فتوا

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

فتوا: رأی و نظری که مجتهد در احکام شرعی بیان می‌‌کند. وقتی فقیه برای یافتن حکم خدا در مسائل دینی به قرآن و احادیث و منابع فقهی مراجعه می‌‌کند و با قواعد و دلیل‌های شرعی حکم الهی را استخراج و بیان می‌‌کند، آنچه به رأی و نظر او می‌آید "فتوا‌‌" نام دارد.

فتواهای مجتهد در حلال و حرام و احکام، در "رساله عملیه" نوشته می‌شود و مقلدین موظفند طبق فتوای مرجع تقلید خود عمل کنند. وقتی مقلد، فتوای مجتهدی را درباره یک مسأله می‌‌پرسد، به این کار "استفتا" می‌گویند. مجتهد و فقیه، در فتوایی که می‌دهد، باید دلیل‌های کافی داشته باشد. از فتوا دادن بدون علم، در احادیث نهی شده است[۱].

منابع

پانویس