دعای امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

دعای امام حسین (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۲۷

۴۶٬۷۷۰ بایت اضافه‌شده ، ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳

۱۱۳٬۰۷۵

ویرایش

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 {{مدخل مرتبط
 | موضوع مرتبط = امام حسین
-| عنوان مدخل  = دعای امام حسین
+| عنوان مدخل  =
-| مداخل مرتبط = [[دعای امام حسین در حدیث]] - [[دعای امام حسین در تاریخ اسلامی]] - [[دعای امام حسین در معارف و سیره حسینی]]
+| مداخل مرتبط =
 | پرسش مرتبط  =
 }}
@@ خط ۶۴: / خط ۶۴: @@
 ولی در برخی کتاب‌های [[تاریخی]] و تراجم این دعا به [[امام حسین]]{{ع}} نسبت داده شده و این احتمال وجود دارد که به امام هادی{{ع}} رسیده و آن [[حضرت]] [[تلاوت]] می‌کرده است.
-[[میرزا عبدالله افندی]] (متوفای ۱۱۳۰ ه) در کتاب [[ریاض العلماء (کتاب)|ریاض العلماء]] از حسن بیگ روملو (متولد ۹۳۷ھ) در کتاب [[احسن التواریخ (کتاب)|احسن التواریخ]]<ref>حسن روملو، أحسن التواریخ، ج۳، ص۱۲۲۵.</ref> درباره احوال «شیخ علی کرکی» نقل می‌کند:
+[[میرزا عبدالله افندی]] (متوفای ۱۱۳۰ ه‍) در کتاب [[ریاض العلماء (کتاب)|ریاض العلماء]] از حسن بیگ روملو (متولد ۹۳۷ھ) در کتاب [[احسن التواریخ (کتاب)|احسن التواریخ]]<ref>حسن روملو، أحسن التواریخ، ج۳، ص۱۲۲۵.</ref> درباره احوال «شیخ علی کرکی» نقل می‌کند:
 {{عربی|و کان من جملة الکرامات التی ظهرت فی شأن الشیخ علی أن محمود بیک مهردار کان من ألد الخصام و أشد الأعداء للشیخ علی، فکان یوماً بتبریز فی میدان صاحب آباد یلاعب بالصولجان بحضرة ذلک السلطان یوم الجمعة وقت العصر، و کان الشیخ علی فی ذلک العصر حیث إن الدعاء فیه مستجاب یشتغل لدفع شره و فتنته و فساده بالدعاء السیفی و دعاء الانتصاف للمظلوم من الظالم المنسوب إلی الحسین{{ع}}، و لم یتم الدعاء الثانی بعد و کان علی لسانه قوله{{ع}}: «[[قرب]] أجله و أیتم ولده» حتی وقع [[محمود]] بیک المذکور عن فرسه فی أثناء ملاعبته بالصولجان واضمحل رأسه بعون [[الله تعالی]]. انتهی ما فی [[تاریخ]] حسن بیک المذکور ملخصاً}}<ref>عبدالله بن عیسی بیگ افندی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۳، ص۴۵۳.</ref>.
@@ خط ۱۲۹: / خط ۱۲۹: @@
 ===دعای ثقة===
 این [[دعا]] را بسیاری از [[مورخان]] از [[امام حسین]]{{ع}} نقل کرده‌اند که [[صبح عاشورا]] دست‌های خود را بلند کرده و این دعا را قرائت نموده که مطلع آن این چنین است:
-{{متن حدیث|اللَّهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِي فِي كُلِّ كَرْبٍ وَ رَجَائِي فِي كُلِّ شِدَّةٍ...}}<ref>مفید، الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۲، ص۹۶.</ref>.
+{{متن حدیث|اللَّهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِي فِي كُلِّ كَرْبٍ وَ رَجَائِي فِي كُلِّ شِدَّةٍ...}}<ref>مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۲، ص۹۶.</ref>.
 این دعا در مصادری آمده از قبیل:
 #[[الطبقات الکبری (کتاب)|الطبقات الکبری]]، [[ابن سعد]]<ref>محمد بن سعد ابن سعد، الطبقات الکبری: الطبقة الخامسة من الصحابة، ج۱، ص۴۶۸.</ref>.
 #[[تاریخ الأمم و الملوک (کتاب)|تاریخ الأمم و الملوک]]»، [[طبری]]<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الطبری: تاریخ الأمم و الملوک، ج۵، ص۴۲۳.</ref>.
-#[[الارشاد (کتاب)|الارشاد]]، [[شیخ مفید]]<ref>مفید، الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۲، ص۹۶.</ref>.
+#[[الارشاد (کتاب)|الارشاد]]، [[شیخ مفید]]<ref>مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۲، ص۹۶.</ref>.
 #[[الکامل فی التاریخ (کتاب)|الکامل فی التاریخ]]، [[ابن اثیر]]<ref>علی بن محمد ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۱۶۹.</ref>.
 #[[سیر اعلام النبلاء (کتاب)|سیر اعلام النبلاء]]، [[ذهبی]]<ref>محمد بن احمد ذهبی، سیر أعلام النبلاء، ج۳، ص۳۰۱.</ref>.
@@ خط ۱۷۰: / خط ۱۷۰: @@
 ===[[دعای فرج]]===
-این دعا را [[ابن صباغ مالکی]] در [[الفصول المهمة (کتاب)|الفصول المهمة]]<ref>علی بن محمد ابن صباغ، الفصول المهمة فی معرفة الأئمة، ج۲، ص۹۱۸.</ref> و [[شبلنجی]] در [[نور الأبصار (کتاب)|نور الأبصار]]<ref>شبلنجی، نور الأبصار فی مناقب آل بیت النبی المختار{{صل}}، ص۲۹۶.</ref> به صورت مفصل؛ و [[شیخ مفید]] در «[[الارشاد]]»<ref>مفید، الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۲، ص۱۸۴.</ref> و اربلی در «کشف الغمه»<ref>اربلی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج۲، ص۱۶۸.</ref> و [[طبرسی]] در [[اعلام الوری (کتاب)|اعلام الوری]]<ref>فضل بن حسن طبرسی، اعلام الوری بأعلام الهدی، ج۱، ص۵۲۶.</ref> و [[مجلسی]] در «بحار الأنوار»<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۱۰۱، ص۲۸۲، حدیث ۲۰.</ref> به صورت مختصر نقل کرده‌اند.
