آیا میتوان به نیابت امام مهدی حج بهجا آورد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
آیا میتوان به نیابت امام مهدی حج بهجا آورد؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۵۴
، ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 '
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-}} {{پاسخ پرسش +}} {{پاسخ پرسش )) |
جز (جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 ') |
||
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
:::::#[[شیخ صدوق]] در کتاب "من لایحضره الفقیه" از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] آورده که از آن [[حضرت]] سؤال شد درباره شخصی که از سوی شخص دیگری [[حج]] به جای آورد آیا چیزی از اجر و [[ثواب]] برای او هست؟ فرمود: برای کسی که از سوی شخص دیگری [[حج]] به جای میآورد اجر و [[ثواب]] ده [[حج]] هست، و او و [[پدر]] و [[مادر]] و پسر و دختر و [[برادر]] و [[خواهر]] و عمه و عمو و دایی و خالهاش آمرزیده میشوند، [[خدای تعالی]] رحمتش وسیع و او [[کریم]] است<ref>من لایحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۲۲، ۲۲۳، ح ۹.</ref>. | :::::#[[شیخ صدوق]] در کتاب "من لایحضره الفقیه" از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] آورده که از آن [[حضرت]] سؤال شد درباره شخصی که از سوی شخص دیگری [[حج]] به جای آورد آیا چیزی از اجر و [[ثواب]] برای او هست؟ فرمود: برای کسی که از سوی شخص دیگری [[حج]] به جای میآورد اجر و [[ثواب]] ده [[حج]] هست، و او و [[پدر]] و [[مادر]] و پسر و دختر و [[برادر]] و [[خواهر]] و عمه و عمو و دایی و خالهاش آمرزیده میشوند، [[خدای تعالی]] رحمتش وسیع و او [[کریم]] است<ref>من لایحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۲۲، ۲۲۳، ح ۹.</ref>. | ||
:::::#و در کافی به [[سند]] خود از [[ابوبصیر]] [[روایت]] آورده که [[حضرت]] [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: هر کس حجی به جای آورد و [[حج]] خود را از سوی [[خویشاوندان]] منظور کند که به وسیله آن او را صله نماید، [[حج]] او کامل خواهد بود، و برای کسی که از سویش [[حج]] شده مثل اجر او خواهد بود، خدای - عزوجل - وسعت دهنده آن اجر است<ref>فروع کافی، ج ۴، ص ۳۱۶.</ref>. | :::::#و در کافی به [[سند]] خود از [[ابوبصیر]] [[روایت]] آورده که [[حضرت]] [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: هر کس حجی به جای آورد و [[حج]] خود را از سوی [[خویشاوندان]] منظور کند که به وسیله آن او را صله نماید، [[حج]] او کامل خواهد بود، و برای کسی که از سویش [[حج]] شده مثل اجر او خواهد بود، خدای - عزوجل - وسعت دهنده آن اجر است<ref>فروع کافی، ج ۴، ص ۳۱۶.</ref>. | ||
میگویم: این دو [[حدیث]] و [[احادیث]] دیگری(...) بر استحباب [[نیابت]] در [[حج]] از سوی [[مؤمنین]] و مؤمنات - چه زنده یا مرده باشند - دلالت دارند، به ویژه اگر از [[خویشاوندان]] باشند، پس [[نیابت]] در [[حج]] از سوی مولایمان [[حضرت صاحب الزمان]]{{ع}} قدرش بالاتر و ثوابش [[برتر]] است، زیرا که آن [[حضرت]] مقامش از همه اهل [[ایمان]] بالاتر وشان و اجرش از تمامی آنان [[برتر]] است، به خصوص با ملاحظه روایاتی که پیشتر آوردیم که تصریح دارند بر این که رعایت [[خویشاوندان]] [[رسول اکرم]]{{صل}} مهمتر و [[برتر]] و عظیمتر است. و از جمله: روایاتی است که دلالت دارند بر [[فضیلت]] شریک ساختن؛ [[مؤمنین]] - به طور مطلق - در [[حج]] [[مستحب]]، که فحوای آن [[روایات]] دلالت میکند بر استحباب [[حج]] تمام از طرف هر فرد مؤمنی به طریق اولی، پس از [[روایات]] ظاهر میشود که [[حج]] به جای آوردن از سوی [[امام]] [[مؤمنین]] از همه سزاوارتر و بهتر است، مانند: | |||
