معلی بن معلی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

بنا به نقل برخی مقتل‌نگاران از ابومخنف، معلّی بن معلّی[۱] از شهیدان کربلا است؛ که به شجاعت و دلاوری در جنگ‌ها معروف بود[۲].

وی در روز عاشورا به میدان رفت و این رجز را خواند:

اَنَا المعلّي و انَا بْنُ البَجَليديني عَلَی دینَ حُسَیْنِ بْنِ عَلي
اَضْرِبُکُمْ بِصارِم لَمْ یَفَلِوَ اللّهُ رَبّي حافِظِي مِنْ زَلَلِ
وَ ناصِري ثُمَّ مُزَکیّ عَمَليیَوْمَ مَعادي وَ بِهِ تَوَکُّلي[۳]
من معلّی پسر بَجَلی هستم دین و آیین حسین بن علی (ع) دارم با شمشیر بّرنده شما را می‌زنم پروردگار من خداست و مرا از لغزش‌ها حفظ می‌کند و یاریم می‌نماید و در قیامت کارهایم را پاک خواهد کرد و توکل من به اوست.

او سپس بر آن قوم حمله برد و پیوسته جنگید و ۲۴ تن از سپاه خصم را به خاک افکند. سرانجام دستگیرش کردند و نزد ابن سعد بردند. ابن سعد خطاب به او گفت: چه سرسختانه و نیکو مولایت حسین (ع) را یاری کردی! سپس دستور داد او را به شهادت رساندند[۴].[۵]

منابع

  1. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس

  1. ناسخ التواریخ نام او را معلی بن علی نقل کرده است و رجز دیگری را به او نسبت داده (ناسخ، ج۲، ص۳۱۰-۳۱۱).
  2. اکلیل المصائب، ص۱۶۶؛ اکسیر العبادات فی اسرار الشهادات، ج۲، ص۳۴۲؛ تذکرة الشهداء، ص۱۳۲.
  3. اکسیر العبادات فی اسرار الشهادات، ج۲، ص۳۴۲.
  4. اکسیر العبادات فی اسرار الشهادات، ج۲، ص۳۴۲؛ نیز اکلیل المصائب، ص۱۶۶؛ تذکرة الشهداء، ص۱۳۲.
  5. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۳۶۳-۳۶۴.