گرایش انجمن حجتیه و نوع برنامه‌های آنها چه بوده است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::*'''انگیزه تشکیل انجمن:''' در این اثنا تشکلی مذهبی از اواسط دهه سی به [[هدف]] [[مبارزه]] با [[بهائیت]] [[تهران]] و سایر شهرستان‌ها پدید آمد. [[رهبری]] این تشکل از سال ۱۳۳۲ق در [[اختیار]] یک [[روحانی]] قرار گرفت که به جز سوابق حوزوی، در [[نهضت]] ملی شدن نفت نیز فعال بود. این تشکل که "انجمن خیریه [[حجتیه]]" نامیده شد نه تنها در حوزه [[مبارزه]] با [[بهائیت]]، بلکه در محدوده وسیع‌تر و حتی بیش از دو دهه در تعمیق بسیاری از [[آموزش]] های دینی، ولی با برداشتی خاص در سطح [[جامعه]] مذهبی [[ایران]] مؤثر بود.

:::::*انجمن خیریه [[حجتیه]] مهدویه به سال ۱۳۳۲ش با [[تلاش]] حاج [[شیخ]] [[محمود تولایی]] "مشهور به [[حلبی]]" فعالیت خود را آغاز کرد، وی در سال ۱۲۸۰ش در شهر [[مشهد]] به [[دنیا]] آمد. وی دروس حوزوی خود را نزد اساتید به نام [[مشهد]] خواند. او افزون بر حضور در دروس خارج [[اصول فقه]] به تحصیل دروس [[معارف]] الهیه پرداخت که آثاری از او به جای مانده است. کار عمده آقای [[حلبی]] پس از شهریور ۱۳۲۰ش [[تبلیغ]] در قالب [[منبر]] بود و در این کار، مهارت و شهرت خاصی به دست آورد، تا آن جا که چندین [[سخنرانی]] وی از رادیو [[مشهد]] پخش و بعداً به صورت مجموعه‌ای به چاپ رسید. در اواخر سال ۱۳۲۸ [[حلبی]] همراه جمعی از فعالان مذهبی [[مشهد]] و نیز انجمن‌ها و هیئات مذهبی به طور منظم با [[بهائیان]] درگیر بودند. مرحوم [[حلبی]] در آستانه ملی شدن [[صنعت]] نفت به فعالیت‌های تبلیغی - [[سیاسی]] خود افزود و پس از آن، در جریان شکستی که در انتخابات مجلس هجدهم خورد، از فعالیت [[سیاسی]] کناره گرفت و دو سال بعد، به [[تهران]] آمد و به همان کار [[خطابه]] و [[منبر]] مشغول شد. وی بخشی از فعالیت خود را به [[مبارزه]] با [[بهائیت]] اختصاص داد و تا پایان [[عمر]] همین مشی را ادامه داد. ایشان، [[روز جمعه]] ۲۶ دی ماه ۱۳۷۶ درگذشت و کنار مزار [[شیخ]] [[صدوق]] "[[ابن بابویه]]" در شهر [[ری]] به [[خاک]] سپرده شد.

:::::*مرحوم [[حلبی]] با همکاری جمعی از متدینان که با عنوان هیأت مدیره، امور انجمن را اداره می‌کردند تا آغاز [[پیروزی]] [[انقلاب]] اسلامی‌ به فعالیت [[فرهنگی]] برضد [[فرقه بهائیت]] اشتغال داشت و به [[تربیت]] نیرو برای مقابله با [[بهائیان]] و تبلیغات آنان اهتمام داشت. انجمن طی ۲۵ سال فعالیت ضمن [[مبارزه]] با [[بهائیت]]، توانست جمع زیادی از نیرو های [[جوان]] را در بسیاری از شهر ها به خود جذب کند. انجمن اساسنامه‌ای داشت؛ از جمله مواد این اساسنامه این بود که "انجمن به هیچ وجه در [[امور سیاسی]] مداخله نخواهد داشت و نیز مسؤولیت هر نوع دخالتی را که در زمینه‌های [[سیاسی]] از طرف افراد منتسب به انجمن صورت گیرد، به عهده نخواهد داشت" <ref>قابل ذکر است بعد‌ها از این شعار دست برداشته و خلاف آن عمل کردند</ref>. این همان بندی بود که انقلابیون پیش و پس از [[انقلاب]] از آن ناراحت بودند.

