.</ref>
در روایتی دیگر آمده است که [[بدن]] [[امام حسن]]{{ع}} را تیرباران کردند که هفتاد تیر از جنازه او بیرون آوردند! [[بنی هاشم]] قصد برخورد داشتند که [[امام حسین]]{{ع}} آنها را قسم داد که [[وصیت]] برادرم را ضایع نکنید! چون برادرم وصیت کرده اگر مانع [[دفن]] من در کنار جدم شدند، هرگز با کسی [[مخاصمه]] و [[جدال]] نکنید. اگر وصیت برادرم نبود، همانا می‌دیدید که او را در کنار مضجع [[پیامبر خدا]]{{صل}} دفن می‌‌کردم؛ بنابراین امام حسین{{ع}} به [[احترام]] وصیت [[برادر]]، تمام اهانت‌ها به جنازه برادر و بی‌احترامی به [[خاندان رسالت]] در عزای [[سبط]] اکبر را [[تحمل]] کرد و با [[دستور]] [[حضرت]]، جنازه [[مطهر]] [[امام مجتبی]]{{ع}} را به [[بقیع]] بردند و کنار [[مرقد]] جد بزرگوارش، [[فاطمه بنت اسد]] دفن کرد<ref>منتهی الامال، معرب، ج۱، ص۴۴۵.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[ اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۹۳-۹۶.</ref>
==[[همسران]] [[امام حسین]]{{ع}}==
به [[شهادت]] [[تاریخ]] و شرایط [[روزگار]] گذشته در [[کشورهای اسلامی]] و غیر [[اسلامی]] [[ازدواج]] با [[زنان]] متعدد، امری عادی به شمار می‌‌رفته و حتی [[همسران]] هم بر مردان خرده نمی‌گرفتند. امروزه نیز در برخی از کشورهای [[عربی]] چنین روشی مرسوم و معمول است.
علاوه بر این [[پیامبر اسلام]]{{صل}} و [[امامان شیعه]] برای [[پیوستگی]] با [[قبایل]] و [[بقای نسل]] [[علویان]] بر طبق [[موازین]] [[اسلام]] و [[حقوق]] [[شرعی]] و قانونی، [[ازدواج]] متعدد داشته‌اند و [[شاهد]] بر این [[واقعیت]]، واقعه کربلاست، [[بنی امیه]] در [[روز عاشورا]] بسیار تلاش کردند که تمامی [[خاندان]] [[اهل بیت]] را به شهادت برسانند و بر صغیر و کبیر آنها [[رحم]] ننمایند،
حتی طفل شیرخوار [[امام حسین]]{{ع}} را به شهادت رساندند تا از [[نسل علی]]{{ع}} اثری نماند و نیز [[حاکمان اموی]] و [[خلفای عباسی]] با این [[نیت]] شوم، [[خون]] بسیاری از [[فرزندان]] [[علوی]] از [[نسل]] [[امام حسن]]{{ع}} و امام حسین{{ع}} و حتی [[فرزندان امام صادق]]{{ع}} و [[امام کاظم]]{{ع}} را ریختند.
اما از آنجا که [[خداوند]] اراده‌اش تعلق گرفته بود که نسل [[پیامبر]]{{صل}} باقی بماند، هرگز [[حیله]] و [[مکر]] و [[کشتار]] و [[قتل]] [[حکام جور]] به جایی نرسید و امروز همان طوری که شاهدیم نامی از خاندان [[بنی امیه]] و بنی [[مروان]] و [[بنی عباس]] نمانده است، اما [[فرزندان فاطمه زهرا]]{{ع}} در سراسر [[جهان]] با مشخصات و علامت سبز و مشکی و یا انعکاس در شناسنامه‌ها مشهور می‌‌باشد و [[گواه]] بر این [[حقیقت]] سورۀ شریفۀ [[کوثر]] در [[قرآن کریم]] است که خداوند با تأکید به پیامبرش می‌‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ * فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ * إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ}}<ref>«ما به تو «کوثر» دادیم * پس برای پروردگارت نماز بگزار و قربانی کن!* بی‌گمان (دشمن) سرزنشگر تو خود بی‌پساوند است» سوره کوثر، آیه ۱-۳.</ref>
[[مفسرین]] کوثر را در این [[سوره]]، به [[فاطمه زهرا]]{{ع}} [[تفسیر]] کرده‌اند و [[فاطمه]] را همان خیر کثیری می‌‌دانند که به پیامبر عطا شده است. آنان که به [[پیامبر خدا]]{{صل}} نسبت ابتر و بلاعقب می‌‌دادند، خودشان ابتر و [[بلا]] عقب شدند و نام و نشانی از آنها باقی نمانده است؛ بنابراین [[ازدواج]] با بیش از یک [[زن]] امری عادی و نیز [[شرعی]] و برای زیاد شدن [[نسل]] [[پیامبر خدا]]{{صل}} در [[جهان]] بوده است.
پس از این توضیحات، اینک به نام [[زنان]] [[امام حسین]]{{ع}} و شرح مختصری از آنان می‌پردازیم:
#'''لیلا دختر [[أبی مرة بن عروة بن مسعود ثقفی]]'''، [[مادر]] بزرگوار [[علی اکبر]]{{ع}} زنی با [[فضل]] و [[دانش]] [[دیندار]] در این که او قبل از [[واقعه کربلا]] از [[دنیا]] رفته و یا زنده بوده و در [[کربلا]] حضور داشته است؟ روشن نیست و ظاهراً طبق مدارک مستند، او قبل از حادثه دلخراش کربلا در [[مدینه]] از دنیا رفته است.
