مصرخ در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

[[فریادرس]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۱۴.</ref>، [[دادرس]] و دادخواه (مغیث)<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۷، ص۳۱۸.</ref>. اصل آن "صرخ" به معنای صدای بلند و فریاد<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۴۸.</ref> یا اغاثه با صدای بلند (در [[سختی]])<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۲۲۳.</ref>.

[[آیه شریفه]] به گفتگوی [[اهل]] [[دوزخ]] با [[شیطان]] در [[قیامت]] اشاره دارد که شیطان را [[مسئول]] [[گمراهی]]، [[تباهی]] و [[انحراف]] خود معرفی می‌کنند تا راهی برای خلاصی از [[عذاب]] بیابند. [[انسان]] بنا بر ذات محدود خود، در سختی و شدت به دنبال فریادرسی می‌گردد که او را از تنگنا خارج کند و [[منجی]] او گردد. شیطان با [[آگاهی]] از این [[اخلاق]] ذاتی انسان، با اهل دوزخ چنین [[استدلال]] می‌کند: {{متن قرآن|وَمَا كَانَ لِيَ عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ إِلَّا أَنْ دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي فَلَا تَلُومُونِي وَلُومُوا أَنْفُسَكُمْ مَا أَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَمَا أَنْتُمْ بِمُصْرِخِيَّ}}<ref>«و چون کار به پایان آید شیطان می‌گوید: خداوند به شما وعده راستین کرده بود و من به شما وعده کردم و وفا نکردم و مرا بر شما هیچ چیرگی نبود جز اینکه شما را فرا خواندم و شما پذیرفتید پس مرا سرزنش مکنید و خود را سرزنش کنید، نه من فریادرس شمایم و نه شما فریادرس منید» سوره ابراهیم، آیه ۲۲.</ref>.

== منابع ==