پارلمان

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

«پارلمان»، مجلس، مجامع رسمی مشورتی.

پارلمان به دستگاهی اطلاق می‌شود که کار ویژه آن وضع قانون یا قواعد کلی و لازم‌الاجرا است. پارلمان ممکن است از یک یا دو مجلس تشکیل شود. در واقع دستگاه پارلمان در درجه اول، تجسم بخش قوه مقننه در یک کشور است. مگر این که کار قانونگذاری علاوه بر این دستگاه متعلق به مردم از راه رفراندوم یا قوه مجریه از راه تفویض اختیارات یا مشارکت دو قوه بوده باشد[۱]. در دموکراسی غیرمستقیم یا انتخابی، ملت نمایندگانی انتخاب می‌کند که پارلمان را تشکیل می‌دهند، وظایف این مجامع وضع قوانین در کشور و نظارت بر امور کشور است. که در اصطلاح به این نوع مجالس و مجامع سیاسی، پارلمان یا کنگره گفته می‌شود و آن به طور معمول شامل دو مجلس است که یکی را مجلس اول یا نمایندگان یا سُفلی و دیگری را مجلس دوم یا سنا یا مجلس اعیان یا عالی می‌نامند. پارلمان‌ها بر حسب طرز تعیین اعضاء به سه دسته موروثی، انتصابی و انتخابی و به لحاظ زمانی به دائمی و غیردائمی تقسیم می‌شوند[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. بایسته‌های حقوق اساسی، ص۱۹۹.
  2. حقوق اساسی، ص۹۸-۹۷؛ فقه سیاسی، ج۱، ص۱۲۱-۱۲۲.
  3. عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی، ص ۴۴۸.