آزادی درونی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

در آزادی درونی بحث از «حریت» یا «آزادگی روح» است که منظور، آزادی از تمایل‌های نفسانی است و می‌توان از آن به «آزادی معنوی»، تعبیر کرد و در آزادی بیرونی، رویکرد بحث، رهایی از موانع بیرونی برای انجام امور دلخواه است که معمولاً آزادی سیاسی، اجتماعی، بیان، انتخاب شغل، مسکن و انتخاب دین و عقیده در این قسم، طرح می‌شود و همین ساحت از بحث است که به عدالت سیاسی، پیوند می‌یابد.[۱]

پرسش مستقیم

منابع

پانویس