+این دعا را [[ابن صباغ مالکی]] در [[الفصول المهمة (کتاب)|الفصول المهمة]]<ref>علی بن محمد ابن صباغ، الفصول المهمة فی معرفة الأئمة، ج۲، ص۹۱۸.</ref> و [[شبلنجی]] در [[نور الأبصار (کتاب)|نور الأبصار]]<ref>شبلنجی، نور الأبصار فی مناقب آل بیت النبی المختار{{صل}}، ص۲۹۶.</ref> به صورت مفصل؛ و [[شیخ مفید]] در «[[الارشاد]]»<ref>مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۲، ص۱۸۴.</ref> و اربلی در «کشف الغمه»<ref>اربلی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج۲، ص۱۶۸.</ref> و [[طبرسی]] در [[اعلام الوری (کتاب)|اعلام الوری]]<ref>فضل بن حسن طبرسی، اعلام الوری بأعلام الهدی، ج۱، ص۵۲۶.</ref> و [[مجلسی]] در «بحار الأنوار»<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۱۰۱، ص۲۸۲، حدیث ۲۰.</ref> به صورت مختصر نقل کرده‌اند.
 از ربیع نقل شده که [[امام صادق]]{{ع}} هنگام وارد شدن بر منصور آن را قرائت نموده و باعث فرونشستن [[خشم]] منصور شده است. شروع [[دعا]] این گونه است:
 {{متن حدیث|اللَّهُمَّ يَا عُدَّتِي عِنْدَ شِدَّتِي‌...}}<ref>ابن صباغ، الفصول المهمة فی معرفة الأئمة، ج۲، ص۹۱۸.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۷۷.</ref>
@@ خط ۲۰۱: / خط ۲۰۱: @@
 ===دعای [[استدراج]]===
-این دعا را حلوانی در [[نزهة الناظر (کتاب)|نزهة الناظر]]<ref>حسین بن محمد حلوانی، نزهة الناظر و تنبیه الخاطر، ص۸۳، حدیث ۱۰.</ref> و آبی در [[نثر الدر (کتاب)|نثر الدر]]<ref>منصور بن حسین آبی، نثر الدر فی المحاضرات، ج۱، ص۲۳۰.</ref> و [[اربلی]] در [[کشف الغمة (کتاب)|کشف الغمة]]<ref>اربلی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج۲، ص۳۱.</ref> و [[شهید]] اول در [[الدرة الباهرة (کتاب)|الدرة الباهرة]]<ref>محمد بن مکی شهید اول، الدرة الباهرة من الأصداف الطاهرة، ترجمه عبدالهادی مسعودی، ص۲۳، حدیث ۴۷.</ref> و [[علامه مجلسی]] در «[[بحار الانوار]]»<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۷۵، ص۱۲۷، حدیث ۹.</ref> نقل کرده‌اند.
+این دعا را حلوانی در [[نزهة الناظر (کتاب)|نزهة الناظر]]<ref>حسین بن محمد حلوانی، نزهة الناظر و تنبیه الخاطر، ص۸۳، حدیث ۱۰.</ref> و آبی در [[نثر الدر (کتاب)|نثر الدر]]<ref>منصور بن حسین آبی، نثر الدر فی المحاضرات، ج۱، ص۲۳۰.</ref> و [[اربلی]] در [[کشف الغمة (کتاب)|کشف الغمة]]<ref>اربلی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج۲، ص۳۱.</ref> و [[شهید اول]] در [[الدرة الباهرة (کتاب)|الدرة الباهرة]]<ref>محمد بن مکی شهید اول، الدرة الباهرة من الأصداف الطاهرة، ترجمه عبدالهادی مسعودی، ص۲۳، حدیث ۴۷.</ref> و [[علامه مجلسی]] در «[[بحار الانوار]]»<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۷۵، ص۱۲۷، حدیث ۹.</ref> نقل کرده‌اند.
 متن دعا این چنین است:
 {{متن حدیث|اللَّهُمَّ لَا تَسْتَدْرِجْنِي بِالْإِحْسَانِ‌، وَ لَا تُؤَدِّبْنِي بِالْبَلَاءِ}}<ref>حلوانی، نزهة الناظر و تنبیه الخاطر، ص۸۳، حدیث ۱۰.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۷۹.</ref>
@@ خط ۲۱۵: / خط ۲۱۵: @@
 متن دعا این چنین است:
 {{متن حدیث|يا الهى صبراً على قضائك و لا معبود سواك يا غياث المستغيثين}}.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۸۰.</ref>
+==دعاهای ضمن [[خطبه‌ها]]==
+برخی از دعاهای [[حضرت]] ابتدا با وسط یا آخر خطبه‌ای آمده که [[حضرت سید الشهداء]]{{ع}} آن را ایراد فرموده است.
+از آن جمله:
+===دعای شاکرین===
+این [[دعا]] را [[طبری]] در [[تاریخ الأمم و الملوک (کتاب)|تاریخ الأمم و الملوک]]<ref>طبری، تاریخ الطبری: تاریخ الأمم و الملوک، ج۵، ص۴۱۸.</ref> و [[شیخ مفید]] در کتاب [[الارشاد (کتاب)|الارشاد]]<ref>مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۲، ص۹۱.</ref> و [[فتال نیشابوری]] در [[روضة الواعظین (کتاب)|روضة الواعظین]]<ref>محمد بن حسن فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ج۱، ص۱۸۳.</ref> و [[طبرسی]] در کتاب [[اعلام الوری (کتاب)|اعلام الوری]]<ref>طبرسی، اعلام الوری بأعلام الهدی، ج۱، ص۴۵۵.</ref> و [[علامه مجلسی]] در «[[بحار الانوار]]»<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۴، ص۳۹۲.</ref> آورده‌اند.
