همسایه در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

[[همسایه]] در لغت [[فارسی]]، به دو یا چند کس گویند که در زیر یک سقف باشند یا اتاق یا [[خانه]] آنها متصل یا نزدیک هم باشد<ref>محمد معین، فرهنگ فارسی ج۴، ص۵۱۸۴.</ref>. در [[زبان عربی]]، واژه جار حامل مفهوم همسایه است. از آنجا که [[ادله شرعی]] اعم از [[آیات]] و [[روایات]] به زبان عربی است درباره مفهوم واژه جار دقت بیشتری می‌کنیم. بعضی از اهل لغت برای [[صدق]] جوار ([[همسایگی]]) نزدیکی دو خانه را کافی دانسته‌اند، راغب اصفهانی در تعریف واژه جار نوشته است: کسی که خانه‌اش نزدیک توست<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۱۱.</ref>.

ولی اکثر لغت‌شناسان برای صدق نام همسایه مجاورت را شرط کرده‌اند؛ از جمله [[خلیل]] فراهیدی نوشته است: کسی که مسکنش مجاور توست<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، العین، ج۶، ص۱۷۶.</ref>.