احمد بن محمد بن رستم طبری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

ابوجعفر احمد بن محمد بن رستم بن یزدیار طبری آملی او از طبقه ابویعلی بن ابی زرعه بود. [۱] قرائات را نزد نصیر بن یوسف فرا گرفت [۲] و در محل سکونتش بغداد از وی و هاشم بن عبدالعزیز، ابومنذر نصیر بن یوسف و ابوحاتم سجستانی روایت کرد. [۳]

او در علم نحو و ادبیات عرب مهارت کامل داشت[۴] و کرسی تدریس علم نحو و آموزش طلبه‌ها را برقرار کرد. [۵] در خانه وزیر ابن فرات، ابوالحسن علی بن محمد بن موسی به تعلیم و تربیت فرزندان او اشتغال داشت. [۶] عمر بن محمد بن سیف کاتب در سال ۳۰۴ هجری از او روایت کرد. از شاگردان دیگر او می‌‌توان احمد بن جعفر بن محمد ختلی، [۷] ابوعیسی بکار بن احمد مقریء[۸] و عبدالواحد بن ابی هاشم را نام برد. [۹]

برخی مذهب او را عامی[۱۰] و برخی شیعه دانسته‌اند. [۱۱] کتاب‌های غریب القرآن، المقصور والممدود، المذکر والمؤنث، التصریف، کتاب النحو، صوره الهمز[۱۲] و عیون المعجزات از آثار اوست[۱۳][۱۴]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. الفهرست (الندیم) ۶۵.
  2. معجم الادبا ۴ / ۱۹۳ ـ ۱۹۴.
  3. تاریخ بغداد ۵ / ۱۲۵ و ۱۰ / ۴۱۰.
  4. تاریخ بغداد ۵ / ۱۲۵.
  5. انباه الرواة ۱ / ۱۲۸.
  6. معجم الادبا ۴ / ۱۹۳ ـ ۱۹۴.
  7. تاریخ بغداد ۵ / ۱۲۵.
  8. معجم الادبا ۴ / ۱۹۳ ـ ۱۹۴.
  9. ابن جزری، غایه النهایه، ج۱ / ۱۱۴.
  10. دایره المعارف الشیعیه العامه ۲ / ۶۷۰.
  11. اعیان الشیعه ۳ / ۱۱۰.
  12. الفهرست (الندیم) ۶۵.
  13. الذریعه ۱۵ / ۳۸۳.
  14. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۲ ص۱۰۳-۱۰۴.