:::::*'''زمینه‌های فعالیت:''' انجمن در هر شهر دفتری داشت که تحت عنوان بیت "بیت [[امام مهدی|امام زمان]]" شناخته می‌شد. این بیت، مسؤولی داشت و زیر نظر وی سه گروه [[تدریس]]، تحقیق و [[ارشاد]] فعالیت می‌کردند. گروه نخست، به [[آموزش]] نیرو‌ها در سه مرحله ابتدایی، متوسطه و عالی می‌پرداختند. گروه دوم، به دنبال افرادی از [[مسلمانان]] بودند که تحت تأثیر بهائی‌ها به [[آیین]] آن‌ها گرویده بودند. و گروه سوم، کار [[ارشاد]] این افراد را با شیوه‌های خاص خود دنبال می‌کردند. سخنرانی‌های عمومی‌در محافلی که بیشتر، منازل بود، برگزار می‌شد و به طور معمول در سالروز تولد [[امام مهدی|امام عصر]]{{ع}} نیز جشن‌های بزرگی برگزار می‌شد. بیشتر افرادی که از [[بهائیت]] برمی‌گشتند، توبه‌نامه و تبری‌نامه‌ای می‌نوشتند که متن بسیاری از آن‌ها در یک مجموعه در کتابخانه آستان [[قدس]] نگهداری می‌شود.

:::::*'''وضعیت بعد از [[انقلاب اسلامی]]:''' به دنبال [[پیروزی]] [[انقلاب]] اسلامی‌ که به نوعی [[پیروزی]] مذهبی‌های [[سیاسی]] بود، انجمن به موضع انفعال افتاد و نیروهای [[تربیت]] شده در انجمن در سطوح مختلف، پس از [[انقلاب]] به سه دسته تقسیم شدند:

:::::*انجمن، چندی پیش از [[پیروزی]] [[انقلاب اسلامی]]، یعنی در شهریور ۱۳۵۷ مواضع خود را در ارتباط با [[سیاست]] تغییر داده شروع به [[همراهی]] [[انقلاب]] کرد. از جمله مواضع پیش از [[انقلاب]] این گروه: [[انقلاب]] امر ناممکن است، مگر آن که وابسته به یک [[قدرت]] خارجی باشد…، همچنین می‌گفتند چه کسی مسؤول خون‌های ریخته شده در جریان ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ و بعد از آن می‌باشد؟

:::::*پس از [[انقلاب]] از سوی برخی از [[رهبران]] [[انقلاب]]، انجمن به عنوان یک عنصر خطرناک معرفی شده و برای جلوگیری از نفوذ آن در مراکز، تبلیغات وسیعی بر ضد آنان شد و به مرور، به حذف شمار زیادی از چهره‌های مذهبی با سابقه منجر شد. طبعاً برخی از سوابق برخورد‌های منفی [[رهبران]] انجمن با جریان [[انقلاب]] یک تجربه برای موضع‌گیری بر ضد آنان مورد استفاده قرار گرفت، برای نمونه، [[امام خمینی]] که در روزگاری آقای [[حلبی]] را تایید می‌کرد، در سال‌های پیش از [[انقلاب]]، به تدریج به حرکت انجمن بدبین شده و [[حمایت]] خود را قطع کرد. آقای گرامی‌ فردی که [[اخبار]] داخلی [[ایران]] را برای [[نجف]] می‌نوشته است نامه‌ای در این باره به [[امام]] نوشته که پاسخ [[امام]] این بوده است: "از وقتی که مطلع شدم، دیگر تأییدی نکردم".

:::::*این جهت گیری‌ها ادامه پیدا کرد تا سر انجام در اثر بروز انحرافاتی میان برخی از افراد انجمن "از قبیل [[کج‌اندیشی]] درباره [[خون]] [[شهیدان]] و [[شهید]] ندانستن کشته‌های [[جنگ]] تحمیلی و…" [[امام خمینی]] در [[سخنرانی]] عید فطر سال ۱۳۶۲ بدون تصریح به نام انجمن، هشدارهای تکان دهنده دادند و در ضمن از ایشان خواسته شد که [[انحرافات]] خود را کنار بگذارند.

:::::*انجمن در سال ۱۳۶۲ رسماً تعطیلی خود را اعلام کرد و ضمن آن توضیح داد که خود را مصداق سخنان [[رهبر]] [[انقلاب]] نمی‌داند. بدین ترتیب انجمن منحل شد»<ref>[[آفتاب مهر ج۱ (کتاب)|آفتاب مهر]]، ج۱، ص ۴۰ - ۴۴.</ref>.