+شیخ مفید نقل می‌کند: حسین{{ع}} نزدیکی‌های شب [[یاران]] خود را گرد آورد، [[علی بن الحسین]] [[زین العابدین]]{{ع}} گوید: من در آن حال با این که [[بیمار]] بودم نزدیک شدم که ببینم پدرم به آنان چه می‌گوید، پس شنیدم رو به [[اصحاب]] کرده فرمود: [[سپاس]] کنم خدای را به بهترین سپاس‌ها و [[حمد]] کنم او را در [[خوشی]] و [[سختی]]، بار خدایا من سپاس گویم تو را بر این که ما را به [[نبوت]] گرامی داشتی و [[قرآن]] را به ما آموختی و در [[دین]] ما را [[دانا]] ساختی و گوش‌های شنوا و دیده‌های [[بینا]] و دل‌های [[آگاه]] بما ارزانی داشتی، پس ما را از سپاسگزاران قرار ده...<ref>{{متن حدیث|فَجَمَعَ الْحُسَيْنُ{{ع}} أَصْحَابَهُ عِنْدَ قُرْبِ الْمَسَاءِ، قَالَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ زَيْنُ الْعَابِدِينَ{{ع}}: فَدَنَوْتُ مِنْهُ لِأَسْمَعَ مَا يَقُولُ لَهُمْ وَ أَنَا إِذْ ذَاكَ مَرِيضٌ فَسَمِعْتُ أَبِي يَقُولُ لِأَصْحَابِهِ أُثْنِي عَلَى اللَّهِ أَحْسَنَ الثَّنَاءِ وَ أَحْمَدُهُ عَلَى السَّرَّاءِ وَ الضَّرَّاءِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَحْمَدُكَ عَلَى أَنْ أَكْرَمْتَنَا بِالنُّبُوَّةِ وَ عَلَّمْتَنَا الْقُرْآنَ وَ فَقَّهْتَنَا فِي الدِّينِ وَ جَعَلْتَ لَنَا أَسْمَاعاً وَ أَبْصَاراً وَ أَفْئِدَةً فَاجْعَلْنَا مِنَ الشَّاكِرِينَ...}}؛ مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۲، ص۹۱.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۸۰.</ref>
+===دعای تنافس===
+این دعا ضمن [[خطبه]] [[امر به معروف و نهی از منکر]] آمده که [[ابن شعبه حرانی]] آن را در [[تحف العقول (کتاب)|تحف العقول]]<ref>حسن بن علی ابن شعبه، تحف العقول عن آل الرسول{{صل}}، ص۲۳۹.</ref> آورده و [[علامه مجلسی]] نیز از او در «[[بحارالانوار]]»<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۹۷، ص۸۰-۸۱، حدیث ۳۷.</ref> نقل کرده است.
+متن [[دعا]] این چنین است:
+{{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنَّكَ تَعْلَمُ أَنَّهُ لَمْ يَكُنْ مَا كَانَ مِنَّا تَنَافُساً فِي سُلْطَانٍ وَ لَا الْتِمَاساً مِنْ فُضُولِ الْحُطَامِ وَ لَكِنْ لِنُرِيَ الْمَعَالِمَ مِنْ دِينِكَ وَ نُظْهِرَ الْإِصْلَاحَ فِي بِلَادِكَ وَ يَأْمَنَ الْمَظْلُومُونَ مِنْ عِبَادِكَ وَ يُعْمَلَ بِفَرَائِضِكَ وَ سُنَنِكَ وَ أَحْكَامِكَ فَإِنْ لَمْ تَنْصُرُونَا وَ تُنْصِفُونَا قَوِيَ الظَّلَمَةُ عَلَيْكُمْ وَ عَمِلُوا فِي إِطْفَاءِ نُورِ نَبِيِّكُمْ وَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْنَا وَ إِلَيْهِ أَنَبْنَا وَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ}}.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۸۱.</ref>
+==دعاهای موردی عمومی==
+از [[حضرت سید الشهداء]]{{ع}} دعاهایی عمومی در [[حق]] [[شیعیان]] و یاورانش رسیده که به برخی از آنها اشاره می‌شود:
+===دعای بر شیعیان خود===
+این دعا را [[حضرت]]{{ع}} در مسیرش به سوی [[کربلا]]، هنگام شنیدن خبر کشته شدن فرستاده‌اش [[قیس بن مسهر صیداوی]] توسط [[عبیدالله بن زیاد]]، قرائت کرده است:
+این دعا در مصادری آمده از قبیل:
+# [[تاریخ الامم و الملوک (کتاب)|تاریخ الامم و الملوک]]، [[طبری]]<ref>طبری، تاریخ الطبری. تاریخ الأمم و الملوک، ج۵، ص۴۰۵.</ref>.
+# [[الفتوح (کتاب)|الفتوح]]، [[ابن اعثم]]<ref>احمد ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج۵، ص۸۳.</ref>.
+# [[مقتل الحسین (کتاب)|مقتل الحسین]]، خوارزمی<ref>اخطب خوارزم، مقتل الحسین{{ع}}، ج۱، ص۳۳۶.</ref>.
+# [[مثیر الاحزان (کتاب)|مثیر الاحزان]]، ابن نما<ref>جعفر بن محمد ابن نما، مثیر الأحزان، ص۴۴.</ref>.
+# [[اللهوف (کتاب)|اللهوف]]، [[سید بن طاووس]]<ref>علی بن موسی ابن طاووس، اللهوف فی قتلی الطفوف، ص۴۷.</ref>.
+# [[الکامل فی التاریخ (کتاب)|الکامل فی التاریخ]]، [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۱۶۰.</ref>.
+# [[تسلیة المجالس و زینة المجالس (کتاب)|تسلیة المجالس و زینة المجالس]]، [[حائری]] کرکی<ref>محمد بن ابی طالب حائری کرکی، تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج۲، ص۲۴۲.</ref>.
+# [[بحار الأنوار (کتاب)|بحار الأنوار]]، علامه مجلسی<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۴، ص۳۸۲.</ref>.
+متن دعا این چنین است: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ اجْعَلْ لَنَا وَ لِشِيعَتِكَ مَنْزِلًا كَرِيماً وَ اجْمَعْ بَيْنَنَا وَ إِیَّاهُمْ فِي مُسْتَقَرٍّ مِنْ رَحْمَتِكَ إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ}}<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج۵، ص۸۳.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۸۲.</ref>
+===دعای [[هدایت]] و [[تقوا]]===
+این [[دعا]] را [[ابن اعثم]] در [[الفتوح (کتاب)|الفتوح]]<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج۵، ص۳۱.</ref> و خوارزمی [[حنفی]] در [[مقتل الحسین (کتاب)|مقتل الحسین]]<ref>اخطب خوارزم، مقتل الحسین{{ع}}، ج۱، ص۲۸۴.</ref> و [[حائری]] کرکی در [[تسلیة المجالس و زینة المجالس (کتاب)|تسلیة المجالس و زینة المجالس]]<ref>حائری کرکی، تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج۲، ص۱۷۱.</ref> از [[امام حسین]]{{ع}} نقل کرده‌اند که در پاسخ در نامه‌ای که از [[مردم کوفه]] برای او رسیده آمده است.
+متن دعا این چنین است:
+{{عربی|جمعنا الله و إیاکم علی الهدی، و ألزمنا و إیاکم کلمة التقوی، إنه لطیف لما یشاء}}<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج۵، ص۳۱.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۸۳.</ref>
+==دعاهای موردی شخصی==
+مقصود از دعاهای موردی شخصی دعاهایی است که [[حضرت سید الشهداء]]{{ع}} در [[حق]] برخی از یارانش نموده است. اینک به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:
+===دعای در حق [[جون بن حوی النوبی]]===
+این [[دعا]] را [[حائری]] کرکی در [[تسلیة المجالس و زینة المجالس (کتاب)|تسلیة المجالس و زینة المجالس]]<ref>حائری کرکی، تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج۲، ص۲۹۳.</ref> و [[علامه مجلسی]] در «[[بحار الانوار]]»<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۵، ص۲۳.</ref> از [[امام حسین]]{{ع}} نقل کرده که هنگام [[به شهادت رسیدن]] جون در حق او فرموده است.
+اصل دعا این چنین است:
+{{متن حدیث|اللَّهُمَّ بَيِّضْ وَجْهَهُ وَ طَيِّبْ رِيحَهُ وَ احْشُرْهُ مَعَ الْأَبْرَارِ وَ عَرِّفْ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ}}<ref>حائری کرکی، تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج۲، ص۲۹۳.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۸۴.</ref>
+===دعای در حق دو مرد جابری===
+این دعا را [[طبری]] در [[تاریخ الأمم و الملوک (کتاب)|تاریخ الأمم و الملوک]]<ref>طبری، تاریخ الطبری: تاریخ الأمم و الملوک، ج۵، ص۴۴۳.</ref> و حائری کرکی در [[تسلیة المجالس و زینة المجالس (کتاب)|تسلیة المجالس و زینة المجالس]]<ref>حائری کرکی، تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج۲، ص۲۹۹.</ref> و علامه مجلسی در «بحار الانوار»<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۵، ص۲۹.</ref> از امام حسین{{ع}} نقل کرده‌اند که [[حضرت]] در حق [[سیف بن حارث]] و [[مالک بن عبد]] قرائت نموده است.
+اصل دعا این گونه است:
+{{متن حدیث|جَزَاكُمَا اللَّهُ يَا ابْنَيْ أَخِي بِوُجْدِكُمَا مِنْ ذَلِكَ وَ مُوَاسَاتِكُمَا إِيَّايَ بِأَنْفُسِكُمَا أَحْسَنَ جَزَاءِ الْمُتَّقِينَ}}<ref>حائری کرکی، تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج۲، ص۲۹۹.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۸۴.</ref>
+===دعای در حق [[ام وهب]]===
+این دعا را طبری در کتاب [[تاریخ الامم و الملوک (کتاب)|تاریخ الامم و الملوک]]<ref>طبری، تاریخ الطبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۵، ص۴۳۰.</ref> و [[ابن اثیر]] در [[الکامل فی التاریخ (کتاب)|الکامل فی التاریخ]]<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۱۷۳.</ref> و ابن نما در [[مثیر الاحزان (کتاب)|مثیر الاحزان]]<ref>ابن نما، مثیر الأحزان، ص۶۲.</ref> و [[ابن طاووس]] در [[اللهوف (کتاب)|اللهوف]]<ref>ابن طاووس، اللهوف فی قتلی الطفوف، ص۶۳.</ref> و حائری کرکی در [[تسلیة المجالس و زینة المجالس (کتاب)|تسلیة المجالس و زینة المجالس]]<ref>حائری کرکی، تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج۲، ص۲۸۶.</ref> و [[علامه مجلسی]] در «[[بحار الانوار]]»<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۵، ص۱۷.</ref> از [[امام حسین]]{{ع}} نقل کرده که هنگام خارج شدن [[ام وهب]] از [[خیمه]] به جهت مشارکت در [[جنگ]]، [[حضرت]] این [[دعا]] را در [[حق]] او فرمود:
+{{متن حدیث|جَزَيْتُمْ مِنْ اهْلِ بَيْتٍ خَيْراً ارْجِعِي رَحِمَكِ اللهُ إِلَى النِّساءِ}}<ref>طبری، تاریخ الطبری: تاریخ الأمم و الملوک، ج۵، ص۴۳۰.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۸۵.</ref>
+===دعای در حق [[یزید بن مسعود نهشلی]]===
+این دعا را ابن نما در [[مثیر الاحزان (کتاب)|مثیر الاحزان]]<ref>ابن نما، مثیر الأحزان، ص۲۹.</ref> و [[سید بن طاووس]] در کتاب «اللهوف»<ref>ابن طاووس، اللهوف فی قتلی الطفوف، ص۲۸.</ref> و [[حائری]] کرکی در [[تسلیة المجالس و زینة المجالس (کتاب)|تسلیة المجالس و زینة المجالس]]<ref>حائری کرکی، تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج۲، ص۱۷۶.</ref> و علامه مجلسی در «بحار الانوار»<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۴، ص۳۳۹.</ref> از امام حسین{{ع}} نقل کرده‌اند که در حق او که از اشراف [[بصره]] و از [[اصحاب]] حضرت بوده نموده است.
+اصل دعا این گونه است:
+{{متن حدیث|آمَنَكَ اللَّهُ يَوْمَ الْخَوْفِ وَ أَعَزَّكَ وَ أَرْوَاكَ يَوْمَ الْعَطَشِ الْأَكْبَرِ}}<ref>ابن طاووس، اللهوف فی قتلی الطفوف، ص۲۸.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۸۵.</ref>
+===دعای در حق [[ابوثمامه صائدی]]===
+این دعا را [[طبری]] در [[تاریخ الأمم و الملوک (کتاب)|تاریخ الأمم و الملوک]]<ref>طبری، تاریخ الطبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۵، ص۴۳۹.</ref> و [[ابن اثیر]] در [[الکامل فی التاریخ (کتاب)|الکامل فی التاریخ]]<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۱۷۶.</ref> از امام حسین{{ع}} نقل کرده‌اند که حضرت در حق [[ابوثمامه]] [[عمرو بن عبدالله]] صائدی فرمود هنگامی که [[ظهر عاشورا]] حضرت را به [[نماز]] [[تذکر]] داد.