:::::#[[روایت]] [[محمد بن الحسن]] که در کافی و غیر آن آمده از [[حضرت]] [[ابوالحسن]] [[موسی بن جعفر]]{{ع}} که فرمود: [[حضرت]] [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "اگر هزار تن را در [[حج]] خود شریک گردانی برای هر کدام از آنان حجی خواهد بود بیآن که از [[حج]] تو چیزی کاسته شود<ref>فروع کافی، ج ۴، ص ۳۱۷.</ref>. | :::::#[[روایت]] [[محمد بن الحسن]] که در کافی و غیر آن آمده از [[حضرت]] [[ابوالحسن]] [[موسی بن جعفر]]{{ع}} که فرمود: [[حضرت]] [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "اگر هزار تن را در [[حج]] خود شریک گردانی برای هر کدام از آنان حجی خواهد بود بیآن که از [[حج]] تو چیزی کاسته شود<ref>فروع کافی، ج ۴، ص ۳۱۷.</ref>. | ||
:::::#و در همان کتاب به [[سند]] خود از [[محمد بن اسماعیل]] آورده که گفت: از [[حضرت]] [[ابوالحسن]] [[موسی بن جعفر]]{{ع}} پرسیدم: چند تن را در [[حج]] خود شریک سازم؟ فرمود: هر [[قدر]] که بخواهی<ref>فروع کافی، ج ۴، ص ۳۱۷.</ref>. | :::::#و در همان کتاب به [[سند]] خود از [[محمد بن اسماعیل]] آورده که گفت: از [[حضرت]] [[ابوالحسن]] [[موسی بن جعفر]]{{ع}} پرسیدم: چند تن را در [[حج]] خود شریک سازم؟ فرمود: هر [[قدر]] که بخواهی<ref>فروع کافی، ج ۴، ص ۳۱۷.</ref>. | ||
:::::#و از [[معاویه بن عمار]] از [[حضرت]] [[امام صادق]]{{ع}} آورده که گوید: به آن [[حضرت]] عرضه داشتم: [[پدر]] و مادرم را در [[حج]] خود شریک سازم؟ فرمود: آری، به درستی که خدای - عزوجل - برای تو حجی و برای آنان حجی قرار خواهد داد، و به خاطر صلهات نسبت به آنان برای تو اجری خواهد بود گفتم: آیا از طرف مرد و زنی که در [[کوفه]] هستند [[طواف]] کنم؟ فرمود: آری، هنگامی که [[طواف]] را آغاز میکنی چنین میگویی: بار خدایا از فلانی قبول فرمای - که از طرف او [[طواف]] میکنی-<ref>فروع کافی، ج ۴، ص ۳۱۵.</ref>. | :::::#و از [[معاویه بن عمار]] از [[حضرت]] [[امام صادق]]{{ع}} آورده که گوید: به آن [[حضرت]] عرضه داشتم: [[پدر]] و مادرم را در [[حج]] خود شریک سازم؟ فرمود: آری، به درستی که خدای - عزوجل - برای تو حجی و برای آنان حجی قرار خواهد داد، و به خاطر صلهات نسبت به آنان برای تو اجری خواهد بود گفتم: آیا از طرف مرد و زنی که در [[کوفه]] هستند [[طواف]] کنم؟ فرمود: آری، هنگامی که [[طواف]] را آغاز میکنی چنین میگویی: بار خدایا از فلانی قبول فرمای - که از طرف او [[طواف]] میکنی-<ref>فروع کافی، ج ۴، ص ۳۱۵.</ref>. | ||
میگویم: آخر [[حدیث]] تصریح دارد به این که منظور شریک ساختن شخص در فعل از اول کار است نه شریک ساختن او در [[ثواب]] پس از آن که آن عمل را برای خودش انجام میدهد، دقت کنید. | |||
و از جمله: روایاتی است که دلالت دارد بر [[نایب]] فرستادن [[امامان]]{{عم}} به [[مکه]] تا از سوی ایشان [[حج]] به جای آورد، و اجرت دادنشان برای این کار، که از [[روایات]] خوبی [[نیابت]] در آن از سوی [[امام]] زنده{{ع}} ظاهر میشود، چون [[یقین]] داریم که در این [[حکم]] خصوصیتی برای بعضی از [[امامان]]{{عم}} نبوده، و نیز خصوصیت ندارد که [[نیابت]] فقط با اجرت انجام گیرد، بلکه کسی که در این عمل داوطلب شود فضیلتش [[برتر]] و اجرش عظیمتر است، چنان که پوشیده نیست. | |||
در وسائل به [[نقل]] از [[تهذیب]] [[شیخ طوسی]] به [[سند]] خود از [[محمد بن عیسی یقطینی]] آمده که گفت: [[حضرت]] [[ابوالحسن]] [[الرضا]]{{ع}} جامهدانها و غلامان و یک [هزینه] [[حج]] برای [[یونس بن عبدالرحمن]]، نزد من فرستاد، و ما را امر فرمود که از سوی حضرتش به [[حج]] رویم، پس در بین ما صد [[دینار]] بر سه بخش تقسیم شد..."<ref>وسائل الشیعه، ج ۸، ص ۱۴۷، باب ۳۴، التهذیب، ج ۸، ص ۴۰، باب ۳ ح ۴۰.</ref>. | |||
