پرش به محتوا

رهط: تفاوت میان نسخه‌ها

۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲
جز
 
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[رهط در قرآن]] - [[رهط در حدیث]] - [[رهط در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = رهط (پرسش)}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[رهط در قرآن]] - [[رهط در حدیث]] - [[رهط در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = رهط (پرسش)}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
گروه، دار و دسته، جمعیت و باند که در تعداد اعضای آن [[اختلاف]] بسیار است: سه تا ده نفر، هفت تا ده نفر، کمتر از هفت تا سه نفر<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۱۹.</ref>، کمتر از ده نفر، تا [[چهل]] نفر <ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۶۷.</ref>.
گروه، دار و دسته، جمعیت و باند که در تعداد اعضای آن [[اختلاف]] بسیار است: سه تا ده نفر، هفت تا ده نفر، کمتر از هفت تا سه نفر<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۱۹.</ref>، کمتر از ده نفر، تا [[چهل]] نفر <ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۶۷.</ref>.


{{متن قرآن|وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ}}<ref>«و در آن شهر نه دودمان بودند که در آن (سر) زمین دست به تباهی می‌زدند و کار شایسته نمی‌کردند» سوره نمل، آیه ۴۸.</ref>.
{{متن قرآن|وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ}}<ref>«و در آن شهر نه دودمان بودند که در آن (سر) زمین دست به تباهی می‌زدند و کار شایسته نمی‌کردند» سوره نمل، آیه ۴۸.</ref>.


در "رهط" دو قید مفهومی اخذ شده است:
در "رهط" دو قید مفهومی اخذ شده است:
#تجمّع با [[ارتباط]] شدید بین اعضا لذا به مفهوم "باند" [[فارسی]] نزدیک‌تر است؛
# تجمّع با [[ارتباط]] شدید بین اعضا لذا به مفهوم "باند" [[فارسی]] نزدیک‌تر است؛
#تجمّع مردان<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۲۴۴.</ref>.
# تجمّع مردان<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۲۴۴.</ref>.


در [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ}}<ref>«و در آن شهر نه دودمان بودند که در آن (سر) زمین دست به تباهی می‌زدند و کار شایسته نمی‌کردند» سوره نمل، آیه ۴۸.</ref>. تصریح شده است که در [[مدینه]] ([[شهر]] [[قوم]] [[حضرت صالح]] ([[ثمود]]) به نام [[حِجْر]]) نُه گروه یا باند اعمالِ مفسده‌انگیز و تحریک ‌کننده انجام می‌دادند؛ امّا عده‌ای [[رهط]] را به معنای اشخاص و نفر گرفته‌اند؛ یعنی در [[شهر]] [[حضرت صالح]] نُه نفر بودند که [[فساد]] می‌کردند<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۹، ص۳۱۶.</ref>.
در [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ}}<ref>«و در آن شهر نه دودمان بودند که در آن (سر) زمین دست به تباهی می‌زدند و کار شایسته نمی‌کردند» سوره نمل، آیه ۴۸.</ref>. تصریح شده است که در [[مدینه]] ([[شهر]] [[قوم]] [[حضرت صالح]] ([[ثمود]]) به نام [[حِجْر]]) نُه گروه یا باند اعمالِ مفسده‌انگیز و تحریک ‌کننده انجام می‌دادند؛ امّا عده‌ای [[رهط]] را به معنای اشخاص و نفر گرفته‌اند؛ یعنی در [[شهر]] [[حضرت صالح]] نُه نفر بودند که [[فساد]] می‌کردند<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۹، ص۳۱۶.</ref>.


در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] به گروه ابتدایی معمولاً خودجوشی که دارای یک سردسته یا رهبرِ مورد قبول اعضا می‌باشد و به نوعی سازمان دست می‌یابند و به [[دلیل]] واکنش‌هایی که در مقابل محیط اطرافشان نشان می‌دهند، گونه‌ای [[همبستگی]] در آنها به وجود می‌آید، باند یا دارودسته اطلاق می‌شود<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۴.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۱۹-۳۲۰.</ref>
در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] به گروه ابتدایی معمولاً خودجوشی که دارای یک سردسته یا رهبرِ مورد قبول اعضا می‌باشد و به نوعی سازمان دست می‌یابند و به [[دلیل]] واکنش‌هایی که در مقابل محیط اطرافشان نشان می‌دهند، گونه‌ای [[همبستگی]] در آنها به وجود می‌آید، باند یا دارودسته اطلاق می‌شود<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۴.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۱۹-۳۲۰.</ref>
۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش