ابوالوقاص

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

ابن حجر[۱] بدون مشخصات بیشتر، از وی در بخش نخست صحابه یاد کرده است. به گفته همو[۲] مستغفری از وی نام برده و ابوموسی مدینی، از طریق صالح بن سلیمان به عنوان صاحب النبی (ص)، کلامی از وی نقل کرده است. بر اساس این گزارش وی می‌گوید: (سهام المؤذنین=) نصیب اذان گویان نزد خداوند، مانند نصیب مجاهدان است و آنان بین اذان و اقامه، همچون کسانی هستند که در راه خدا به خون خود غلتیده‌اند[۳]. باید توجه داشت اگرچه در باب فضیلت اذان گفتن روایاتی از رسول خدا (ص) نقل شده است، اما این سخن، حدیث رسول خدا (ص) نیست. البته ابووقاص دیگری نیز وجود دارد که از سلمان فارسی و برخی صحابه دیگر روایت نقل کرده است، اما او صحابی نیست و برخی وی را مجهول دانسته‌اند [۴] و در هر صورت، با ابو وقاص مورد بحث ما یکی نیست. برخی نیز این سخن را از سعد بن ابی وقاص[۵] یا الرصافی[۶] نقل کرده‌اند که احتمال اشتباه یا نقل این سخن از چند نفر وجود دارد.[۷]

منابع

پانویس

  1. الاصابه، ج۷، ص۳۷۳.
  2. الاصابه، ج۷، ص۳۷۳.
  3. نیز ر. ک: ابن اثیر، ج۶، ص۳۲۲.
  4. ر. ک: ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۲۴۵.
  5. ر. ک: ابن کثیر، ج۴، ص۱۰۸.
  6. عبید الله بن أبی زیاد؛ ر. ک: ابن حبان، ص۲۹۰.
  7. خانجانی، قاسم، مقاله «ابوالوصل»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۵۵۲-۵۵۳.