عبیدالله بن زیاد در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←فرستادن حصین بن نمیر به قادسیه
| خط ۹۳: | خط ۹۳: | ||
یزید سر این دو [[شهید]] را بر دروازه دمشق آویخت<ref>ر.ک: انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۳، ص۳۷۸-۳۷۹؛ الاخبارالطوال، ص۳۴۶؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۳۹۴-۳۹۵؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۵، ص۸۲-۸۳؛ الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۴۱۴ قمری.، ج۲، ص۷۱؛ البدایة و النهایة، ابن‌کثیر دمشقی، عمادالدین اسماعیل‌بن عمر، قاهره: ۱۹۳۲ میلادی.، ج۸، ص۱۶۸.</ref> و از [[قهر]] و غلبه عبیدالله، [[خرسند]] شد و طی نامه‌ای از او تشکر کرد و او را از [[تصمیم]] [[امام حسین]]{{ع}} در حرکت از [[مکه]] به [[عراق]] [[آگاه]] ساخت و از او خواست تا به [[بهترین]] وجه در مورد او [[اقدام]] کند و به او توصیه کرد به مجرد [[اتهام]]، [[مخالفان]] را [[زندانی]] کن و به محض مشکوک بودن، آنان را بازداشت کن.<ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۳۷۹؛ انصار الحسین، محمدمهدی شمس‌الدین، ترجمه سیدناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۸۷ شمسی.{{ع}}، ص۱۳۶.</ref> در همین ایام عبیدالله [[دستور]] داد [[میثم تمّار]] از [[اصحاب امام علی]]{{ع}} را نیز به دار آویختند و به [[شهادت]] رساندند و [[مختار ثقفی|مختار ثقفی]] را نیز به [[جرم]] [[همکاری]] با مسلم به [[زندان]] انداخت، اما بعد از [[شهادت امام حسین]]{{ع}}، به خواهش [[عبدالله]] بن [[عمر]] که شوهر [[خواهر]] مختار بود، از زندان [[آزاد]] و به [[طائف]] [[تبعید]] شد.<ref>ر.ک: انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۳، ص۱۶۹؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۳۹۷؛ انصار الحسین، محمدمهدی شمس‌الدین، ترجمه سیدناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۸۷ شمسی.{{ع}}، ص۱۳۶-۱۳۷.</ref> | یزید سر این دو [[شهید]] را بر دروازه دمشق آویخت<ref>ر.ک: انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۳، ص۳۷۸-۳۷۹؛ الاخبارالطوال، ص۳۴۶؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۳۹۴-۳۹۵؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۵، ص۸۲-۸۳؛ الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۴۱۴ قمری.، ج۲، ص۷۱؛ البدایة و النهایة، ابن‌کثیر دمشقی، عمادالدین اسماعیل‌بن عمر، قاهره: ۱۹۳۲ میلادی.، ج۸، ص۱۶۸.</ref> و از [[قهر]] و غلبه عبیدالله، [[خرسند]] شد و طی نامه‌ای از او تشکر کرد و او را از [[تصمیم]] [[امام حسین]]{{ع}} در حرکت از [[مکه]] به [[عراق]] [[آگاه]] ساخت و از او خواست تا به [[بهترین]] وجه در مورد او [[اقدام]] کند و به او توصیه کرد به مجرد [[اتهام]]، [[مخالفان]] را [[زندانی]] کن و به محض مشکوک بودن، آنان را بازداشت کن.<ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۳۷۹؛ انصار الحسین، محمدمهدی شمس‌الدین، ترجمه سیدناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۸۷ شمسی.{{ع}}، ص۱۳۶.</ref> در همین ایام عبیدالله [[دستور]] داد [[میثم تمّار]] از [[اصحاب امام علی]]{{ع}} را نیز به دار آویختند و به [[شهادت]] رساندند و [[مختار ثقفی|مختار ثقفی]] را نیز به [[جرم]] [[همکاری]] با مسلم به [[زندان]] انداخت، اما بعد از [[شهادت امام حسین]]{{ع}}، به خواهش [[عبدالله]] بن [[عمر]] که شوهر [[خواهر]] مختار بود، از زندان [[آزاد]] و به [[طائف]] [[تبعید]] شد.<ref>ر.ک: انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۳، ص۱۶۹؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۳۹۷؛ انصار الحسین، محمدمهدی شمس‌الدین، ترجمه سیدناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۸۷ شمسی.{{ع}}، ص۱۳۶-۱۳۷.</ref> | ||
چون عبیدالله بن زیاد از [[حرکت امام حسین]]{{ع}} به سوی عراق خبر یافت، [[حصین بن نمیر تمیمی|حُصَین بن نُمَیر]] صاحب [[شرطه]] ([[رئیس]] شهربانی) [[کوفه]] را به منطقه قادسیه فرستاد، تا راه را بر [[امام]] ببندد. حُصَین بن نُمَیر در آنجا پُست نظامی نیرومندی بر پا ساخت. | چون عبیدالله بن زیاد از [[حرکت امام حسین]]{{ع}} به سوی عراق خبر یافت، [[حصین بن نمیر تمیمی|حُصَین بن نُمَیر]] صاحب [[شرطه]] ([[رئیس]] شهربانی) [[کوفه]] را به منطقه قادسیه فرستاد، تا راه را بر [[امام]] ببندد. حُصَین بن نُمَیر در آنجا پُست نظامی نیرومندی بر پا ساخت. | ||