نفی رؤیت خداوند: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

* از صفات سلبی [[خداوند]] است؛ بدین معنا که [[خداوند]] به چشم سر، دیدنی نیست. چیزی را می‌توان دید که جسم باشد و در مکانی محدود و جهتی خاص قرار گیرد و قابل اشاره حسی باشد؛ ولی [[خداوند]] جسم نیست<ref>شرح التجرید، ۳۲۸.</ref>. [[قرآن کریم]] آشکارا بر نامرئی بودن [[خدا]] پای فشرده است<ref>{{متن قرآن| لاَّ تُدْرِكُهُ الأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الأَبْصَارَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ}}؛ سوره انعام، آیه ۱۰۳؛ {{متن قرآن|وَلَمَّا جَاءَ مُوسَى لِمِيقَاتِنَا وَكَلَّمَهُ رَبُّهُ قَالَ رَبِّ أَرِنِي أَنظُرْ إِلَيْكَ قَالَ لَن تَرَانِي وَلَكِنِ انظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَكَانَهُ فَسَوْفَ تَرَانِي فَلَمَّا تَجَلَّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكًّا وَخَرَّ مُوسَى صَعِقًا فَلَمَّا أَفَاقَ قَالَ سُبْحَانَكَ تُبْتُ إِلَيْكَ وَأَنَاْ أَوَّلُ الْمُؤْمِنِينَ }}؛ سوره اعراف، آیه ۱۴۳.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 450.</ref>.

* رؤیتی که اهل عرفان و [[کشف]] و [[شهود]] از آن سخن می‌گویند، رؤیت قلبی است<ref>الالهیات‌، ۲/ ۱۲۵.</ref>. در [[روایات معصومین]] {{ع}} از همین‌گونه رؤیت یاد شده است<ref>نهج‌البلاغه‌، خطبه ۱۷۹؛ التوحید، باب ۸؛ الاصول من الکافی‌، ۱/ ۹۵.</ref>. مجسِمه، از فرقه‌های [[اسلامی]] بر این باورند که [[خداوند]] دارای جسم و جهت است و می‌توان او را به رؤیت حسی درآورد<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 450.</ref>.