ادریسیان
ادریسیان از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ادریسیان در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
ادریس بن عبدالله بن حسن بن حسن (ع) برادر دیگر محمد نفس زکیه و یکی از داعیان او بود. وی چندی پس از شکست قیام نفس زکیه، در قیام فخ (۱۶۹ق) در مدینه شرکت کرد و چون این قیام به‌شدت و به‌سرعت سرکوب شد، ناچار به مصر و سپس به مراکش گریخت[۱]. در آنجا بربران قبیله زناته ادریس را به اعتبار علوی بودنش به پیشوایی خود برگزیدند و ادریس به یاری آنان اولین دولت مستقل شیعی را در شهر فاس بنیاد نهاد[۲]. هارون از خطر دولت نوپای ادریس به‌شدت هراسان شد؛ از این‌رو در صدد بر آمد که سپاهی برای دفع وی گسیل کند، اما به دلیل دوری و دشواری راه و اشتغال به جنگ‌های داخلی، از این کار منصرف شد و بنا به پیشنهاد یحیی برمکی، سلیمان بن جریر را - که به شماخ ملقب بود. مأمور قتل وی کرد[۳]. شماخ نزد ادریس رفت و ادعا کرد که پزشک و از شیعیان است. ادریس مقدم وی را گرامی داشت و از خاصان خود قرار داد. شماخ در فرصت مناسب ادریس را به قتل رسانید و سرپرستی برید مصر را جایزه گرفت[۴]. به دنبال این حادثه، یاران و علاقه‌مندان ادریس نام نوزاد متولد نشده وی را ادریس نهادند و او را به رهبری خود برگزیدند. ادریس دوم بنیان‌گذار واقعی دولت ادریسیان است و پس از امویان اندلس، دومین دولت مستقلی است که از پیکره عظیم خلافت عباسی جدا شد[۵][۶].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ مقاتل الطالبیین، ص۲۹۷.
- ↑ ابن ابی زرع، روض القرطاس فی اخبار ملوک المغرب، ص۱۵.
- ↑ تاریخ الطبری، ج۴، ص۶۰۰.
- ↑ تاریخ الطبری، ج۴، ص۶۰۰.
- ↑ البته، در صورتی که دولت‌های محلی و کوچک و کوتاه مدتی را که خوارج در جای جای قلمرو امویان پدید آوردند، به شمار نیاوریم.
- ↑ خضری، سید احمد رضا، تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه ص ۵۵.