روی‌گردانی از دعا در حدیث

روایات مرتبط

امام باقر (ع) می‌فرمایند: "هیچ‌کس نزد خداوند ناپسندتر از کسی نیست که از دعا به درگاه او روی می‌گرداند، و آنچه نزد اوست را طلب نمی‌نماید"^[۱].
امام صادق (ع) به یکی از یاران خود که میسِّر نام داشت- فرمودند: "ای میسّر! به درگاه خداوند دعا کن و نگو تقدیر معلوم شده است، چرا که نزد خداوند رتبه‌ای است که تنها با دعا به آن می‌رسند؛ و هر کس دهان خود را ببندد و چیزی درخواست نکند چیزی هم به او داده نمی‌شود، از این‌رو بخواه تا به تو بخشیده شود. ای میسِّر! هیچ دربی نیست که چون کوبیده شود بر روی کوبنده‌اش باز نشود"^[۲].
امام صادق (ع) فرمودند: "مؤمن همچنان در خیر و امّید به رحمت خداوند - عزَّوجلّ! - به سر می‌برد، تا وقتی که به عجله دچار نشود، که در آن صورت ناامید شده دعا را ترک می‌کند. راوی گوید: خدمت آن حضرت عرض کردم: چگونه عجله می‌کند؟ فرمودند: می‌گوید: از فلان وقت تاکنون دعا کرده‌ام اما ندیدم که اجابت شود"^[۳].
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "از دعا عاجز نشوید، چه هیچ‌کس با وجود دعای به درگاه الهی هلاک نشد. شما باید حتّی وقتی بند کفشتان پاره می‌شود آن بند را از خداوند درخواست کنید. از خداوند درخواست رحمت نمایید چرا که او دوست دارد که مورد سؤال و درخواست قرار گیرد"^[۴].
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "عاجزترین و ناتوان ترین مردم، کسی است که از دعاکردن ناتوان شود"^[۵]^[۶].

منابع

مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی ج۴

پانویس

↑ «قَالَ الْإِمَامُ أَبُو جَعْفَرٍ (ع): وَ مَا أَحَدٌ أَبْغَضَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِمَّنْ يَسْتَكْبِرُ عَنْ عِبَادَتِهِ وَ لَا يَسْأَلُ مَا عِنْدَهُ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۴۴۷.
↑ «وَ عَنِ الْإِمَامِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ للمُيَسِّر: يَا مُيَسِّرُ ادْعُ وَ لَا تَقُلْ إِنَّ الْأَمْرَ قَدْ فُرِغَ مِنْهُ إِنَّ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَنْزِلَةً لَا تُنَالُ إِلَّا بِمَسْأَلَةٍ وَ لَوْ أَنَّ عَبْداً سَدَّ فَاهُ وَ لَمْ يَسْأَلْ لَمْ يُعْطَ شَيْئاً فَسَلْ تُعْطَ يَا مُيَسِّرُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ بَابٍ يُقْرَعُ إِلَّا يُوشِكُ أَنْ يُفْتَحَ لِصَاحِبِهِ‌»؛ اصول کافی، ج۲، ص۴۶۶.
↑ «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: لَا يَزَالُ الْمُؤْمِنُ بِخَيْرٍ وَ رَجَاءٍ رَحْمَةً مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَا لَمْ يَسْتَعْجِلْ فَيَقْنَطَ وَ يَتْرُكَ الدُّعَاءَ قُلْتُ لَهُ كَيْفَ يَسْتَعْجِلُ قَالَ يَقُولُ قَدْ دَعَوْتُ مُنْذُ كَذَا وَ كَذَا وَ مَا أَرَى الْإِجَابَةَ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۴۹۰.
↑ «عَنِ النَّبِيِّ (ص) انَّهُ قَالَ: لَا تَعْجِزُوا عَنِ الدُّعَاءِ فَإِنَّهُ لَمْ يَهْلِكْ مَعَ الدُّعَاءِ أَحَدٌ وَ لْيَسْأَلْ أَحَدُكُمْ رَبَّهُ حَتَّى يَسْأَلَهُ شِسْعَ نَعْلِهِ إِذَا انْقَطَعَ وَ اسْأَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ فَإِنَّهُ يُحِبُّ أَنْ يُسْأَلَ»؛ بحارالأنوار، ج۹۰، ص۳۰۰.
↑ «عَنِ النَّبِيِّ (ص): أَعْجَزُ النَّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنِ الدُّعَاءِ»؛ بحارالأنوار، ج۷۳، ص۴.
↑ مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۴، ص ۳۷۰-۳۷۲.

[1] «قَالَ الْإِمَامُ أَبُو جَعْفَرٍ (ع): وَ مَا أَحَدٌ أَبْغَضَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِمَّنْ يَسْتَكْبِرُ عَنْ عِبَادَتِهِ وَ لَا يَسْأَلُ مَا عِنْدَهُ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۴۴۷.

[2] «وَ عَنِ الْإِمَامِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ للمُيَسِّر: يَا مُيَسِّرُ ادْعُ وَ لَا تَقُلْ إِنَّ الْأَمْرَ قَدْ فُرِغَ مِنْهُ إِنَّ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَنْزِلَةً لَا تُنَالُ إِلَّا بِمَسْأَلَةٍ وَ لَوْ أَنَّ عَبْداً سَدَّ فَاهُ وَ لَمْ يَسْأَلْ لَمْ يُعْطَ شَيْئاً فَسَلْ تُعْطَ يَا مُيَسِّرُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ بَابٍ يُقْرَعُ إِلَّا يُوشِكُ أَنْ يُفْتَحَ لِصَاحِبِهِ‌»؛ اصول کافی، ج۲، ص۴۶۶.

[3] «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: لَا يَزَالُ الْمُؤْمِنُ بِخَيْرٍ وَ رَجَاءٍ رَحْمَةً مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَا لَمْ يَسْتَعْجِلْ فَيَقْنَطَ وَ يَتْرُكَ الدُّعَاءَ قُلْتُ لَهُ كَيْفَ يَسْتَعْجِلُ قَالَ يَقُولُ قَدْ دَعَوْتُ مُنْذُ كَذَا وَ كَذَا وَ مَا أَرَى الْإِجَابَةَ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۴۹۰.

[4] «عَنِ النَّبِيِّ (ص) انَّهُ قَالَ: لَا تَعْجِزُوا عَنِ الدُّعَاءِ فَإِنَّهُ لَمْ يَهْلِكْ مَعَ الدُّعَاءِ أَحَدٌ وَ لْيَسْأَلْ أَحَدُكُمْ رَبَّهُ حَتَّى يَسْأَلَهُ شِسْعَ نَعْلِهِ إِذَا انْقَطَعَ وَ اسْأَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ فَإِنَّهُ يُحِبُّ أَنْ يُسْأَلَ»؛ بحارالأنوار، ج۹۰، ص۳۰۰.

[5] «عَنِ النَّبِيِّ (ص): أَعْجَزُ النَّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنِ الدُّعَاءِ»؛ بحارالأنوار، ج۷۳، ص۴.

[6] مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۴، ص ۳۷۰-۳۷۲.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]