ولایت نظارت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

فقها از «ولایت نظارت»، به «ولایت اذن در مصالح عامه» تعبیر کرده‌اند و منظور از آن، بخشی از وظائف و مسئولیت‌های اجتماعی است که افراد باید آن را انجام دهند ولی برای رعایت نظم و مرکزیت امام مشروعیت انجام آن مشروط به اذن ولی امر است. این نوع مسئولیت‌ها که مربوط به مصالح عمومی جامعه از قبیل جمع‌آوری مالیات‌ها (زکوة و خمس و غیره)، حفاظت از بیت‌المال، تقاص و الزام به پرداخت دیه، اجرای قصاص و نظائر آن است، گرچه توسط غیر امام هم قابل اجراست، ولی اذن ولی امر و نظارت وی در مشروعیت این امور لازم است، و بدون اذن امام، کسی عهده‌دار این امور نخواهد بود. فقهای اسلام مسئولیت‌های مربوط به مصالح عامه را تحت عنوان امور حسبیه مطرح کرده و آن را شامل تمامی مسئولیت‌هایی دانسته‌اند که انجام آن برای یک جامعه ضروری و اجتناب‌ناپذیر است. وظائفی که امروز بر عهده شهرداری‌ها و پلیس و تمامی دوائری که به نوعی سیستم کنترل را اجرا می‌کنند (مانند نظام پزشکی و نظام‌های دیگر صنفی گذاشته شده) بخشی از امور حسبیه است.

نظارت بر تمامی این امور بر عهده ولی امر مسلمین است و حتی افراد عادی مورد وثوق نیز می‌توانند این مسئولیت‌ها را بر عهده بگیرند، ولی انجام آن مشروط به اذن امام است. چنین اذنی به ولی‌فقیه و عدول مؤمنین داده شده است. این نوع ولایت مفاد آیه ﴿النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ[۱] و ادله تفویض ولایت به امامان(ع) و نیز گفته امام صادق(ع) است که فرمود: «نَحْنُ وُلَاةُ أَمْرِ»[۲]. و حتی در مورد نمازگذاردن به جنازه مسلمان فرمود: «إِذَا حَضَرَ الْإِمَامُ الْجَنَازَةَ، فَهُوَ أَحَقُّ النَّاسِ بِالصَّلَاةِ عَلَيْهَا»[۳].[۴].[۵]

منابع

پانویس

  1. «پیامبر بر مؤمنان از خودشان سزاوارتر است» سوره احزاب، آیه ۶.
  2. اصول کافی، ج۱، ص۱۴۸.
  3. وسائل الشیعه، ج۲، ص۸۰۱.
  4. فقه سیاسی، ج۲، ص۳۲۵.
  5. عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی ج۲، ص ۷۸۳.