و از جمله: در کافی به [[سند]] خود از [[موسی بن القاسم بجلی]] آورده که گفت: به [[حضرت]] [[ابوجعفر]] [[امام باقر]]{{ع}} عرضه داشتم: سرورم، امیدم آن است که [[ماه رمضان]] را در [[مدینه]] [[روزه]] بدارم، فرمود: انشاءالله در آن [[روزه]] خواهی گرفت، گفتم: و امیدم آن است که روز دهم ماه [[شوال]] [از آن به قصد [[حج]]] بیرون رویم، و [[خداوند]] [[زیارت]] [[رسول خدا]]{{صل}} و [[خاندان]] آن [[حضرت]] و [[دیدار]] شما را بار دیگر روزی گرداند، بسا میشود که از سوی [[پدر]] شما [[حج]] به جای آورم، و بسا که از طرف پدرم، [[حج]] را انجام میدهم، و بسا که از طرف کسی از برادرانم، و احیاناً از برای خودم [[حج]] به جای میآورم، پس چگونه آن را انجام دهم؟ فرمود: [[حج]] تمتع به جای آور. عرض کردم: من ده سال است که مقیم [[مکه]] هستم! فرمود: [[حج]] تمتع به جای آور<ref>فروع کافی، ج ۴، ص ۳۱۴.</ref><ref>[[سید محمد تقی موسوی اصفهانی|موسوی اصفهانی، سید محمد تقی]]، [[تکالیف بندگان نسبت به امام زمان (کتاب)|تکالیف بندگان نسبت به امام زمان]]، ص۱۹۹-۲۰۳.</ref>. | |||
}} | }} | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
خط ۷۱: | خط ۷۶: | ||
| پاسخ = آقای '''[[مجتبی تونهای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در اینباره گفته است: | | پاسخ = آقای '''[[مجتبی تونهای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در اینباره گفته است: | ||
::::::«یکی از اعمال [[شایسته]]، [[حج]] کردن و حجّه دادن به [[نیابت]] [[امام عصر]] {{ع}} است که این کار در میان [[شیعیان]] قدیم مرسوم بوده. [[قطب]] راوندی در کتاب "خرایج" [[روایت]] کرده، [[ابو محمد دعلجی]]، دو پسر داشت که یکی از آنان اهل [[فسق]] بود. فردی به [[ابو محمد]]، مالی داد تا به [[نیابت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} [[حج]] کند. وی مقداری از آن [[مال]] را به پسر فاسقش بخشید و او را با خود برد تا برای [[حضرت]] [[حج]] نماید. وقتی از [[حج]] برگشت [[نقل]] کرد که: "در [[عرفات]]، [[جوان]] گندمگون و نیکو سیرتی را دیدم که مشغول [[تضرع]] و [[دعا]] بود. وقتی به او نزدیک شدم به من فرمود: "ای [[شیخ]]! آیا [[حیا]] نمیکنی؟" گفتم "ای [[سید]] من! از چه چیز؟" فرمود: "به تو حجّه میدهند و تو آن را به فاسقی میدهی که خمر میآشامد. به زودی این چشم تو کور میشود". پس از بازگشتن، چهل روز نگذشت که از همان چشم که به او اشاره شده بود، جراحتی بیرون آمد و کور شد<ref>نجم الثاقب، باب دهم.</ref>. | ::::::«یکی از اعمال [[شایسته]]، [[حج]] کردن و حجّه دادن به [[نیابت]] [[امام عصر]] {{ع}} است که این کار در میان [[شیعیان]] قدیم مرسوم بوده. [[قطب]] راوندی در کتاب "خرایج" [[روایت]] کرده، [[ابو محمد دعلجی]]، دو پسر داشت که یکی از آنان اهل [[فسق]] بود. فردی به [[ابو محمد]]، مالی داد تا به [[نیابت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} [[حج]] کند. وی مقداری از آن [[مال]] را به پسر فاسقش بخشید و او را با خود برد تا برای [[حضرت]] [[حج]] نماید. وقتی از [[حج]] برگشت [[نقل]] کرد که: "در [[عرفات]]، [[جوان]] گندمگون و نیکو سیرتی را دیدم که مشغول [[تضرع]] و [[دعا]] بود. وقتی به او نزدیک شدم به من فرمود: "ای [[شیخ]]! آیا [[حیا]] نمیکنی؟" گفتم "ای [[سید]] من! از چه چیز؟" فرمود: "به تو حجّه میدهند و تو آن را به فاسقی میدهی که خمر میآشامد. به زودی این چشم تو کور میشود". پس از بازگشتن، چهل روز نگذشت که از همان چشم که به او اشاره شده بود، جراحتی بیرون آمد و کور شد<ref>نجم الثاقب، باب دهم.</ref>. | ||
البته طواف [[بیت الله الحرام]] به [[نیابت]] از [[امام]] {{ع}} و فرستادن [[نایب]] تا از طرف آن [[حضرت]] طواف نماید نیز [[مستحب]] است. همچنین [[زیارت]] مشاهد [[رسول خدا]] و [[ائمه]] [[معصومین]] {{عم}} به [[نیابت]] از [[حضرت صاحب الزمان]] {{ع}} وارد شده است<ref>مکیال المکارم، ج ۲، ص ۳۰۳ (ترجمه سید مهدی حائری قزوینی).</ref>»<ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۷۲.</ref>. | |||
}} | }} | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش |