قصاص

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

قِصاص: یکی از احکام فقهی و قضایی اسلام قصاص است، به معنای مجازات مجرم به تناسب جرم او. مثلاً کسی که مرتکب قتل شود، کشته می‌شود و هر که چشم کسی را کور کند چشمش را کور می‌کنند و اگر زخمی کند، زخم می‌زنند، نوعی مقابله به مثل در برابر جرمی که کسی مرتکب می‌شود. بیشترین کاربرد قصاص، درباره به کیفر رساندن قاتلی است که عمداً مرتکب این جنایت شده است.

قرآن کریم، قصاص را مایه حیات می‌داندوَلَكُمْ فِي الْقِصَاصِ حَيَاةٌ[۱] چون عامل مهمی در باز داشتن افراد از ارتکاب قتل است، چون می‌دانند اگر بکشند، کشته می‌شوند و این از قوانین مهم و حیاتی در نظام قضایی اسلام است. گاهی هم قصاص تبدیل به پرداخت دیه و خون‌بها می‌شود[۲].

منابع

پانویس

  1. و شما را در قصاص، زندگانی (نهفته) است؛ سوره بقره، آیه ۱۷۹.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.