انزجار

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

انزجار: بیزاری جستن / باز ایستادن.

انزجار قلبی مؤمن از معصیت و مُنکَر، واجب و لازمه ایمان به خداوند می‌باشد و اقلّ مراتبِ انکار منکر است[۱].

امر به معروف و نهی از منکر: هدف از نهی از منکر، انزجار انجام دهنده منکر است. بنابراین، اگر انزجار او با اقلّ مراتب نهی از منکر، یعنی اظهار انکار با زبان حاصل شود، در همان حدّ واجب است.[۲]

نذر: نذر کردن برای انزجار از فعل حرام یا ترک واجب یا مستحب، جایز است و به آن «نذر زجر» گفته می‌شود[۳].

صید و ذباحه: انزجار سگ شکاری از شکار هنگام باز داشتن صاحبش، از علایم شکاری بودن آن است که موجب حلّیت شکار آن و نیز جواز خرید و فروش و نگهداری آن می‌باشد[۴].

حدود: فایده اجرای حدّ، انزجار مجرم از کرده خویش است. بنابراین، واجب است حدّ شارب خمر، پس از برطرف شدن مستی او جاری شود.[۵]

زجر و منع کسی که به خانه‌های مردم سَرَک می‌کشد جایز است و در صورت عدم انزجار، پرتاب کردن سنگ و چوب نیز به طرف وی جایز می‌باشد و اگر به وسیله آن آسیبی ببیند یا بمیرد، خونش هدر است و پرتاب کننده ضامن نیست؛ ولی اگر پرتاب، قبل از بازداشتن وی از این عمل باشد، پرتاب کننده ضامن است[۶].[۷]

منابع

پانویس

  1. توضیح المسائل (گلپایگانی)، ص۴۹۱ م ۲۸۶۳؛ جواهر الکلام، ج ۲۱، ص۳۷۴.
  2. جواهر الکلام، ج ۲۱، ص۳۷۸.
  3. جواهر الکلام، ج ۳۵، ص۳۶۴.
  4. جواهر الکلام، ج ۳۶، ص۱۹.
  5. جواهر الکلام، ج ۴۱، ص۴۶۱.
  6. جواهر الکلام، ج ۴۱، ص۶۶۰ ـ ۶۶۱.
  7. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، صفحه ۷۲۳-۷۲۴.