جعفر بن محمد خلدی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابومحمد جعفر بن محمد بن نصیر بن قاسم خواص خلدی صوفی بغدادی در سال ۲۵۲ یا ۲۵۳ هجری در بغداد به دنیا آمد[۱] و ساکن محله خَلد بغداد بود. [۲] از حارث بن ابی اسامه تمیمی، بشر بن موسی اسدی، ابوشعیب حرانی، علی بن عبدالعزیز بغوی و ابومسلم کجی حدیث آموخت. ابوعمر بن حیویه، ابوالحسن دارقطنی، ابوحفص بن شاهین از او روایت کرده‌اند. [۳] جعفر از شاگردان ابوالقاسم جنید بن محمد بود [۴] و برای آموختن علوم به شهرهای کوفه، مدینه، مکه و مصر سفر کرد و با محدثان بزرگ و مشایخ صوفیه آنجا دیدار کرد و به بغداد بازگشت و در آنجا اقامت گزید. [۵] رجال‌نویسان اهل سنت او را از قاریان و محدثان بزرگ، [۶] از مشایخ برجسته صوفیه، [۷] آشنا به حکایات، مکاتبات و سیره معرفی کرده و گفته‌اند حدود شصت بار به حج رفت. [۸] سال ۳۴۸ هجری در بغداد از دنیا رفت و در قبرستان شونیزیه در کنار قبر شیخ جنید به خاک سپرده شد. [۹] حکایات المشایخ و الفوائد از آثار اوست. [۱۰].[۱۱]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲

پانویس

  1. تاریخ بغداد ۷ / ۲۶۷.
  2. سیر اعلام النبلاء ۱۵ / ۵۵۸.
  3. تاریخ بغداد ۷ / ۲۶۷.
  4. الفهرست (الندیم) ۲۳۵.
  5. طبقات الصوفیه ۴۳۴.
  6. تاریخ الاسلام ۲۵ / ۳۹۶.
  7. الفهرست (الندیم) ۲۳۵.
  8. حلیه الاولیا ۱۰ / ۳۸۱.
  9. تاریخ نیشابور (حاکم) ۱۶۰.
  10. معجم المؤلفین ۳ / ۱۵۰.
  11. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۲، ص۱۵۶.