ابوبکر محمد بن حسن نقاش دارقطنی
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
ابوبکر محمد بن حسن بن محمد بن زیاد نقاش شعرانی انصاری مشهور به دارقطنی از موالی خاندان ابودجانه سماک انصاری بود و در سال ۲۶۶ هجری در موصل زاده شد. برای آموختن علم و حدیث به کوفه، بصره، مکه، مصر، شام، جزیره، موصل، خراسان، ماوراءالنهر و ناحیه جبال سفر کرد و از عالمانی چون اسحاق بن سفیان ختلی، ابومسلم کجی، ابراهیم بن زهیر حلوانی و حسن بن سفیان نسوی حدیث آموخت.
ابوبکر عالم به حروف قرآن و حافظ تفسیر بود و در این زمینه، آثاری پدید آورد. در دانش قرائات و دیگر علوم نیز استاد بود و کسانی نزد وی علم آموختند که ازجمله می‌‌توان به ابوبکر بن مجاهد، جعفر بن محمد خلدی، ابوالحسن دارقطنی و ابوحفص بن شاهین اشاره کرد. [۱]
نقاش از علمای شافعی مذهب بود که برخی او را توثیق و برخی تکذیب کرده‌اند. [۲] و سرانجام وی در سال ۳۵۱ هجری در بغداد درگذشت. آثار او عبارت‌اند از: الموضح فی القرآن ومعانیه، الاشاره فی غریب القرآن، العقل، ضدالعقل، المناسک، فهم المناسک، اخبار القصّاص، ذم الحسد، دلایل النبوة، الابواب فی القرآن، ارم ذات العماد، المعجم الاوسط، المعجم الاصغر، المعجم الکبیر فی اسماء القراء والقرائاتهم، الاشاره فی غریب القرائین، السبعة بعللهاالکبیر، السبعه الاوسط، السبعه الاصغر، التفسیر الکبیر[۳] و شفاء الصدور[۴].[۵]
