حرملة بن سلمی
آشنایی اجمالی
ابن حجر[۱] به نقل از سیف بن عمر آورده است که خالد بن ولی هنگام ورودش به عراق (سال ۱۲)، حرملة بن سلمی را امیر آنجا قرار داد و ۸ هزار جنگجو تحت فرمان وی و مثنی بن حارثة و مذعور بن عدی و سلمی بن قین قرار داشتند. ابن حجر[۲] براساس این قاعده که خلیفه فرماندهان سپاه را از صحابه انتخاب می‌کرد، صحابی بودن حرملة بن سلمی را ثابت می‌کند. عسکری[۳] ضمن رد صحابی بودن حرمله، وی را نه ساخته دست سیف، بلکه ساخته اشتباه ابن حجر می‌داند. به این ترتیب که ابن حجر زمانی که افسانه «حرمله و سلمی» را در کتاب فتوح سیف می‌خوانده، حرمله و سلمی را یا به اشتباه حرملة بن سلمی خوانده، یا کتابی را که در دست داشته، نسخه بردار آن، حرمله و سلمی را به اشتباه حرملة بن سلمی نوشته است. ابن حجر[۴] شخص دیگری به نام حرملة بن سلمی در بخش سوم الاصابه (مخضرمین) آورده که به اعتقاد او غیر از شخص مذکور است[۵][۶].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ابن حجر،الاصابه، ج۲، ص۴۵.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۴۵.
- ↑ عسکری، یکصد و پنجاه صحابی ساختگی، ج۲، ص۱۵۹.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۴۵.
- ↑ ر.ک: مدخل حرملة بن سلمی از بنوقرد.
- ↑ ابوالقاسمی، عظیم، مقاله «حرملة بن سلمی»، دانشنامه سیره نبوی ج۳، ص۳۶.