آیه اکمال دین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه اکمال دین:'''  در روز [[غدیر خم]]، پس از تعیین [[امام علی]]{{ع}} به عنوان [[وصی]] و جانشین [[پیامبر]] به امر پروردگار، این آیه نازل شد: {{عربی|اندازه=155%|﴿{{متن قرآن|الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلامَ دِينًا}}﴾}}<ref>سوره مائده آیه ۳</ref>، امروز دینتان را برای شما کامل ساختم و نعمتم را بر شما به تمام رساندم و اسلام را به عنوان دین برای شما پسندیدم. این آیه، پس از امر الهی به ابلاغ [[ولایت]] [[امام علی|علی]]{{ع}} که در آیۀ تبلیغ {{عربی|اندازه=155%|﴿{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ}}﴾}}<ref>سوره مائده آیه ۶۷</ref>؛ بیان شده، نازل شد و گواه آن است که [[نبوت]] [[پیامبر]] و اهداف دین خدا با [[امامت]] و [[ولایت]] [[امام علی|علی]]{{ع}} به تمام و کمال می‌رسد و [[اسلام]] بدون [[ولایت]] ولیّ [[معصوم]] [[خدا]]، ناقص است. به فرمودۀ [[امام صادق]]{{ع}} دربارۀ نزول آیۀ اکمال دین: {{عربی|اندازه=155%|و کان کمال الدّین بولایة علیّ بن أبی طالب علیه السّلام}}<ref>اصول کافی، ج ۱ ص ۲۹۰</ref> کمال دین به ولایت [[امام علی|علی بن ابی طالب]]{{ع}} بود. [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} دربارۀ روز [[غدیر خم]] فرمود: "غدیر خم برترین عیدهای امّت من است، روزی است که خداوند به من فرمان داد برادرم علی بن ابی طالب را به عنوان [[علم]] و نشانه‌ای برای امّتم نصب کنم تا به وسیلۀ او پس از من هدایت شوند و این روزی است که خداوند، دین را در آن کامل ساخت و نعمت را بر امّتم به تمام رساند و [[اسلام]] را به عنوان دین برای آنان پسندید...<ref>بحار الانوار، ج ۳۷ ص ۱۰۹</ref> این آیه از روشن‌ترین دلایل [[امامت]] و [[وصایت]] [[امام علی|حضرت امیر]]{{ع}} است و راویان بسیار و مورّخان و مفسران نوشته‌اند که این آیه در روز غدیر و پس از داستان نصب [[امام علی|امیرالمؤمنین]] به خلافت نازل شد. در منابع شیعی این موضوع از مسلّمات است، در کتب [[اهل سنت]] و روایات عامّه نیز بسیاری از آنان به موضوع تصریح کرده‌اند. علامۀ امینی موارد متعددی را از کتب اهل سنّت نقل می‌کند که نزول این آیه را در روز غدیر و پس از آن واقعه دانسته‌اند.<ref>الغدیر، ج ۱ ص ۲۳۰، المراجعات، مراجعۀ ۱۲ و تعلیقۀ شمارۀ۶۲۷، نیز آیات الغدیر، علی الکورانی، ص ۲۳۹ تا ۲۸۴، احقاق الحق، ج ۶ ص ۳۵۳. در منابع شیعی از جمله ر. ک: بحار الأنوار، ج ۳۷ ص۱۰۸</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص:۳۰.</ref>