عبادة بن حرث انصاری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

تنها منبعی که از او نام برده «عشره کامله فی مقتل الحسین» است. در این کتاب آمده است: «عباده روز عاشورا خدمت امام حسین (ع) آمد، سلام کرد و در حال رفتن به میدان این چنین رجز خواند:

اَنَا عِبادٌ وَاَنَا ابْنُ الْحارِثِلَسْتُ بِخَوّارٍ وَلا بِناکِثٍ
عَنْ بَیْعَتی حَتّی یَرِثْنی وارثٍ اَلْیَوْمَ ساوی فِی الصَّعید ماکِثٍ[۱]
من عباد فرزند حارث هستم، ناتوان و پیمان‌شکن از بیعت خودم نیستم

تا این که وارثم از من ارث ببرد، امروز پیکرم در خاک جایگزین می‌شود.

عباده آن قدر جنگید تا به درجه رفیع شهادت نایل آمد[۲].[۳]

منابع

  1. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس

  1. بجز مصرع اول، بقیه رجز را بیشتر مورخان به جنادة بن کعب انصاری نسبت داده‌اند.
  2. عشره کامله، ص۴۰۵.
  3. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۲۱۰.