حسان بن ابی‌سنان بصری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

کنیه‌اش «ابوعبدالله» و اهل بصره است[۱]. عسکری [۲] و ابوموسی [۳]، از طریق ابی عاصم حبطی حنظلی، با استناد به روایتی از او که می‌گوید رسول خدا(ص) فرمود: «جوینده علم در میان افراد نادان، همانند زنده‌ای است میان مردگان»، وی را صحابی پنداشته‌اند[۴]. در حالی که حسان تابعی مشهور و از عابدان و پرهیزگاران زمان خویش بود که در روش زندگی به ابوذر غفاری تشبیه شده است[۵]. وی راوی حدیث حسن بصری است و ابن شوذب و جعفر بن سلیمان ضبعی راوی او هستند[۶]. ابن حجر[۷] شرح حالش را در بخش چهارم الاصابه (توهمات) آورده و با استدلال به اینکه جعفر بن سلیمان ضبعی[۸] که از آخرین‌های اتباع تابعین است او را دیده است (و چنین کسی به طور طبیعی نمی‌تواند صحابه پیامبر(ص) را درک کند)، صحابی بودن حسان را رد کرده است[۹].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن حبان، الثقات، ج۶، ص۲۲۵.
  2. ابوالحسن علی بن سعید، م۳۰۰ و مؤلف کتاب الصحابه.
  3. محمد بن عمر مدینی اصفهانی، م ۵۸۱ مؤلف ذیل معرفة الصحابة ابن منده.
  4. ابن اثیر، اسد الغابه، ج۲، ص۱۰؛ متقی هندی، کنز العمال، ج۱۰، ص۱۴۳؛ مناوی، فیض القدیر، ج۴، ص۳۴۷.
  5. ر.ک: ابن ابی الدنیا، کتاب الورع، ص۵۷؛ ابن حبان، مشاهیر، ص۲۴۰؛ مزی، تهذیب الکمال، ج۶، ص۲۹.
  6. ابن ابی حاتم، الجرح و التعدیل، ج۳، ص۲۳۶.
  7. ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۷۸.
  8. م ۱۷۸ق، ذهبی، تاریخ الاسلام، ج۱۱، ص۷۱.
  9. بانشی، رحمت‌الله، مقاله «حسان بن ابی سنان بصری»، دانشنامه سیره نبوی ج۳، ص۴۷-۴۶.