مسروق بن اجدع بن مالک همدانی در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[سیوطی]] و [[داوودی]] هیچ‌کدام او را در طبقات المفسرین ذکر نکرده‌اند؛ اما در [[تفاسیر شیعه]] و [[سنّی]] آرا و [[روایات تفسیری]] از وی نقل شده<ref>ر.ک: طبرسی، مجمع البیان (ط‍، مؤسسه اعلمی بیروت)، ج۱، ص۱۳۰، ج۲، ص۹۴، ۳۱۱ و ج۳، ص۱۹۷ و ج۶، ص۴۱۴ و ج۸، ص۱۲۲، ۲۴۲ و ج۹، ص۱۴۰، ۲۹۱، ۳۵۴ و ۴۵۱ و ج۱۰، ص۵۸، ۲۵۲، ۲۹۸؛ طبری، جامع البیان (ط‍، دارالفکر بیروت) ج۱، ص۲۴۶ و ج۴، ص۲۲۷، ۲۲۸، ۲۳۰، ۲۵۶ و ج۵، ص۵۲، ۵۳، ۲۲۵ و ۲۹۱.</ref> و برخی [[روایات]] گویای آن است که در درس [[تفسیر]] [[ابن مسعود]] حاضر می‌شده و [[تفسیر قرآن]] را از او آموخته و به رتبۀ [[علمی]] والایی دست یافته است. [[طبری]] از وی [[روایت]] کرده که گفته است: [[عبدالله بن مسعود]] سوره‌ای از [[قرآن]] را بر ما قرائت می‌کرد؛ سپس درباره آن برای ما سخن می‌گفت و در طول [[روز]] آن را تفسیر می‌کرد»<ref>طبری، جامع البیان، ج۱، ص۵۷.</ref>. از [[شعبی]] نقل شده من کسی را که بیش از وی طالب [[علم]] باشد، ندیده‌ام<ref>ابن حجر عسقلانی، تهذیب التهذیب، ج۱۰، ص۱۰۰.</ref>. از [[علی بن مدینی]] نقل شده که از [[اصحاب]] عبد الله [بن مسعود] کسی را بر او مقدم نمی‌دارم<ref>ابن حجر عسقلانی، تهذیب التهذیب، ج۱۰، ص۱۰۰-۱۰۱.</ref>. از [[سفیان بن عینیه]] نقل کرده‌اند که [[مسروق]] بعد از [[وفات]] [[علقمه]] باقی بود و هیچکس بر او [[برتری]] داده نمی‌شد<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۱۴۵.</ref>؛ازاین‌رو، [[ذهبی]] او را به [[امام]] در تفسیر و عالم [[آگاه]] به معانی [[کتاب خدا]] توصیف کرده<ref>ذهبی، التفسیر و المفسرون،ج ۱، ص۱۲۰.</ref> و آقای [[محمد هادی معرفت]] او را از [[مفسران]] تابعی به شمار آورده است<ref>ر.ک: معرفت، التفسیر و المفسرون فی ثوبه القشیب، ص۳۹۱-۴۰۳.</ref>.

..."}}<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۱۴۴ و ۱۴۵.</ref> [[اخبار]] درباره شرکت وی در [[جنگ صفین]] و [[نهروان]] و [[همراهی]] وی با [[امیر مؤمنان علی]]{{ع}} در این [[جنگ‌ها]] مختلف است. به [[باور]] برخی، وی از جنگ‌های [[حضرت علی]]{{ع}} [[تخلف]] نداشته است<ref>{{عربی|قال وکیع و غیره لم یتخلف مسروق عن حروب علیّ}} (ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج۱۰، ص۱۰۱).</ref>، یعنی در آن جنگ‌ها با آن [[حضرت]] همراه بوده، ولی از برخی روایات استفاده می‌شود که در جنگ صفین شرکت نکرده و [[مردم]] را نیز از شرکت در آن بازمی‌داشته است<ref>ر.ک: ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۱۴۰.</ref>.