حج در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از شروع حج، بر حجگزار واجب است آن را به پایان برساند: «واَتِمُّوا الحَجَّ والعُمرَةَ لِلّهِ» (بقره / ۲، ۱۹۶)<ref>مجمع‌البیان، ج ۲، ص۳۷ - ۳۸؛ فقه القرآن، ج ۱، ص۳۲۱؛ احکام القرآن، جصاص، ج ۱، ص۳۲۰.</ref>، از این‌رو وی [[حق]] ندارد تنها برخی [[اعمال]] [[حج]] را انجام داده، برخی را رها کند<ref>فقه القرآن، ج ۱، ص۲۶۳؛ الخلاف، ج ۲، ص۳۶۵؛ المجموع، ج ۷، ص۳۸۸.</ref> یا در بین اعمال حج از [[احرام]] خارج شده، دوباره [[محرم]] گردد.<ref>جامع البیان، ج ۲، ص۲۸۴.</ref> بیشتر [[فقهای اسلامی]] با استناد به [[آیه]] یاد شده گفته‌اند: در صورت [[فاسد]] شدن [[حج]] نیز بر [[مکلف]] [[واجب]] است حج فاسد را به پایان رساند؛<ref>الخلاف، ج ۲، ص۳۶۵؛ المجموع، ج ۷، ص۳۸۸.</ref> همچنین [[فقیهان]] بر اساس این آیه گفته‌اند: اتمام حج استحبابی نیز پس از شروع، بر مکلف واجب است.<ref> منتهی المطلب، ج ۲، ص۸۴۰؛ الحدائق، ج ۱۵، ص۴۰۶.</ref> افزون بر آیه مذکور، این [[وظیفه]] از آیاتی که [[قرآن]] در آنها [[مسلمانان]] را به [[تعظیم شعائر الهی]] توصیه کرده: «ومَن یُعَظِّم شَعـرَ اللّهِ فَاِنَّها مِن تَقوَی القُلوب» ([[حجّ]] / ۲۲، ۳۲) یا آنان را از [[حلال]] شمردن این [[شعائر]] [[نهی]] کرده است: «لاتُحِلّوا شَعرَ اللّهِ» ([[مائده]] / ۵، ۲) استفاده می‌شود؛ با این بیان که مراد از «شعائر [[اللّه]] ‌» در این [[آیات]]، [[مناسک حج]] <ref> جامع‌البیان، ج ۶، ص۷۳؛ مجمع البیان، ج ۳، ص۲۶۴؛ فقه القرآن، ج ۱، ص۳۰۳.</ref> و مقصود از حلال شمردن آنها تضییع و فاسد کردن آنهاست؛<ref>مجمع‌البیان، ج ۳، ص۲۶۴؛ فقه القرآن، ج ۱، ص۳۰۳.</ref> اما چنانچه حجگزار پس از شروع اعمال حج، به سبب مانع شدن [[دشمن]] یا [[بیماری]] نتواند اعمال حج را به پایان رساند [[وظایف]] خاصی برایش [[تشریع]] شده است.