+و اصل دعا این گونه است:
+{{متن حدیث|جَعَلَكَ اللَّهُ مِنَ المُصَلِّينَ الذَّاكِرينَ}}<ref>طبری، تاریخ الطبری: تاریخ الأمم و الملوک، ج۵، ص۴۳۹.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۸۶.</ref>
+===دعای در حق [[ابو الشعثاء کندی]]===
+این دعا را طبری در [[تاریخ الأمم و الملوک (کتاب)|تاریخ الأمم و الملوک]]<ref>طبری، تاریخ الطبری: تاریخ الأمم و الملوک، ج۵، ص۴۴۵.</ref> و خوارزمی [[حنفی]] در [[مقتل الحسین (کتاب)|مقتل الحسین]]<ref>اخطب خوارزم، مقتل الحسین{{ع}}، ج۲، ص۲۹.</ref> و [[ابن اثیر]] در «[[الکامل]] فی التاریخ»<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۱۷۹.</ref> و [[حائری]] کرکی در [[تسلیة المجالس و زینة المجالس (کتاب)|تسلیة المجالس و زینة المجالس]]<ref>حائری کرکی، تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج۲، ص۳۰۰.</ref> و [[علامه مجلسی]] در «[[بحار الانوار]]»<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۵، ص۳۰.</ref> از [[امام حسین]]{{ع}} نقل کرده‌اند که در [[حق]] [[ابو الشعثاء کندی]] نموده هنگامی که بر روی زانوهایش قرار گرفت و صد تیر به سوی [[دشمن]] رها نمود. [[حضرت]] در حق او این گونه [[دعا]] کرد:
+{{متن حدیث|اللَّهُمَّ سَدِّدْ رَمْيَتَهُ وَ اجْعَلْ ثَوَابَهُ الْجَنَّةَ}}<ref>طبری، تاریخ الطبری: تاریخ الأمم و الملوک، ج۵، ص۴۴۵.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۸۶.</ref>
+==نفرین‌های عمومی==
+برخی از دعاهای [[حضرت سید الشهداء]]{{ع}} در حد نفرین‌های عمومی بر [[ضد]] [[دشمنان]] خود بوده است که اینک به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:
+===نفرین‌های [[حضرت]] بعد از تیر خوردن فرزند شیرخوارش===
+این [[نفرین]] عمومی را [[طبری]] در [[تاریخ الأمم و الملوک (کتاب)|تاریخ الأمم و الملوک]]<ref>طبری، تاریخ الطبری: تاریخ الأمم و الملوک، ج۵، ص۴۴۸.</ref> و [[شیخ مفید]] در [[الارشاد (کتاب)|الارشاد]]<ref>مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۲، ص۱۰۸.</ref> و [[طبرسی]] در [[اعلام الوری (کتاب)|اعلام الوری]]<ref>طبرسی، إعلام الوری بأعلام الهدی، ج۱، ص۴۶۶.</ref> ابن نما در [[مثیر الاحزان (کتاب)|مثیر الاحزان]]<ref>ابن نما، مثیر الأحزان، ص۷۰.</ref> و شامی در [[الدر النظیم (کتاب)|الدر النظیم]]<ref>یوسف بن حاتم شامی، الدر النظیم فی مناقب الأئمة اللهامیم، ص۵۵۶.</ref> و [[ابن اثیر]] در [[الکامل فی التاریخ (کتاب)|الکامل فی التاریخ]]<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۱۸۱.</ref> وحائری کرکی در [[تسلیة المجالس و زینة المجالس (کتاب)|تسلیة المجالس و زینة المجالس]]<ref>حائری کرکی، تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج۲، ص۳۱۴.</ref> و [[علامه مجلسی]] در «[[بحار الانوار]]»<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۵، ص۴۷.</ref> از [[امام حسین]]{{ع}} نقل کرده‌اند که هنگام تیر خوردن فرزندش شیرخوارش فرمود:
+{{متن حدیث|رَبِّ إِنْ تَكُنْ حَبَسْتَ عَنَّا النَّصْرَ مِنَ السَّمَاءِ فَاجْعَلْ ذَلِكَ لِمَا هُوَ خَيْرٌ وَ انْتَقِمْ لَنَا مِنْ هَؤُلَاءِ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ}}<ref>مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۲، ص۱۰۸.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۸۷.</ref>
+===نفرین حضرت{{ع}} هنگام ضربت خوردن قاسم{{ع}}===
+این [[دعا]] را خوارزمی [[حنفی]] در [[مقتل الحسین (کتاب)|مقتل الحسین]]<ref>اخطب خوارزم، مقتل الحسین{{ع}}، ج۲، ص۳۲.</ref> و [[حائری]] کرکی در [[تسلیة المجالس و زینة المجالس (کتاب)|تسلیة المجالس و زینة المجالس]]<ref>حائری کرکی، تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج۲، ص۳۰۵.</ref> و علامه مجلسی در «بحار الانوار»<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۵، ص۳۶.</ref> از امام حسین{{ع}} نقل کرده که هنگام افتادن [[قاسم بن الحسن]]{{ع}} از اسب بر [[زمین]] و آمدن بالای سر او در [[حق]] [[لشکر عمر بن سعد]] کردند.
+این نفرین چنین است:
+{{متن حدیث|اللَّهُمَّ أَحْصِهِمْ عَدَداً وَ اقْتُلْهُمْ بَدَداً وَ لَا تُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَداً وَ لَا تَغْفِرْ لَهُمْ أَبَداً}}<ref>حائری کرکی، تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج۲، ص۳۰۵.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۸۷.</ref>
+===[[نفرین]] [[حضرت]] هنگام رفتن [[حضرت علی اکبر]]{{ع}} به میدان===
+این نفرین را [[ابن اعثم]] در کتاب [[الفتوح (کتاب)|الفتوح]]<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج۵، ص۱۱۴.</ref> و خوارزمی [[حنفی]] در کتاب [[مقتل الحسین (کتاب)|مقتل الحسین]]<ref>اخطب خوارزم، مقتل الحسین{{ع}}، ج۲، ص۳۴.</ref> و [[حائری]] کرکی در کتاب [[تسلیة المجالس و زینة المجالس (کتاب)|تسلیة المجالس و زینة المجالس]]<ref>حائری کرکی، تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج۲، ص۳۱۰-۳۱۱.</ref> و [[علامه مجلسی]] در کتاب «[[بحار الانوار]]»<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۵، ص۴۲-۴۳.</ref> از [[امام حسین]]{{ع}} نقل کرده‌اند که چون فرزندش [[علی اکبر]]{{ع}} [[روز عاشورا]] به میدان رفت این نفرین را در [[حق]] [[لشکر عمر بن سعد]] نمود.
