علم غیب مکفوف
مقدمه
علم غیب مکفوف یعنی علمی که خدای متعال آن را مخصوص خود قرار داده و بنا نیست به کسی داده شود؛ به یکی از دو دلیل؛ یکی: اینکه اصولاً آگاهی از این علم در توان مخلوقات و ممکنات نیست و عقلاً موجود محدود ناتوان از دریافت علم نامحدود است. دیگری: اینکه برفرض که این علم از لحاظ عقلی امکان اعطای به دیگری داشته باشد، اما اراده الهی بر این تعلق گرفته که داده نشود. از این علم در روایت به علم خاص، علم مکفوف، علم موقوف، علم مخزون، علم مکنون و علم مستأثر یاد شده است[۱].
منابع
حکیمی، محمد رضا، نهج البلاغه کلام انسان هادی، فصلنامه پژوهش‌های نهج‌البلاغه
ابطحی، سید عبدالحمید، فرآیند آگاهی شیعیان از علم غیب امامان، فصلنامه امامت‌پژوهی
مسعودی، سید محمد علی، تفاوت نگرش علم کلام و حدیث به علم غیب، فصلنامه علوم و معارف قرآن و حدیث
ستایش، شهیدی، اندیشه امامت‌پژوهانه صفار در بصائرالدرجات، فصلنامه علوم حدیث
پانویس
- ↑ ر.ک: مسعودی، سید محمد علی، تفاوت نگرش علم کلام و حدیث به علم غیب، فصلنامه علوم و معارف قرآن و حدیث، ص ۸ ـ ۱۲؛ رحمان ستایش، محمد کاظم، شهیدی، روح الله، باز شناخت نظام اندیشگی نص گرایان و محدثان متقدم، فصلنامه علوم حدیث، ص ۱۲۳ ـ ۱۲۶؛ ابطحی، سید عبدالحمید، فرآیند آگاهی شیعیان از علم غیب امامان، فصلنامه امامت‌پژوهی، ش ۲، ص ۸۱؛ حکیمی، محمد رضا، نهج البلاغه کلام انسان هادی، فصلنامه پژوهش‌های نهج‌البلاغه، ص ۷۵ و ۷۶.