زبور در معارف مهدویت
این مدخل زیرشاخهٔ بحث زبور است. زبور از چند منظر متفاوت، بررسی میشود: زبور در قرآن - زبور در کلام اسلامی - زبور در معارف مهدویت - پرسش مرتبط نداردمقدمه
کتاب مقدس پیروان حضرت داوود نبی (ع) است. حضرت داوود (ع) پی از حضرت موسی (ع) به پیامبری رسید و به شریعت حضرت موسی (ع) بود. کتاب زبور جزو اموالی است که میراث انبیاء محسوب میشود و به پیامبر اسلام (ص) رسیده و اکنون نزد امام زمان (ع) است و در زمان ظهور آن حضرت، کتاب زبور را به همراه سایر کتب آسمانی از غاری در انطاکیه خارج خواهد نمود. در کتاب زبور فعلی که میان کتب عهد عتیق پراکنده است به ظهور منجی در آخرالزمان اشاره می‌‌کند و قرآن کریم نیز این بشارت را یادآور شده است ﴿وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ﴾[۱]. در زبور نیز بدین گونه یاد شده است: "...شرورها نابود می‌‌شوند و کسانی که به خداوند تکیه دارند وارث زمین خواهند شد"[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ «و در زبور پس از تورات نگاشته‌ایم که بی‌گمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد» سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.
- ↑ عهد عتیق: کتاب مزامیر، مزمور ۳۷.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۳۲۹.