حج در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
←دعا در حج
| خط ۱۶۰: | خط ۱۶۰: | ||
===[[دعا]] در حج === | ===[[دعا]] در حج === | ||
[[دعا]] و درخواست از [[خداوند]] از [[اعمال]] دیگری است که در حج توصیه شده است: | [[دعا]] و درخواست از [[خداوند]] از [[اعمال]] دیگری است که در حج توصیه شده است: {{متن قرآن|فَإِذَا قَضَيْتُمْ مَنَاسِكَكُمْ فَاذْكُرُوا اللَّهَ كَذِكْرِكُمْ آبَاءَكُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِكْرًا فَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا وَمَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ}}<ref>«پس چون آیین‌های ویژه حجّتان را انجام دادید خداوند را یاد کنید چونان یادکردتان از پدرانتان یا یادکردی بهتر؛ از مردم کسانی هستند که می‌گویند: پروردگارا! (هر چه می‌خواهی) در این جهان به ما ببخش و آنان را در جهان واپسین بهره‌ای نیست» سوره بقره، آیه ۲۰۰.</ref> طبق یک نظر، مراد از ذکر در آیه، دعا و [[حاجت خواستن]] از خداوند در [[منا]] و دیگر [[مکان‌های مقدس]] است،<ref>مجمع البیان، ج ۲، ص۵۰؛ التفسیر الکبیر، ج ۵، ص۳۰۲؛ زبده‌البیان، ص۲۷۵.</ref> زیرا دعا در این مکان‌ها بهتر از جای دیگر است.<ref>مجمع البیان، ج ۲، ص۵۰.</ref> در این [[دعاها]] نباید همه [[همت]] حاجیان تنها تحصیل [[منافع دنیوی]] باشد: {{متن قرآن|فَإِذَا قَضَيْتُمْ مَنَاسِكَكُمْ فَاذْكُرُوا اللَّهَ كَذِكْرِكُمْ آبَاءَكُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِكْرًا فَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا وَمَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ}}<ref>«پس چون آیین‌های ویژه حجّتان را انجام دادید خداوند را یاد کنید چونان یادکردتان از پدرانتان یا یادکردی بهتر؛ از مردم کسانی هستند که می‌گویند: پروردگارا! (هر چه می‌خواهی) در این جهان به ما ببخش و آنان را در جهان واپسین بهره‌ای نیست» سوره بقره، آیه ۲۰۰.</ref> آیه درباره روش [[اعراب جاهلی]] نازل شد که در حج تنها از خداوند [[اموال]] [[دنیوی]] مانند شتر و گوسفند و [[پیروزی بر دشمن]] را [[طلب]] می‌کردند،<ref>جامع‌البیان، ج ۲، ص۴۰۸؛ تفسیر قرطبی، ج ۲، ص۴۳۲.</ref> بلکه لازم است افزون بر [[دنیا]] [[آخرت]] را نیز طلب کنند: {{متن قرآن|وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ}}<ref>«و از ایشان کسانی هستند که می‌گویند: پروردگارا! در این جهان به ما نکویی بخش و در جهان واپسین هم نکویی ده و ما را از عذاب آتش نگاه دار» سوره بقره، آیه ۲۰۱.</ref> | ||
در [[روایات اهل بیت]] [[حسنه]] دنیا به [[گشایش]] [[رزق]] و [[اخلاق نیک]] و [[حسنه]] [[آخرت]] به [[رضوان الهی]] و [[بهشت]] [[تفسیر]] شده است؛<ref>وسائل الشیعه، ج ۱۷، ص۹؛ مستدرک الوسائل، ج ۱۳، ص۷.</ref> همچنین در [[روایات اهل بیت]] خواندن این [[دعا]] در مواقع دیگر از جمله در [[طواف]]، میان [[رکن یمانی]] و [[حجرالاسود]]،<ref>وسائل الشیعه، ج ۱۳، ص۳۳۴؛ جامع احادیث الشیعه، ج ۱۱، ص۲۸۸.</ref> هنگام سعی و بالای [[کوه صفا]] <ref>وسائل الشیعه، ج ۱۳، ص۴۴۷؛ مستدرک الوسائل، ج ۹، ص۴۴۲.</ref> [[مستحب]] شمرده شده است. [[قرآن]] در آیاتی دیگر نیز از دعاهای [[ابراهیم]] و اسماعیل در این [[سرزمین]] یاد کرده است؛ مانند درخواست [[امنیت]] [[حاجیان]] و روزی رساندن به آنان: {{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا بَلَدًا آمِنًا وَارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَرَاتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُمْ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ قَالَ وَمَنْ كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِيلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلَى عَذَابِ النَّارِ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که ابراهیم گفت: پروردگارا! اینجا را شهری امن کن و از اهل آن هر کس را که به خداوند و روز واپسین ایمان دارد، از میوه‌ها روزی رسان؛ (خداوند) فرمود: آن را که کفر ورزد، اندکی برخورداری خواهم داد سپس او را به (چشیدن) عذاب دوزخ ناگزیر خواهم کرد و این پایانه، بد است» سوره بقره، آیه ۱۲۶.</ref> و درخواست [[تسلیم]] بودن خود و [[فرزندان]] در برابر [[خدا]] و آشنا کردن آنان با [[مناسک]] و [[عبادات]] و نیز [[آمرزش الهی]]: {{متن قرآن|رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَيْنَا إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ}}<ref>«پروردگارا! و ما را فرمانبردار خود بگمار و از فرزندان ما خویشاوندانی را فرمانبردار خویش (برآور) و شیوه‌های پرستشمان را به ما بنما و توبه ما را بپذیر بی‌گمان تویی که توبه‌پذیر مهربانی» سوره بقره، آیه ۱۲۸.</ref> | |||
=== انجام دادن [[اعمال نیک]] === | === انجام دادن [[اعمال نیک]] === | ||