امام مهدی چه اهداف خاصی از ملاقات با مردم داشته است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::بار دیگر نزد من آمد و گفت: نرفته‌‏ای و هنوز اینجا هستی؟ مرا بی‏اختیار گریه گرفته و گفتم: آری هنوز هستم، راه را نمی‌‏شناسم. گفت: «[[زیارت عاشورا]]<ref>زیارتی است که به کلمه {{عربی|اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا عَبدِالله}} شروع می‌‏شود و مخصوص زیارت حضرت امام حسین {{ع}} است.</ref> را بخوان» [[راوی]] گوید: من [[زیارت عاشورا]] را حفظ نداشتم و الان هم حفظ نیستم، لکن ایستادم و مشغول [[خواندن زیارت عاشورا]] شدم و تا آخرش خواندم. بار دیگر نزد من آمده و گفت: هنوز نرفته‌‏ای و اینجا هستی؟ گفتم: نه، من تا صبح باید همینجا باشم. گفت: من همین الآن تو را به قافله می‏‌رسانم. رفت و سوار الاغی شد و پارو را به دوشش انداخته و آمد و مرا پشت سر خود سوار کرد. [[راوی]] گوید: آن شخص دستش را به روی دوش من گذاشته و گفت: «شماها چرا [[نماز]] نافله نمی‌‏خوانید!؟ نافله! نافله! نافله!» سه بار این کلمه را تکرار کرد و سپس گفت: «شما چرا [[زیارت عاشورا]] نمی‌‏خوانید!؟ [[عاشورا]]! [[عاشورا]]! [[عاشورا]]!» سه بار هم این کلمه را تکرار کرد، و سپس گفت: «شما چرا [[زیارت جامعه]] نمی‏‌خوانید!؟ [[جامعه]]!؟ [[جامعه]]! [[جامعه]]!» (سه بار) همین‌طور راه می‌‏رفت و برگشت به من گفت: اینان همراهان تو هستند، و [[دوستان]] را به من نشان داد<ref>نجم ثاقب، ۳۴۳؛ مفاتیح الجنان، ۵۵۱.</ref> می‌‏گویم: مقصود از نافله [[نماز]] شب است، همانطور که مرحوم حاجی نوری فهمیده است<ref>نجم ثاقب، ۳۴۴.</ref> زیرا [[راوی]] آن را در شب انجام داده است. این [[نماز]] از [[برترین]] و مهمترین [[مستحبات]] [[دین]] است، و هر چه که در این [[روایت]] [[حضرت]] بدان [[دستور]] داده، آن نیز جزء [[بهترین]] [[مستحبات]] است، بدین شرط که به درستی و به صورت جزئی از کل و در ارتباط با مجموعه [[دستورات]] اسلامی به عنوان راهی برای رسیدن به [[قرب]] و نزدیکی [[خدا]] فهمیده شود. و لذا بعد از آنکه [[حضرت]] می‌‏بیند که [[مردم]] درباره آن تسامح و سهل‌‏انگاری می‌‏کنند، مؤکدا روی آن پافشاری کرده و اهمیت آن را تذکر می‏‌دهند. و این که [[حضرت]] بعد از هر کاری که می‏‌گوید و آن شخص انجام می‌‏دهد، به او می‌‏گویند: آیا نرفته‌‏ای!؟ این برای این است که در ضمن هر یک از این کارها که [[حضرت]] به او [[دستور]] می‏‌داد، احتمال رهایی و پیدا کردن راه را با انجام آن عمل می‏‌داد، لکن وقتی دید که راه‌ها بسته است و از آن راه‌ها برای این شخص راه نجاتی پیدا نشد، [[حضرت]] خود دست به کار شدند و شخصا [[اقدام]] کرده و او را به قافله‏‌اش رساندند.

::::::برای [[حضرت]] امکان آن هست که وجود و [[حقیقت]] خود را از راه‌های گوناگونی به طور [[معجزه]] اثبات نماید، که برخی از آنها را ذکر کردیم و بقیه را به کتاب‌ها و مآخذی که از آنها [[نقل]] کرده‌‏ایم حواله می‌‏دهیم. این بود ده نمونه از اهدافی که به خاطر آنها [[حضرت]] افرادی را به [[دیدار]] خود نائل می‌‏سازند، که در برخی از این اهداف آثار و [[برکات]] بسیار مهمی در سطح اجتماع وجود داشت و بزرگترین نتیجه و اثر را برای [[جامعه اسلامی]] به بار می‏‌آورد. البته اهداف دیگری نیز وجود دارد که در مواردی انجام گرفته و [[حضرت]] به خاطر آنها بر اشخاصی ظاهر گشته که برای رعایت اختصار، با کمال تأسف، از ذکر آنها خودداری می‌‏کنیم.

::::::با در نظر گرفتن هدف‌های مذکور، به روشنی می‏‌بینیم که تمامی آنها با آن قواعد و [[قوانین]] عمومی سازگار می‏‌باشد، زیرا در تمامی آنها [[حضرت]] به برخی از [[تعالیم]] و [[دستورات]] اسلامی جامه عمل پوشیده و منافاتی با [[غیبت]] نداشته و مطابق با [[تکلیف]] شرعی و اسلامی است که در صورت امکان می‌‏بایست انجام بگیرد<ref>[[سید محمد صدر|صدر، سید محمد]]، [[تاریخ غیبت کبری (کتاب)|تاریخ غیبت کبری]]، ص۱۴۹-۱۵۸.</ref>.

::::::و دیگر اهداف خاص»<ref>[[علی ‎اصغر رضوانی|رضوانی، علی ‎اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۴۵۸.</ref>.