آیا می‌توان به نیابت امام مهدی حج به‌جا آورد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::می‌گویم: این دو [[حدیث]] و [[احادیث]] دیگری(...) بر استحباب [[نیابت]] در [[حج]] از سوی [[مؤمنین]] و مؤمنات - چه زنده یا مرده باشند - دلالت دارند، به ویژه اگر از [[خویشاوندان]] باشند، پس [[نیابت]] در [[حج]] از سوی مولایمان [[حضرت صاحب الزمان]]{{ع}} قدرش بالاتر و ثوابش [[برتر]] است، زیرا که آن [[حضرت]] مقامش از همه اهل [[ایمان]] بالاتر و‌شان و اجرش از تمامی آنان [[برتر]] است، به خصوص با ملاحظه روایاتی که پیش‌تر آوردیم که تصریح دارند بر این که رعایت [[خویشاوندان]] [[رسول اکرم]]{{صل}} مهم‌تر و [[برتر]] و عظیم‌تر است. و از جمله: روایاتی است که دلالت دارند بر [[فضیلت]] شریک ساختن؛ [[مؤمنین]] - به طور مطلق - در [[حج]] [[مستحب]]، که فحوای آن [[روایات]] دلالت می‌کند بر استحباب [[حج]] تمام از طرف هر فرد مؤمنی به طریق اولی، پس از [[روایات]] ظاهر می‌شود که [[حج]] به جای آوردن از سوی [[امام]] [[مؤمنین]] از همه سزاوارتر و بهتر است، مانند:

::::::می‌گویم: آخر [[حدیث]] تصریح دارد به این که منظور شریک ساختن شخص در فعل از اول کار است نه شریک ساختن او در [[ثواب]] پس از آن که آن عمل را برای خودش انجام می‌دهد، دقت کنید.

::::::و از جمله: روایاتی است که دلالت دارد بر [[نایب]] فرستادن [[امامان]]{{عم}} به [[مکه]] تا از سوی ایشان [[حج]] به جای آورد، و اجرت دادنشان برای این کار، که از [[روایات]] خوبی [[نیابت]] در آن از سوی [[امام]] زنده{{ع}} ظاهر می‌شود، چون [[یقین]] داریم که در این [[حکم]] خصوصیتی برای بعضی از [[امامان]]{{عم}} نبوده، و نیز خصوصیت ندارد که [[نیابت]] فقط با اجرت انجام گیرد، بلکه کسی که در این عمل داوطلب شود فضیلتش [[برتر]] و اجرش عظیم‌تر است، چنان که پوشیده نیست.

::::::در وسائل به [[نقل]] از [[تهذیب]] [[شیخ طوسی]] به [[سند]] خود از [[محمد بن عیسی یقطینی]] آمده که گفت: [[حضرت]] [[ابوالحسن]] [[الرضا]]{{ع}} جامه‌دان‌ها و غلامان و یک [هزینه] [[حج]] برای [[یونس بن عبدالرحمن]]، نزد من فرستاد، و ما را امر فرمود که از سوی حضرتش به [[حج]] رویم، پس در بین ما صد [[دینار]] بر سه بخش تقسیم شد..."<ref>وسائل الشیعه، ج ۸، ص ۱۴۷، باب ۳۴، التهذیب، ج ۸، ص ۴۰، باب ۳ ح ۴۰.</ref>.

::::::و از جمله: در کافی به [[سند]] خود از [[موسی بن القاسم بجلی]] آورده که گفت: به [[حضرت]] [[ابوجعفر]] [[امام باقر]]{{ع}} عرضه داشتم: سرورم، امیدم آن است که [[ماه رمضان]] را در [[مدینه]] [[روزه]] بدارم، فرمود: ان‌شاءالله در آن [[روزه]] خواهی گرفت، گفتم: و امیدم آن است که روز دهم ماه [[شوال]] [از آن به قصد [[حج]]] بیرون رویم، و [[خداوند]] [[زیارت]] [[رسول خدا]]{{صل}} و [[خاندان]] آن [[حضرت]] و [[دیدار]] شما را بار دیگر روزی گرداند، بسا می‌شود که از سوی [[پدر]] شما [[حج]] به جای آورم، و بسا که از طرف پدرم، [[حج]] را انجام می‌دهم، و بسا که از طرف کسی از برادرانم، و احیاناً از برای خودم [[حج]] به جای می‌آورم، پس چگونه آن را انجام دهم؟ فرمود: [[حج]] تمتع به جای آور. عرض کردم: من ده سال است که مقیم [[مکه]] هستم! فرمود: [[حج]] تمتع به جای آور<ref>فروع کافی، ج ۴، ص ۳۱۴.</ref><ref>[[سید محمد تقی موسوی اصفهانی|موسوی اصفهانی، سید محمد تقی]]، [[تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌ (کتاب)|تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌]]، ص۱۹۹-۲۰۳.</ref>.

::::::البته طواف [[بیت الله الحرام]] به [[نیابت]] از [[امام]] {{ع}} و فرستادن [[نایب]] تا از طرف آن [[حضرت]] طواف نماید نیز [[مستحب]] است. همچنین [[زیارت]] مشاهد [[رسول خدا]] و [[ائمه]] [[معصومین]] {{عم}} به [[نیابت]] از [[حضرت صاحب الزمان]] {{ع}} وارد شده است<ref>مکیال المکارم، ج ۲، ص ۳۰۳ (ترجمه سید مهدی حائری قزوینی).</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۷۲.</ref>.