#'''ام‌ولد قضائیه'''، ام‌ولد از [[خاندان]] بزرگ قبیل قضائیه از اهالی [[یمن]] بود و [[حضرت حسین]]{{ع}} با او ازدواج کرد و از این بانوی بزرگوار دو پسر به نام [[جعفر]] و [[محمد]] به دنیا آمد که هر دو در سال‌های قبل از [[حادثه عاشورا]] در مدینه به [[درود]] [[حیات]] گفتند و از دنیا رفتند.
#'''[[رباب]]'''، [[رباب]] دختر [[امرؤ القیس]] است این بانوی فاضله و دانشمند، بسیار نسبت به امام حسین{{ع}} علاقمند بود. از این بانوی بزرگوار دختری به نام [[سکینه]] و پسری به نام [[علی اصغر]] به دنیا آمد. رباب تنها زنی از زنان امام حسین{{ع}} است که در کربلا حضور داشت.
#'''ام‌اسحاق،''' ام‌اسحاق دختر [[طلحة بن عبدالله تیمیه]] است. وی قبل از ازدواج با امام حسین{{ع}} [[همسر]] [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} و دارای چند فرزند بود. امام حسین{{ع}} پس از [[شهادت]] [[برادر]] و طبق [[وصیت]] ایشان با ام‌اسحاق ازدواج کرد و صاحب دختری به نام [[فاطمه]] شد.
#'''[[شهربانو]]'''، شهربانو دختر [[یزدگرد سوم]] از [[سلسله]] [[پادشاهان]] ساسانی است. در [[سال ۳۱ هجری]] در [[زمان]] [[خلافت عثمان]] که [[سپاه اسلام]] به [[فرماندهی]] [[عبدالله بن عامر]]، [[پادشاه ایران]] یزدگرد سوم را تعقیب کرد و پس از [[تصرف]] کرمان و [[همدان]] از طرف سیستان تا کابل پیش رفت و راهی [[خراسان]] شد.
در همان زمان [[یزدگرد]] در [[شهر]] [[مرو]] به دست آسیابانی به [[قتل]] رسید<ref>ر.ک: تاریخ یعقوبی، ج۱، ص۱۷۴؛ امام حسین{{ع}} در آینه تاریخ به نقل از فتوح البلدان در بخش مربوط به ایران، ص۷۴.</ref> و پس از آن عبدالله بن عامر، خراسان را [[فتح]] کرد و دو دختر یزدگرد با گروهی از [[خاندان]] سلطنتی [[ایران]] را [[اسیر]] کرد و به [[مدینه]] نزد [[خلیفه سوم]]، [[عثمان]] آورد.
طبق نقل [[مورخان]]، عثمان دو دختر یزدگرد را در [[اختیار]] [[امام حسن]] و [[امام حسین]]{{ع}} قرار داد تا هر کدام را می‌‌خواهند به همسری خود برگزینند، امام حسین{{ع}} شهربانو را به زوجیت برگزید و خواهرش را امام حسن [[انتخاب]] کرد، امام حسین{{ع}} از شهربانو [[علی بن الحسین]]{{ع}} را به [[دنیا]] آورد.
[[شیخ صدوق]] در [[عیون اخبار الرضا (کتاب)|عیون اخبار الرضا]] از [[سهل بن قاسم بوشیخانی]] نقل می‌‌کند که گفت: [[امام رضا]]{{ع}} به من فرمود: در خراسان میان ما ۹ و شما (یعنی بین [[اعراب]] و [[ایرانیان]]) نسبتی است! عرض کردم آن چیست؟ [[امام]] فرمود: عبدالله بن عامر وقتی خراسان را فتح کرد، [[دختران]] یزدگرد، شهریار ایران را به [[اسارت]] گرفت و آنها را نزد [[عثمان بن عفان]] فرستاد و عثمان هم، یکی از آن دو دختر را به امام حسن و دیگری را به امام حسین بخشید و هر دو دختر یزدگرد، پس از زایمان از دنیا رفتند و نگهداری فرزند شهربانو یعنی علی بن الحسین را ام ولدهای امام حسین{{ع}} متکفل شدند<ref>امام حسین{{ع}} در آینه تاریخ، ص۹۷ به نقل از: عیون اخبار الرضا، ص۱۲۸.</ref>.
از مجموع [[تاریخ]] چنین استفاده می‌‌شود که شهربانو در [[سال ۳۸ هجری]] در [[زمان]] [[خلافت]] [[امیر مؤمنان]]{{ع}}، حدود ۲۳ سال قبل از [[حادثه عاشورا]] در [[مدینه]] دار فانی را [[وداع]] گفت و در [[قبرستان بقیع]] به [[خاک]] سپرده شد<ref>امام حسین{{ع}} در آینه تاریخ، ص۹۳. با توجه به آنچه در متن بالا آمد به خوبی روشن است که شهربانو در واقعه عاشورا حضور نداشته و در قید حیات نبوده است؛ بنابراین اظهارات برخی از مقتل‌نویسان گفته‌اند که شهربانو در واقعه عاشورا در کربلا بوده و با اسب امام حسین{{ع}} به ایران آمد و کوهی در نزدیکی ری دهان باز کرد و به او پناه داد و به همین مناسبت آن کوه را کوه بی‌بی شهربانو می‌‌نامند؛ تمام این قصه‌ها دروغ و ساختگی است و عاری از حقیقت می‌‌باشد.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[ اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۹۷-۱۰۰.</ref>
۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش