حارثه بن بدر غدانی تمیمی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
حارثه بن بدر غدانی تمیمی
تصویر قدیمی از بصره
نام کاملحارثه بن بدر غدانی تمیمی
جنسیتمرد
از قبیلهبنی تمیم
محل زندگیبصره
از اصحاب
حضور در جنگ

مقدمه

حارثة بن بدر که احتمالاً همان حارثة بن ثور است[۱] از اشراف و رؤسای «بنی تمیم» بصره و از تابعین رسول خدا (ص) و اصحاب امیرالمؤمنین (ع) بود. احنف بن قیس او را مردی زیرک و با فراست و شاعری خوش ذوق و سوارکاری ماهر در قبیله بنی تمیم به شمار می‌آورد[۲]. اگر چه او در جنگ جمل با عایشه بود و فرزند و برادرش صدمه دیدند[۳]، اما هنگامی که حضرت علی (ع) وارد کوفه شد، وی نسبت به گذشته منفعل شد و از بصره به همراه احنف بن قیس، جاریة بن قدامه، زید بن جبله و جمع زیادی از بنی تمیم به حضور آن حضرت رسیدند، و وفاداری خود را به پیروی از امام (ع) اعلام نمود و در جنگ صفین امام (ع) را یاری کرد. نصر بن مزاحم می‌نویسد: حارثة بن بدر که از نظر رأی از قویترین افراد نزد احنف بن قیس بود و از شعرا و سواره‌نظام سپاه بود. هنگامی که حضرت علی (ع) قصد مقابله با سپاه معاویه را داشت، نظر عده‌ای را جویا شد که یکی از آنها حارثه بود که به او فرمود: «نظر تو درباره جنگ با معاویه چیست؟» او در مقام مشورت گفت: ای امیرمؤمنان! ما بیم و امید را در هم آمیخته‌ایم، به خدا قسم، آرزو دارم مرده‌هایمان (و به قولی بزرگان و سران ما) زنده می‌شدند و از آنان بر دشمن مدد می‌جستیم و البته تعداد سپاهیان ما بیشتر از دشمن نخواهد شد؛ زیرا شما جز همین‌ها که با شما هستند، یار و یاوری ندارید. سپس در تجلیل از قوم خود پرداخت و بعد گفت: در بصره مسئله مهمی نیست که ما قوم خویش را مترصد آن کنیم و از طرفی دشمنی هم نیست که آنان را برای مقابله آنها در نظر بگیریم. بنابراین من آماده دعوت آنان برای جنگ با معاویه هستم.

احنف بن قیس رأی او را پسندید و با اذن امام (ع) نامه‌ای به قبیله بنی سعد و بنی تمیم در بصره نوشت و آنان را برای دعوت به یاری امیرمؤمنان فرا خواند[۴]. بدین ترتیب حارث بن بدر تمیمی ایمان و اعتقاد خود به امیرالمؤمنین (ع) را اظهار نمود.[۵]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. شیخ طوسی، حارثة بن ثور را از اصحاب علی (ع) ذکر کرده است (رجال طوسی، ش۳۰، ص۳۹).
  2. وقعة صفین، ص۲۴.
  3. ر. ک: تاریخ طبری، ج۴، ص۵۳۶.
  4. ر. ک: رقعة صفین، ص۲۴ - ۲۷.
  5. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۳۴۴-۳۴۵.