پرش به محتوا

دلایل وجود امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
ربات: جایگزینی خودکار متن (-}} {{پاسخ پرسش +}} {{پاسخ پرسش )
جز (جایگزینی متن - '\ه\s=\s(.*)\]\]\]\] \:\:\:\:\:\:' به 'ه = $1 | پاسخ = ')
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-}} {{پاسخ پرسش +}} {{پاسخ پرسش ))
خط ۷۶: خط ۷۶:
:::::*'''[[دلیل]] خصوصی''': این [[دلیل]] اختصاص دارد به معتقدین وی یعنی تنها برای معتقدین این امر ظاهر است و آن عبارت است از آثار وجودیه آن [[حضرت]] که برای پیروانش و منتظرینش ظاهر است از مشاهده او و توسلات به او و دادرسی‌های او که در فواید آن [[حضرت]] در [[زمان غیبت]] ذکر خواهیم کرد و این آثار وجودیه دال است بر وجود او»<ref>[[محمد جواد خراسانی|خراسانی، محمد جواد]]، [[مهدی منتظر ۱ (کتاب)|مهدی منتظر]]، ص ۴۹.</ref>.
:::::*'''[[دلیل]] خصوصی''': این [[دلیل]] اختصاص دارد به معتقدین وی یعنی تنها برای معتقدین این امر ظاهر است و آن عبارت است از آثار وجودیه آن [[حضرت]] که برای پیروانش و منتظرینش ظاهر است از مشاهده او و توسلات به او و دادرسی‌های او که در فواید آن [[حضرت]] در [[زمان غیبت]] ذکر خواهیم کرد و این آثار وجودیه دال است بر وجود او»<ref>[[محمد جواد خراسانی|خراسانی، محمد جواد]]، [[مهدی منتظر ۱ (کتاب)|مهدی منتظر]]، ص ۴۹.</ref>.
}}
}}
{{پاسخ پرسش  
{{پاسخ پرسش  
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۳. آیت الله حکیم؛
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۳. آیت الله حکیم؛
خط ۹۲: خط ۹۱:
::::::نکته سوم: چنان‌چه کسی بخواهد مصداق دوازدهمین [[امام]] از [[اهل بیت]] [[پیامبر]] را بشناسد، [[سید محمد باقر صدر|شهید صدر]] با استفاده از واقعیت‌های تاریخی هفتاد سال حوادث پی‌درپی در دوران [[غیبت صغری]]، [[نایبان]] ویژه [[امام مهدی]]{{ع}} در این دوره و ارتباط چندین نسل با آنان و با [[امام مهدی]]{{ع}} توسط آنان و مکاتبات حسی و ملموسی که [[مردم]] و [[دانشمندان]] با [[امام زمان]]{{ع}} داشته‌اند، روشن می‌کند که امکان هرگونه [[فریب]] و ظاهرسازی و خیال‌بافی منتفی است. با [[پیام]] [[امام مهدی]]{{ع}} به [[آخرین سفیر]] خود ([[ابوالحسن علی بن محمد سمری]])، پایان [[غیبت صغری]] و آغاز [[غیبت کبری]] مطرح می‌شود. در واقع یک مسیر کاملاً منطقی و مقبول برای تحقق [[غیبت کبری]] که در [[روایات]] [[پیامبر]]{{صل}} و [[اهل بیت]] اطهار مطرح شده بود، تحقق یافته و [[شیعیان]] از گزند پاشیدگی و نابودی به سمت پذیرش [[غیبت کبری]] و [[ایمان]] به [[امام غایب]] با حفظ شرایط اساسی برای ادامه [[تلاش]] در خط [[اهل بیت]]{{ع}} حرکت می‌کنند و به راه اصلی و منطقی و اسلامی خود -به سمت [[تحقق آرمان‌ها]] و شرایط لازم برای [[ظهور]] [[امام غایب]]- ادامه می‌دهند. هرگونه اغفال و [[فریب]] و تناقض‌گویی و [[حیله‌گری]] در [[رفتار]] [[نایبان خاص]] [[امام مهدی]]{{ع}} در دوران هفتاد ساله -که چندین نسل را در بر گرفته بود-، مشاهده نشده و احتمال آن غیر منطقی و غیر عقلانی بوده است. هم چنین احتمال افسانه بودن تولد یا زندگی و حضور [[امام مهدی]] در میان [[مردم]] به کلی منتفی می‌باشد. بدین ترتیب، پدیده [[غیبت صغری]] یک تجربه عملی بسیار مهمی بوده، که واقعیت تولد و وجود و [[امامت]] و [[غیبت]] [[امام زمان]] را به خوبی برای اهل منطق و تحقیق در همان برهه و در قرن‌های بعدی نیز به اثبات می‌رساند و اتمام نگرانی‌ها و وسوسه‌ها را می‌زداید. و این پاسخ از [[سید محمد باقر صدر|شهید صدر]] نیز پاسخی ابتکاری می‌باشد»<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]؛ [[ مهدویت و امام مهدی از نگاه شهید صدر (مقاله)|مهدویت و امام مهدی از نگاه شهید صدر]]، ص ۳۸۷ تا ۴۱۲.</ref>.