+این نفرین چنین است:
+{{متن حدیث|اللَّهُمَّ اشْهَدْ فَقَدْ بَرَزَ إِلَيْهِمْ غُلَامٌ أَشْبَهُ النَّاسِ خَلْقاً وَ خُلُقاً وَ مَنْطِقاً بِرَسُولِكَ{{صل}} كُنَّا إِذَا اشْتَقْنَا إِلَى نَبِيِّكَ{{صل}} نَظَرْنَا إِلَى وَجْهِهِ اللَّهُمَّ امْنَعْهُمْ بَرَكَاتِ الْأَرْضِ وَ فَرِّقْهُمْ تَفْرِيقاً وَ مَزِّقْهُمْ تَمْزِيقاً وَ اجْعَلْهُمْ طَرَائِقَ قِدَداً وَ لَا تُرْضِ الْوُلَاةَ عَنْهُمْ أَبَداً فَإِنَّهُمْ دَعَوْنَا لِيَنْصُرُونَا ثُمَّ عَدَوْا عَلَيْنَا يُقَاتِلُونَنَا}}<ref>حائری کرکی، تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج۲، ص۳۱۰-۳۱۱.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۸۸.</ref>
+===نفرین حضرت پس از [[نصیحت]] [[لشکر]] [[دشمن]]===
+این نفرین را [[سید بن طاووس]] در کتاب [[اللهوف (کتاب)|اللهوف]]<ref>ابن طاووس، اللهوف فی قتلی الطفوف، ص۶۰.</ref> و حائری کرکی در کتاب [[تسلیة المجالس و زینة المجالس (کتاب)|تسلیة المجالس و زینة المجالس]]<ref>حائری کرکی، تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج۲، ص۲۷۷-۲۷۸.</ref> و علامه مجلسی در «بحار الانوار»<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۵، ص۱۰.</ref> از امام حسین{{ع}} نقل کرده‌اند که حضرت پس از نصیحت لشکر عمر بن سعد در روز عاشورا آنان را این گونه نفرین نمود:
+{{متن حدیث|اللَّهُمَّ احْبِسْ عَنْهُمْ قَطْرَ السَّمَاءِ وَ ابْعَثْ عَلَيْهِمْ سِنِينَ كَسِنِي يُوسُفَ وَ سَلِّطْ عَلَيْهِمْ غُلَامَ ثَقِيفٍ فَيَسُومَهُمْ كَأْساً مُصَبَّرَةً وَ لَا يَدَعُ فِيهِمْ أَحَداً إِلَّا قَتَلَهُ قَتْلَةً بِقَتْلَةٍ وَ ضَرْبَةً بِضَرْبَةٍ يَنْتَقِمُ لِي وَ لِأَوْلِيَائِي وَ أَهْلِ بَيْتِي وَ أَشْيَاعِي مِنْهُمْ فَإِنَّهُمْ غَرُّونَا وَ كَذَبُونَا وَ خَذَلُونَا وَ أَنْتَ رَبُّنَا عَلَيْكَ تَوَكَّلْنا وَ إِلَيْكَ أَنَبْنا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ}}<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۵، ص۱۰.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۸۹.</ref>
+===[[نفرین]] [[حضرت]] [[پس از شهادت علی]] اکبر{{ع}}===
+این نفربن از [[امام حسین]]{{ع}} نقل شده که حضرت پس از ضربت خوردن فرزندش [[حضرت علی اکبر]]{{ع}} این نفرین را فرمود:
+{{متن حدیث|قَتَلَ اللَّهُ قَوْماً قَتَلُوكَ فَمَا أَجْرَأَهُمْ عَلَى اللَّهِ وَ عَلَى انْتِهَاكِ حُرْمَةِ الرَّسُولِ}}<ref>ابن نما، مثیر الأحزان، ص۶۹.</ref>.
+این نفرین در مصادری آمده از قبیل:
+# [[تاریخ الأمم و الملوک (کتاب)|تاریخ الأمم و الملوک]]، [[طبری]]<ref>طبری، تاریخ الطبری: تاریخ الأمم و الملوک، ج۵، ص۴۴۶.</ref>.
+# [[الارشاد (کتاب)|الارشاد]]، [[شیخ مفید]]<ref>مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۲، ص۱۰۶.</ref>.
+# [[اعلام الوری (کتاب)|اعلام الوری]]، [[طبرسی]]<ref>طبرسی، اعلام الوری بأعلام الهدی، ج۱، ص۴۶۴.</ref>.
+# [[مقتل الحسین (کتاب)|مقتل الحسین]]، خوارزمی [[حنفی]]<ref>اخطب خوارزم، مقتل الحسین{{ع}}، ج۲، ص۳۶.</ref>.
+# [[مثیر الاحزان (کتاب)|مثیر الاحزان]]، ابن نما<ref>ابن نما، مثیر الأحزان، ص۶۹.</ref>.
+# [[اللهوف (کتاب)|اللهوف]]، [[سید بن طاووس]]<ref>ابن طاووس، اللهوف فی قتلی الطفوف، ص۶۸.</ref>.
+# [[الدر النظیم (کتاب)|الدر النظیم]]، شامی<ref>شامی، الدر النظیم فی مناقب الأئمة اللهامیم، ص۵۵۵.</ref>.
+# [[الکامل فی التاریخ (کتاب)|الکامل فی التاریخ]]، [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۱۷۹.</ref>.
+# [[البدایة والنهایة (کتاب)|البدایة والنهایة]]، [[ابن کثیر]]<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ج۸، ص۱۸۵.</ref>.
+# [[تسلیة المجالس و زینة المجالس (کتاب)|تسلیة المجالس و زینة المجالس]]، [[حائری]] کرکی<ref>حائری کرکی، تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج۲، ص۳۱۳.</ref>.
+# [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]]، [[علامه مجلسی]]<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۵، ص۴۴.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۸۹.</ref>
+===نفرین حضرت پس از ضربت خوردن===
+این نفرین را [[ابن اعثم]] در [[الفتوح (کتاب)|الفتوح]]<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج۵، ص۱۱۷-۱۱۸.</ref> و خوارزمی حنفی در [[مقتل الحسین (کتاب)|مقتل الحسین]]<ref>اخطب خوارزم، مقتل الحسین{{ع}}، ج۲، ص۳۸.</ref> و حائری کرکی در کتاب [[تسلیة المجالس و زینة المجالس (کتاب)|تسلیة المجالس و زینة المجالس]]<ref>حائری کرکی، تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج۲، ص۳۱۹.</ref> و علامه مجلسی در «[[بحار الانوار]]»<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۵، ص۵۲.</ref> از امام حسین{{ع}} نقل کرده‌اند که حضرت هنگام خوردن تیر بر پیشانی‌اش این نفرین را در [[حق]] [[لشکر عمر بن سعد]] نمود:
+{{متن حدیث|اللَّهُمَّ أَحْصِهِمْ عَدَداً وَ اقْتُلْهُمْ بَدَداً وَ لَا تَذَرْ عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ مِنْهُمْ أَحَداً وَ لَا تَغْفِرْ لَهُمْ أَبَداً}}<ref>حائری کرکی، تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج۲، ص۳۱۹.</ref>.
+در این که این‌گونه نفرین‌های [[حضرت]] شامل چه کسانی می‌شود سه احتمال وجود دارد:
+#شامل شدن خصوص لشکر عمر بن سعد؛
+#شامل شدن آنان و هر کس که در آن [[زمان]] و بعد از آن [[راضی]] به فعل آنان بوده است.
+#شامل شدن آنان و نسلشان به طور مطلق تا [[روز قیامت]].
