بنی‌النار
مقدمه
بنی‌النار در شمار اعراب قحطانی[۱] و از شاخه‌های قبیله بزرگ مذحج و بنی حارث بن کعب‌اند، که نسب از نار بن حارث بن مالک بن ربیعة بن مالک بن کعب بن حارث بن کعب می‌برند[۲]. نام اصلی نار را «یزید» گفته‌اند[۳] و دلیل نامگذاری او به این نام را، سرسختی بسیارش عنوان کرده‌اند[۴]. نار، فرزندانی به نام‌های معشر، تمیم و حارث داشت. از معشر بن نار، خالد معروف به «مباری الریح» متولد شد و از خالد، معشر و رزاح تولد یافتند[۵]. معشر بن خالد هم، فرزندی به نام صفوان داشت. از صفوان، عمر معروف به «مصرف» و نعیم متولد شدند[۶]. تمیم بن نار هم، فرزندانی به اسامی معشر، زیاد و عمر داشت. از معشر بن تمیم بن نار، تمیم و از تمیم بن معشر، ثابت، کعب و معبد تولد یافتند[۷]. از حارث بن نار هم، مرسوع متولد شد و از مرسوع، معشر و حارث معروف به «تومه»[۸]. بدین ترتیب نسل این قوم منتشر شد.
بنی‌النار پیش از اسلام از ساکنان نجران بودند[۹] اما پس از اسلام و در پی انجام فتوحات اسلامی، برخی از آنان به مناطقی همچون کوفه[۱۰] کوچ کردند. از مهمترین حوادث جاهلی این قوم می‌توان به نبردهای جاهلی آنان با بنی‌اسد بن خزیمه در «یوم صفاق»[۱۱] و نبرد ایشان با بنی‌ذبیان[۱۲] اشاره کرد. آنان با وجود رشد فزاینده ادیان توحیدی و معتقدان به آنها در نجران، همچنان علاقه و میل شدیدی به پرستش بت‌ها، از خود نشان می‌دادند؛ چندان‌که نقل است پس از آنکه بت کهن یغوث - که به همه بنی‌مذحج تعلق داشت - در پی مخاصمه‌ای که بین بنی‌مراد و بنی‌غطیف بر سر نگهداری آن رخ داد، به نجران نزد بنی‌النار منتقل شد، به شدت از سوی مردم این طایفه مورد استقبال قرار گرفت[۱۳]. از حوادث دوران اسلامی این قوم هم باید به حضور برخی از چهره‌های آنان در محاصره خانه عثمان و مشارکت در قتل عثمان یاد کرد. چندان که از معبد بن تمیم بن معشر بن تمیم بن نار[۱۴] و به نقلی سعد بن تمیم[۱۵] به عنوان یکی از ضربه واردکنندگان بر عثمان که منجر به قتل او شد، یاد کردند. از رجال معروف بنی‌النار، علاوه بر موارد مذکور، می‌توان از نضر بن عبداللّه بن سفیان بن مالک بن عبداللّه بن تومة بن مرسوع بن حارث بن نار، از اشراف کوفه یاد کرد[۱۶].[۱۷]
منابع
حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت
پانویس
- ↑ قلقشندی، نهایة الارب فی معرفة انساب العرب، ج۱، ص۷۵؛ عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۳، ص۱۱۶۶.
- ↑ ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۷۰-۲۷۱؛ قلقشندی، نهایة الارب فی معرفة انساب العرب، ج۱، ص۷۵؛ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۳، ص۲۸۸.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۷۱؛ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۳، ص۲۸۸.
- ↑ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۳، ص۲۸۸.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۷۱.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۷۵.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۷۶.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۷۷.
- ↑ ر.ک: ابن‌حبیب، المحبر، ص۳۱۷؛ ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۹۲؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۴۳۹.
- ↑ ر.ک: هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۷۷.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۷۵.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۷۵.
- ↑ ابن‌حبیب، المحبر، ص۳۱۷؛ ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۹۲؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۴۳۹.
- ↑ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۳، ص۲۸۸. نیز ر.ک: هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۷۶-۲۷۷.
- ↑ ابن درید، الاشتقاق، ص۴۰۰.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۷۷.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.