::::::نکته سوم: چنان‌چه کسی بخواهد مصداق دوازدهمین [[امام]] از [[اهل بیت]] [[پیامبر]] را بشناسد، [[سید محمد باقر صدر|شهید صدر]] با استفاده از واقعیت‌های تاریخی هفتاد سال حوادث پی‌درپی در دوران [[غیبت صغری]]، [[نایبان]] ویژه [[امام مهدی]]{{ع}} در این دوره و ارتباط چندین نسل با آنان و با [[امام مهدی]]{{ع}} توسط آنان و مکاتبات حسی و ملموسی که [[مردم]] و [[دانشمندان]] با [[امام زمان]]{{ع}} داشته‌اند، روشن می‌کند که امکان هرگونه [[فریب]] و ظاهرسازی و خیال‌بافی منتفی است. با [[پیام]] [[امام مهدی]]{{ع}} به [[آخرین سفیر]] خود ([[ابوالحسن علی بن محمد سمری]])، پایان [[غیبت صغری]] و آغاز [[غیبت کبری]] مطرح می‌شود. در واقع یک مسیر کاملاً منطقی و مقبول برای تحقق [[غیبت کبری]] که در [[روایات]] [[پیامبر]]{{صل}} و [[اهل بیت]] اطهار مطرح شده بود، تحقق یافته و [[شیعیان]] از گزند پاشیدگی و نابودی به سمت پذیرش [[غیبت کبری]] و [[ایمان]] به [[امام غایب]] با حفظ شرایط اساسی برای ادامه [[تلاش]] در خط [[اهل بیت]]{{ع}} حرکت می‌کنند و به راه اصلی و منطقی و اسلامی خود -به سمت [[تحقق آرمان‌ها]] و شرایط لازم برای [[ظهور]] [[امام غایب]]- ادامه می‌دهند. هرگونه اغفال و [[فریب]] و تناقض‌گویی و [[حیله‌گری]] در [[رفتار]] [[نایبان خاص]] [[امام مهدی]]{{ع}} در دوران هفتاد ساله -که چندین نسل را در بر گرفته بود-، مشاهده نشده و احتمال آن غیر منطقی و غیر عقلانی بوده است. هم چنین احتمال افسانه بودن تولد یا زندگی و حضور [[امام مهدی]] در میان [[مردم]] به کلی منتفی می‌باشد. بدین ترتیب، پدیده [[غیبت صغری]] یک تجربه عملی بسیار مهمی بوده، که واقعیت تولد و وجود و [[امامت]] و [[غیبت]] [[امام زمان]] را به خوبی برای اهل منطق و تحقیق در همان برهه و در قرن‌های بعدی نیز به اثبات می‌رساند و اتمام نگرانی‌ها و وسوسه‌ها را می‌زداید. و این پاسخ از [[سید محمد باقر صدر|شهید صدر]] نیز پاسخی ابتکاری می‌باشد»<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]؛ [[ مهدویت و امام مهدی از نگاه شهید صدر (مقاله)|مهدویت و امام مهدی از نگاه شهید صدر]]، ص ۳۸۷ تا ۴۱۲.</ref>.
}}
}}
{{پاسخ پرسش  
{{پاسخ پرسش  
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۴. [[مجتبی تونه‌ای|آقای تونه‌ای]] (پژوهشگر معارف مهدویت)؛
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۴. [[مجتبی تونه‌ای|آقای تونه‌ای]] (پژوهشگر معارف مهدویت)؛
۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش