نافرمانی از امام در حدیث

احادیث مرتبط

امام صادق (ع) فرمودند: "انسان گناهی انجام می‌‌دهد و در پی آن از نماز شب محروم می‌گردد. عمل بد در صاحب خود زودتر از چاقو در گوشت اثر می‌‌گذارد"^[۱]؛
امام صادق (ع) فرمودند: "هرکس اراده نماید که گناهی انجام دهد، باید از آن اجتناب کند؛ چه گاه بنده گناهی انجام می‌دهد و خداوند - تبارک و تعالی! - آن را می‌‌بیند و می‌‌فرماید: به عزّت و جلال خودم قسم هرگز بعد از این گناه تو را نخواهم بخشید!" ^[۲]؛
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "بدون تردید بنده به‌خاطر یکی از گناهانش یک‌صد سال در جهنّم زندانی می‌‌شود؛ او در این حال همسرانش را در بهشت می‌‌بینند که از نعمت برخوردار می‌‌شوند" ^[۳]؛
امام رضا (ع) فرمودند: "هر اندازه که بندگان گناهانی جدید انجام دهند که پیش از آن انجام نمی‌داده‌اند، خداوند نیز بلاهای جدیدی که پیش از این نمی‌شناخته‌اند، برای آنان پدید می‌‌آورَد" ^[۴]؛
امام صادق (ع) فرمودند: "چون آدمی گناه کند، در قلب او نقطه‌ای سیاه ظاهر شود. اگر پس از آن توبه کند آن نقطه پاک می‌‌شود، و اگر باز گناه کند آن نقطه زیاد می‌‌شود، تا آنگاه که بر قلب غلبه کند؛ پس از آن دیگر انسان به هیچ وجه به فلاح و رستگاری نخواهد رسید" ^[۵].^[۶]

منابع

مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی ج۳

پانویس

↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: إِنَّ الرَّجُلَ يُذْنِبُ الذَّنْبَ فَيُحْرَمُ صَلَاةَ اللَّيْلِ وَ إِنَّ الْعَمَلَ السَّيِّئَ أَسْرَعُ فِي صَاحِبِهِ مِنَ السِّكِّينِ فِي اللَّحْمِ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۷۲.
↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: مَنْ هَمَّ بِسَيِّئَةٍ فَلَا يَعْمَلْهَا فَإِنَّهُ رُبَّمَا عَمِلَ الْعَبْدُ السَّيِّئَةَ فَيَرَاهُ الرَّبُّ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فَيَقُولُ وَ عِزَّتِي وَ جَلَالِي لَا أَغْفِرُ لَكَ بَعْدَ ذَلِكَ أَبَداً»؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۷۲.
↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ع) إِنَّ الْعَبْدَ لَيُحْبَسُ عَلَى ذَنْبٍ مِنْ ذُنُوبِهِ مِائَةَ عَامٍ وَ إِنَّهُ لَيَنْظُرُ إِلَى أَزْوَاجِهِ فِي الْجَنَّةِ يَتَنَعَّمْنَ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۷۲.
↑ « سَمِعْتُ الرِّضَا (ع) يَقُولُ كُلَّمَا أَحْدَثَ الْعِبَادُ مِنَ الذُّنُوبِ مَا لَمْ يَكُونُوا يَعْمَلُونَ أَحْدَثَ اللَّهُ لَهُمْ مِنَ الْبَلَاءِ مَا لَمْ يَكُونُوا يَعْرِفُونَ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۷۵.
↑ « عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) يَقُولُ إِذَا أَذْنَبَ الرَّجُلُ خَرَجَ فِي قَلْبِهِ نُكْتَةٌ سَوْدَاءُ فَإِنْ تَابَ انْمَحَتْ وَ إِنْ زَادَ زَادَتْ حَتَّى تَغْلِبَ عَلَى قَلْبِهِ فَلَا يُفْلِحُ بَعْدَهَا أَبَداً»؛اصول کافی، ج۲، ص۲۷۱.
↑ مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی ج۳، ص ۳۵۳-۳۵۴.

[1] « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: إِنَّ الرَّجُلَ يُذْنِبُ الذَّنْبَ فَيُحْرَمُ صَلَاةَ اللَّيْلِ وَ إِنَّ الْعَمَلَ السَّيِّئَ أَسْرَعُ فِي صَاحِبِهِ مِنَ السِّكِّينِ فِي اللَّحْمِ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۷۲.

[2] « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: مَنْ هَمَّ بِسَيِّئَةٍ فَلَا يَعْمَلْهَا فَإِنَّهُ رُبَّمَا عَمِلَ الْعَبْدُ السَّيِّئَةَ فَيَرَاهُ الرَّبُّ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فَيَقُولُ وَ عِزَّتِي وَ جَلَالِي لَا أَغْفِرُ لَكَ بَعْدَ ذَلِكَ أَبَداً»؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۷۲.

[3] « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ع) إِنَّ الْعَبْدَ لَيُحْبَسُ عَلَى ذَنْبٍ مِنْ ذُنُوبِهِ مِائَةَ عَامٍ وَ إِنَّهُ لَيَنْظُرُ إِلَى أَزْوَاجِهِ فِي الْجَنَّةِ يَتَنَعَّمْنَ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۷۲.

[4] « سَمِعْتُ الرِّضَا (ع) يَقُولُ كُلَّمَا أَحْدَثَ الْعِبَادُ مِنَ الذُّنُوبِ مَا لَمْ يَكُونُوا يَعْمَلُونَ أَحْدَثَ اللَّهُ لَهُمْ مِنَ الْبَلَاءِ مَا لَمْ يَكُونُوا يَعْرِفُونَ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۷۵.

[5] « عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) يَقُولُ إِذَا أَذْنَبَ الرَّجُلُ خَرَجَ فِي قَلْبِهِ نُكْتَةٌ سَوْدَاءُ فَإِنْ تَابَ انْمَحَتْ وَ إِنْ زَادَ زَادَتْ حَتَّى تَغْلِبَ عَلَى قَلْبِهِ فَلَا يُفْلِحُ بَعْدَهَا أَبَداً»؛اصول کافی، ج۲، ص۲۷۱.

[6] مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی ج۳، ص ۳۵۳-۳۵۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]