+ولی هرکس در این نوع از [[ادعیه]] دقت کند و نیز [[معتقد]] به [[عدل الهی]] باشد پی می‌برد این [[دعاها]] به نحو قضیه خارجیه بوده است و اختصاص به لشکر عمر بن سعد داشته یا به قرینه [[روایات]] دیگر که راضی به فعل قومی را از افراد آن [[قوم]] می‌داند شامل افرادی نیز می‌شود که راضی به فعل لشکر عمر بن سعد بوده‌اند چه آنان که در آن زمان بوده یا بعداً نیز پدید آمده‌اند و لذا حمل این نفرین‌ها بر قضیه حقیقیه که شامل تمام [[نسل]] آنان تا روز قیامت شود خلاف ظاهر ادعیه و [[اصول عقاید]] به نظر می‌رسد.
+[[شیخ صدوق]] در کتاب [[عیون أخبار الرضا (کتاب)|عیون أخبار الرضا]] به سندش از [[عبدالسلام بن صالح]] هروی نقل کرده که به [[امام رضا]]{{ع}} عرض کردم: یا ابن [[رسول الله]]، چرا [[خدا]] همه خشکی را در زمان نوح{{ع}} [[غرق]] کرد و حال آن‌که در میان آنها [[کودکان]] و افرادی که گناهی نداشتند بودند؟ فرمود: [[کودکی]] میان آنها نبود؛ زیرا [[خداوند]] صلب مردان [[قوم نوح]] و رحم زنانشان را از چهل سال پیش عقیم فرموده بود و نسلشان منقطع شده بود، غرق گشتند در حالی که کودکی در میانشان نبود و این طور نیست که خداوند بی‌گناه را به [[عذاب]] گنه‌کار معذّب دارد و اما جماعتی از بازماندگان قوم نوح که غرق شدند برای تکذیبی بود که از [[پیامبر خدا]] نمودند و [[جماعت]] دیگر برای رضایتشان بود به [[تکذیب]] تکذیب کنندگان و هر کس از امری دور باشد ولی بدان [[رضایت]] دهد، مانند کسی است که خود آن را انجام داده است.<ref>{{متن حدیث|يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ لِأَيِّ عِلَّةٍ أَغْرَقَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الدُّنْيَا كُلَّهَا فِي زَمَنِ نُوحٍ‌{{ع}} وَ فِيهِمُ الْأَطْفَالُ وَ فِيهِمْ مَنْ لَا ذَنْبَ لَهُ فَقَالَ مَا كَانَ فِيهِمُ الْأَطْفَالُ لِأَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَعْقَمَ أَصْلَابَ قَوْمِ نُوحٍ وَ أَرْحَامَ نِسَائِهِمْ أَرْبَعِينَ عَاماً فَانْقَطَعَ نَسْلُهُمْ فَغَرِقُوا وَ لَا طِفْلَ فِيهِمْ وَ مَا كَانَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِيَهْلِكَ بِعَذَابِهِ مَنْ لَا ذَنْبَ لَهُ وَ أَمَّا الْبَاقُونَ مِنْ قَوْمِ نُوحٍ فَأُغْرِقُوا لِتَكْذِيبِهِمْ لِنَبِيِّ اللَّهِ نُوحٍ{{ع}}وَ سَائِرُهُمْ أُغْرِقُوا بِرِضَاهُمْ بِتَكْذِيبِ الْمُكَذِّبِينَ وَ مَنْ غَابَ عَنْ أَمْرٍ فَرَضِيَ بِهِ كَانَ كَمَنْ شَهِدَهُ وَ أَتَاهُ}}؛ ابن بابویه، عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۷۵، حدیث ۲.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۹۰.</ref>
+==نفرین‌های شخصی==
+مقصود از این عنوان نفرین‌هایی است که [[حضرت]] در [[حق]] برخی افراد خاص نموده‌اند اینک به برخی از آنها اشاره می‌شود:
+===[[نفرین]] بر جنازه [[منافق]]===
+این نفرین را [[حمیری]] در [[قرب الاسناد (کتاب)|قرب الاسناد]]<ref>حمیری، قرب الإسناد، ص۵۹-۶۰، حدیث ۱۹۰.</ref> و [[کلینی]] در «کافی»<ref>کلینی، الکافی، ج۳، ص۱۸۸- ۱۸۹، حدیث ۲.</ref> و [[شیخ صدوق]] در [[من لا یحضره الفقیه (کتاب)|من لا یحضره الفقیه]]<ref>ابن بابویه، من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۱۶۸، حدیث ۴۹۰.</ref> و [[شیخ طوسی]] در [[تهذیب الاحکام (کتاب)|تهذیب الاحکام]]<ref>محمد بن حسن طوسی، تهذیب الأحکام، ج۳، ص۱۹۷، حدیث ۴۵۳.</ref> و [[شیخ حر عاملی]] در [[وسائل الشیعه (کتاب)|وسائل الشیعه]]<ref>محمد بن حسن حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، ج۳، ص۷۱-۷۲، حدیث ۳۰۴۴.</ref> و [[علامه مجلسی]] در «[[بحار الانوار]]»<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۴، ص۲۰۲-۲۰۳، حدیث ۲۰.</ref> از [[امام حسین]]{{ع}} نقل کرده‌اند که هنگام [[خواندن نماز]] بر جنازه منافقی فرمود:
+{{متن حدیث|اللَّهُمَّ الْعَنْ فُلَاناً عَبْدَكَ أَلْفَ لَعْنَةٍ مُؤْتَلِفَةٍ غَيْرِ مُخْتَلِفَةٍ اللَّهُمَّ أَخْزِ عَبْدَكَ فِي عِبَادِكَ وَ بِلَادِكَ وَ أَصْلِهِ حَرَّ نَارِكَ وَ أَذِقْهُ أَشَدَّ عَذَابِكَ فَإِنَّهُ كَانَ يَتَوَلَّى أَعْدَاءَكَ وَ يُعَادِي أَوْلِيَاءَكَ وَ يُبْغِضُ أَهْلَ بَيْتِ نَبِيِّكَ{{صل}}}}<ref>کلینی، الکافی، ج۳، ص۱۸۸- ۱۸۹، حدیث ۲.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۹۲.</ref>
+===نفرین بر [[عمر بن سعد]]===
+این نفرین را [[ابن اعثم]] در [[الفتوح (کتاب)|الفتوح]]<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج۵، ص۱۱۴.</ref> و خوارزمی [[حنفی]] در [[مقتل الحسین (کتاب)|مقتل الحسین]]<ref>اخطب خوارزم، مقتل الحسین{{ع}}، ج۲، ص۳۵.</ref> و [[حائری]] کرکی در [[تسلیة المجالس و زینة المجالس (کتاب)|تسلیة المجالس و زینة المجالس]]<ref>حائری کرکی، تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج۲، ص۳۱۱.</ref> و علامه مجلسی در [[بحارالانوار (کتاب)|بحارالانوار]]<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۵، ص۴۳.</ref> از امام حسین{{ع}} نقل کرده‌اند که هنگام حرکت [[حضرت علی اکبر]]{{ع}} به سوی [[لشکر عمر بن سعد]] خطاب به او فرمود:
+{{متن حدیث|قَطَعَ اللَّهُ رَحِمَكَ وَ لَا بَارَكَ اللَّهُ لَكَ فِي أَمْرِكَ وَ سَلَّطَ عَلَيْكَ مَنْ يَذْبَحُكَ بَعْدِي عَلَى فِرَاشِكَ كَمَا قَطَعْتَ رَحِمِي وَ لَمْ تَحْفَظْ قَرَابَتِي مِنْ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}}}}<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۵، ص۴۳.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۹۳.</ref>
+===[[نفرین]] [[حضرت]] بر [[مالک بن حوزه]]===
+این نفرین را [[ابن شهرآشوب]] در [[مناقب آل ابی طالب (کتاب)|مناقب آل ابی طالب]]<ref>ابن شهرآشوب، مناقب آل أبی طالب{{ع}}، ج۴، ص۵۶-۵۷.</ref> و [[علامه مجلسی]] در «[[بحارالانوار]]»<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۵، ص۳۰۱.</ref> از [[امام حسین]]{{ع}} نقل کرده‌اند که او در پاسخ [[بشارت]] دادن مالک بن حوزه حضرت را به [[آتش دوزخ]]، در [[حق]] او چنین نفرین نمود:
+{{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ عِنْدَكَ كَاذِباً فَجُرَّهُ إِلَى النَّارِ}}<ref>ابن‌شهرآشوب، مناقب آل أبی طالب{{عم}}، ج۴، ص۵۶-۵۷.</ref>.
