عزت نفس در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط = عزت نفس

[[امام سجاد]]{{ع}} در دعای بیست و دوم و در عبارت دوم آن می‌فرمایند: "بارخدایا مرا به [[رنج]] و [[توانایی]] و بر گرفتاری [[شکیبایی]] و بر درویشی [[قدرت]] نمی‌باشد، پس روزیم را از من مگیر، و مرا به خلق خویش وامگذار، بلکه به تنهایی (بی‌واسطه) خواسته‌ام را برآور؛ و خود [[کارگزار]] من باش"<ref>{{متن حدیث| اللَّهُمَّ لَا طَاقَةَ لِي بِالْجَهْدِ، وَ لَا صَبْرَ لِي عَلَى الْبَلَاءِ، وَ لَا قُوَّةَ لِي عَلَى الْفَقْرِ، فَلَا تَحْظُرْ عَلَيَّ رِزْقِي، وَ لَا تَكِلْنِي إِلَى خَلْقِكَ، بَلْ تَفَرَّدْ بِحَاجَتِي، وَ تَوَلَّ كِفَايَتِي‌}}</ref> البته باید توجه داشت که در نظر [[امام سجاد]]{{ع}} [[قناعت]]، [[انسان]] را به [[کفایت]] و [[بی‌نیازی]] می‌رساند <ref>حمیدرضا حق شناس، اخلاق اجتماعی در صحیفه سجادیه، ص۷۸.</ref>.

[[امام سجاد]]{{ع}} در دعای بیست و هشتم و در عبارت ششم آن می‌فرمایند: "زیرا بسیاری از [[مردم]] را دیدم - ای خدای من - که به وسیله‌ای جز تو [[عزت]] و بزرگی طلبیدند، ولی [[خوار]] شدند؛ و از غیر تو [[دارایی]] خواستند ولی بی‌چیز شدند؛ و طلب [[سروری]] و بلندی کردند، ولی [[پست]] گردیدند"<ref>{{متن حدیث| فَكَمْ قَدْ رَأَيْتُ‌- يَا إِلَهِي‌- مِنْ أُنَاسٍ طَلَبُوا الْعِزَّ بِغَيْرِكَ فَذَلُّوا، وَ رَامُوا الثَّرْوَةَ مِنْ سِوَاكَ فَافْتَقَرُوا، وَ حَاوَلُوا الارْتِفَاعَ فَاتَّضَعُوا}}</ref><ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص۲۷۱-۲۷۲.</ref>. [[امام]]{{ع}} در این عبارت [[عزت]] را فقط، مختص [[خداوند]] می‌داند.

[[امام سجاد]]{{ع}} در دعای بیست و پنجم و در عبارت یازدهم آن می‌فرمایند: "و مرا در زمره کسانی قرار ده که به [[پناه]] بردن بر تو خو گرفته، و در سودای با تو سود برد؛ و به [[عزت]] و [[توانایی]] تو [[پناه]] آورد؛ که از [[فضل]] و [[بخشش]] بسیار تو [[روزی حلال]] برایشان فراخ گشت؛ و به وسیله تو [[ذلت]] و [[خواری]] به [[عزت]] و [[بزرگواری]] رسید؛ و از [[ظلم و ستم]] به [[عدل و داد]] تو [[پناه]] جسته؛ و به [[رحمت]] و مهربانی‌ات از [[بلا]] و گرفتاری بهبودی یافته؛ و به بی‌نیازیت از [[فقر]] و بی‌چیزی توانگر گشته و به [[ترس]] از تو از [[گناهان]] و لغزش‌ها و نادرستی‌ها نگاهداشته شده؛ و به [[پیروی]] از تو به [[نیکی]] و راه راست و درست [[توفیق]] یافته؛ و به [[قدرت]] تو میان ایشان و [[گناهان]] حایل و مانعی درآمده؛ و هر [[نافرمانی]] تو را رها کرده؛ و در جوار و [[همسایگی]] تو آرمیده‌اند. (از هر آفت و بلایی رهایی یافته‌اند)"<ref>{{متن حدیث| الْمُعَوَّدِينَ بِالتَّعَوُّذِ بِكَ‌، الرَّابِحِينَ فِي التِّجَارَةِ عَلَيْكَ، الْمُجَارِينَ بِعِزِّكَ، الْمُوَسَّعِ عَلَيْهِمُ الرِّزْقُ الْحَلَالُ مِنْ فَضْلِكَ، الْوَاسِعِ بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ، الْمُعَزِّينَ مِنَ الذُّلِّ بِكَ، وَ الْمُجَارِينَ مِنَ الظُّلْمِ بِعَدْلِكَ، وَ الْمُعَافَيْنَ مِنَ الْبَلَاءِ بِرَحْمَتِكَ، وَ الْمُغْنَيْنَ مِنَ الْفَقْرِ بِغِنَاكَ، وَ الْمَعْصُومِينَ مِنَ الذُّنُوبِ وَ الزَّلَلِ وَ الْخَطَاءِ بِتَقْوَاكَ، وَ الْمُوَفَّقِينَ لِلْخَيْرِ وَ الرُّشْدِ وَ الصَّوَابِ بِطَاعَتِكَ، وَ الْمُحَالِ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ الذُّنُوبِ بِقُدْرَتِكَ، التَّارِكِينَ لِكُلِّ مَعْصِيَتِكَ، السَّاكِنِينَ فِي جِوَارِكَ}}</ref>.

[[امام سجاد]]{{ع}} در دعای [[چهل]] و نهم و در عبارت دهم آن می‌فرمایند: "پس (در چنین احوالی) - ای خدای من - تو را خواندم، در حالی که فریادرسی و [[یاری]] کردنت را می‌طلبیدم؛ و به زودی [[اجابت]] و روا ساختن تو [[اعتماد]] داشتم؛ و می‌دانستم کسی که در سایه [[رحمت]] تو جا گرفت [[شکست]] نمی‌خورد؛ و کسی که به [[پناهگاه]] [[انتقام]] تو پناهنده شد (از کسی) نمی‌ترسد، پس تو مرا به توانایی‌ات از [[سختی]] او بازداشتی"<ref>{{متن حدیث| فَنَادَيْتُكَ يَا إِلَهِي مُسْتَغِيثاً بِكَ‌، وَاثِقاً بِسُرْعَةِ إِجَابَتِكَ، عَالِماً أَنَّهُ لَا يُضْطَهَدُ مَنْ أَوَى إِلَى ظِلِّ كَنَفِكَ، وَ لَا يَفْزَعُ مَنْ لَجَأَ إِلَى مَعْقِلِ انْتِصَارِكَ، فَحَصَّنْتَنِي مِنْ بَأْسِهِ بِقُدْرَتِكَ‌}}</ref>؛ [[امام]]{{ع}} در این عبارت به [[شکست]] نخوردن کسی که در سایه مناعت و [[عزت]] [[الهی]] قرار گرفته، اشاره فرموده است<ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص۲۷۷.</ref>.

{{پانویس}}

[[رده:فضایل اخلاقی]]

[[رده:عزت نفس]]