آیا نفس زکیه همان سید حسنی است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«خروج و [[قیام]] فردی به نام [[حسنی]]، یکی دیگر از نشانه‌های مشهور درباره [[ظهور]] به شمار می‌رود؛ اما احادیثی که درباره آن وجود دارد، از نظر [[سند]] یا منبع، اشکال دارند و تنها [[روایت]] صحیح آن در روضه کافی است که آن هم از نظر محتوا قابل قبول نیست. در این [[حدیث]]، از [[امام صادق]]{{ع}} درباره [[فرج]] سؤال شد و ایشان فرمود: وقتی [[فرزندان عباس]] با هم [[اختلاف]] کنند و [[سلطنت]] آنان سست شود، شامی و [[یمانی]] [[ظهور]] می‌کنند و [[حسنی]] به حرکت درمی‌آید و [[صاحب]] الأمر از [[مدینه]] به [[مکه]] می‌آید ... و از [[خداوند]] اجازه [[ظهور]] می‌طلبد. آن گاه برخی از موالی او این خبر را برای [[حسنی]] می‌برند و او بر خروج، پیشدستی می‌کند؛ اما اهل [[مکه]]، او را می‌کشند و سرش را برای شامی می‌فرستند. در این زمان، [[صاحب]] الأمر آشکار می‌شود و [[مردم]] با او [[بیعت]] می‌کنند<ref>روضة الکافی، ص ۲۲۵.</ref>. اگر چه ممکن است که از نظر [[سند]]، بر این [[حدیث]]، اشکالی وارد نباشد، ولی در آن از [[اختلاف]] [[بنی عباس]] سخن گفته شده که مجموع [[حدیث]] را با مشکل رو به رو می‌کند و عبارت هم به گونه‌ای نیست که بتوان گفت مقصود [[امام]]، فاصله‌ای طولانی بین [[اختلاف]] [[بنی عباس]] و [[ظهور]] [[حسنی]] است. از طرفی، تصور برگشت [[حکومت]] [[عباسیان]] یا تشکیل حکومتی به نام آنان در [[آخر الزمان]] بر هیچ [[دلیل]] و قرینه درستی استوار نیست. اشکال دوم، ابهاماتی است که در این [[حدیث]] به چشم می‌خورد. این که [[مهدی]] پس از آمدن از [[مدینه]] به [[مکه]]، تازه اجازه [[ظهور]] بخواهد و این که [[حسنی]] در برابر [[مهدی]] برای [[قیام]]، پیشدستی کند، مطالبی قابل تأمل است. کشته شدن [[حسنی]] به دست [[اهل مکه]] و فرستادن سر او برای شامی هم مطلبی است که در [[احادیث]] دیگر وجود ندارد. ضمن این که به نظر می‌رسد که فرستادن سر مقتول، مربوط به [[تاریخ]] [[صدر اسلام]] است، نه [[آخر الزمان]] که ارتباطات به گونه دیگری تصویر شده است. [[احادیث]] دیگری نیز درباره [[سید حسنی]] و [[قیام]] او وجود دارند که آنها نیز معمولًا با اشکالات محتوایی مواجه‌اند. این پیشینه درباره [[احادیث]] مربوط به [[حسنی]] و مهمتر از این، ضعف منبع و [[سند]] و متن این [[احادیث]]، چنین نتیجه می‌دهد که [[قیام]] [[حسنی]] قبل از [[ظهور]]، چیزی نیست که بتوان به شیوه علمی، آن را اثبات کرد. بنا بر این، شاید بتوان گفت که مقصود از [[سید حسنی]]- در تنها [[روایت]] معتبری که بدان اشاره شد-، همان [[نفس زکیه]] است»<ref>[[محمد م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌|م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج۷، ص۴۳۹، ۴۴۱.</ref>.

::::::«از دیگر قیام‌های آستانه [[ظهور]]، قیامی است که با پرچمداری شخصی به نام [[سید حسنی]]، به وقوع می‌پیوندد. در [[روایات]]، وی [[جوانی]] [[هاشمی]] که جمعی از [[سادات]] دور او را گرفته و پس از [[قیام]] از [[مشرق]] با [[امام مهدی]]{{ع}} در [[کوفه]] [[بیعت]] می‌كند معرفی شده است. از [[امام باقر|حضرت باقر]]{{ع}} [[نقل]] شده است که فرمود: «[[جوانی]] از [[بنی هاشم]] از [[خراسان]] بیاید و در جلو او [[شعیب بن صالح]] باشد»<ref>علی کورانی، عصر ظهور، ص۲۷۰.</ref> به همین احتمال این‌که وی همان [[سید]] [[خراسانی]] باشد نیز وجود دارد؛ به‌ویژه با توجه به این‌که [[شعیب بن صالح]] نیز پیش‌تراول [[قیام]] وی مطرح شده است.

::::::«در آستانه [[قیام]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ در گیرودار [[مبارزات]] زمینه‏‌ساز [[انقلاب]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}}، فردی پاکباخته و [[مخلص]]، در راه [[امام]]{{ع}} می‏‌کوشد و مظلومانه کشته می‌‏شود. طبق بیان [[روایات]]، این رخداد عظیم، بین رکن و مقام- در [[بهترین]] مکان‏‌های زمین- اتفاق می‌‏افتد. فرد یاد شده، از اولاد [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} است‏<ref>  [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۱، ص ۳۳۰، ح ۱۶</ref> که در [[روایات]]، گاهی از او به عنوان "[[نفس زکیه]]" و "[[سید حسنی]]" یاد کرده‏‌اند<ref>ر.ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۴۵، ح ۴۴۰</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص ۳۴۵ - ۳۴۶.</ref>.