+و بنا بر [[روایت]] دیگری فرمود:
+{{متن حدیث|اللَّهُمَّ جُرَّهُ إِلَى النَّارِ وَ أَذِقْهُ حَرَّهَا فِي الدُّنْيَا قَبْلَ مَصِيرِهِ إِلَى الْآخِرَةِ}}<ref>ابن‌شهرآشوب، مناقب آل أبی طالب{{عم}}، ج۴، ص۵۷.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۹۳.</ref>
+===نفرین حضرت بر [[محمد بن اشعث]]===
+این نفرین را [[شیخ صدوق]] در [[الأمالی (کتاب)|الأمالی]]<ref>ابن بابویه، الأمالی، ص۲۲۲.</ref> و [[ابن‌شهرآشوب]] در «[[مناقب]] [[آل ابی طالب]]»<ref>ابن‌شهرآشوب، مناقب آل أبی طالب{{ع}}، ج۴، ص۵۷-۵۸.</ref> و خوارزمی [[حنفی]] در «[[مقتل الحسین]]{{ع}}»<ref>اخطب خوارزم، مقتل الحسین{{ع}}، ج۱، ص۳۵۲.</ref> و [[فتال نیشابوری]] در [[روضة الواعظین (کتاب)|روضة الواعظین]]<ref>فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ج۱، ص۱۸۵.</ref> و علامه مجلسی در «بحارالانوار»<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۴، ص۳۱۷.</ref> از امام حسین{{ع}} نقل کرده‌اند که حضرت [[روز عاشورا]] درباره او فرمود:
+{{متن حدیث|اللَّهُمَّ أَرِ مُحَمَّدَ بْنَ الْأَشْعَثِ ذُلًّا فِي هَذَا الْيَوْمِ لَا تُعِزُّهُ بَعْدَ هَذَا الْيَوْمِ أَبَداً}}<ref>ابن بابویه، الأمالی، ص۲۲۲.</ref>.
+آری هرکس [[تاریخ]] را مطالعه و در آن [[تدبر]] کند پی می‌برد نفرین‌های حضرت دیر یا زود به وقوع پیوسته و [[مستجاب]] شده است و از بین آنها نفرین‌های موردی شخصی که جنبه [[معجزه]] داشته تحقق و [[اجابت]] آنها فوری بوده و نفرین‌های عمومی به مرور [[زمان]] در حق [[لشکر عمر بن سعد]] و [[رضایت]] دهندگان به [[فعل قبیح]] آنان مستجاب شده است.
+آری گاهی که عمل [[دشمن]] بسیار شنیع و [[پست]] است نفرین [[ولی خدا]] به سرعت در او اثر گذاشته و او را نابود خواهد کرد همان‌گونه که در مورد برخی افراد بسیار [[خبیث]] در [[واقعه عاشورا]] صورت گرفت.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۹۳.</ref>
+==بارزترین امتیازات در دعای امام حسین{{ع}}==
+همان‌گونه که ذکر شد از [[امام حسین]]{{ع}} همانند دیگر [[امامان]] دعاهایی نقل شده که برخی جنبه شخصی و برخی جنبه عمومی داشته و [[ادعیه]] همانند [[روایات]] و [[آیات قرآن]] یکدیگر را [[تفسیر]] و تبیین می‌کنند ولی از آنجا که نحوه [[دعا کردن]] و [[مناجات با خداوند]] [[متعال]] با حالات و شرایط [[روحی]] [[انسان]] متفاوت است و غالب این [[دعاها]] در شرایط ویژه و خاص از [[حضرت سید الشهداء]]{{ع}} صادر شده و لذا از [[احساس]] ویژه‌ای برخوردار است که ممکن است در ادعیه دیگر [[معصومین]] کمتر [[مشاهده]] شود.
+این حالات و شرایط روحی را می‌توان در [[خطبه‌ها]] و دعاهای او مشاهده کرد؛ زیرا غالب این خطبه‌ها هنگام شروع به [[قیام]] خود بر [[ضد]] [[یزید بن معاویه]] یا [[روز عاشورا]] بوده که از احساس ویژه‌ای برخوردار است همان‌گونه که غالب ادعیه او نیز در همین ایام است و از آنجا که [[حضرت]] در آن ایام در وضعیت خاصی به لحاظ روحی به سر می‌برده لذا دعاهای او همانند خطبه‌هایش از ویژگی‌های خاصی برخوردار است و بدین جهت هرکس این خطبه‌ها و ادعیه را قرائت کند در او [[شور]] [[حماسه]] زنده شده و او را [[شهادت‌طلب]] کرده و حالات فنایی و [[عرفانی]] در نفسش ایجاد می‌گردد.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۹۵.</ref>
 == منابع ==
@@ خط ۲۲۴: / خط ۳۶۳: @@
 {{پانویس}}
-[[رده:دعای امام حسین]]
+[[رده:سخنان امام حسین]]
 [[رده:مدخل]]