آیه اهل ذکر در فقه اسلامی

مقدمه

به آیه ﴿فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ﴾^[۱] در فقه، باب اجتهاد و تقلید، بر وجوب تقلید^[۲] و در اصول فقه، بر حجیت خبر واحد^[۳] استناد شده است. برخی نیز برای جواز بقا بر تقلید مجتهد میّت به این آیه استناد کرده‏اند؛ زیرا عمل به قول اهل ذکر، به زنده بودن آنان مقیّد نشده است^[۴].^[۵]

جستارهای وابسته

منابع

هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت

پانویس

↑ «و ما پیش از تو جز مردانی را که به آنها وحی می‌کردیم نفرستادیم؛ اگر نمی‌دانید از اهل کتاب (آسمانی) بپرسید» سوره نحل، آیه ۴۳.
↑ جواهر الکلام، چ۴۱، ص۵۲۸.
↑ فرائد الاصول، ج۱، ص۲۸۸؛ الفصول الغرویة، ص۲۷۶.
↑ التنقیح (الإجتهاد و التقلید)، ص۱۱۰.
↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۱، ص۱۹۶.

[1] «و ما پیش از تو جز مردانی را که به آنها وحی می‌کردیم نفرستادیم؛ اگر نمی‌دانید از اهل کتاب (آسمانی) بپرسید» سوره نحل، آیه ۴۳.

[2] جواهر الکلام، چ۴۱، ص۵۲۸.

[3] فرائد الاصول، ج۱، ص۲۸۸؛ الفصول الغرویة، ص۲۷۶.

[4] التنقیح (الإجتهاد و التقلید)، ص۱۱۰.

[5] هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۱، ص۱۹۶.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]