بیداری: تفاوت میان نسخه‌ها

حضرت علی {{ع}}، در روایاتی پرشمار، این حالت نامطلوب و مشئوم را وصف کرده و آثار زیان‌بار فکری‌اش را ترسیم فرموده است و ما برای رعایت اختصار، برخی از آنها را از نظر می‌گذرانیم. آن [[حضرت]]، غفلت را از میان‌برنده [[بصیرت]] و [[روشن‌بینی]]»<ref>{{متن حدیث|دَوَامُ الْغَفْلَةِ يُعْمِي الْبَصِيرَةَ}}؛ (گفتار امیرالمؤمنین علی {{ع}}، ج۲، ص۱۱۰۷).</ref>؛ «مست کننده‌تر از شراب»<ref>{{متن حدیث|سُكْرُ الْغَفْلَةِ وَ الْغُرُورِ أَبْعَدُ إِفَاقَةً مِنْ سُكْرِ الْخُمُورِ}}؛ (گفتار امیرالمؤمنین علی {{ع}}، ج۲، ص۱۱۰۷).</ref>؛ «[[خوی]] و [[خصلت]] احمقان»<ref>{{متن حدیث|الْغَفْلَةُ شِيمَةُ النَّوْكَى‌}}؛ (گفتار امیرالمؤمنین علی {{ع}}، ج۲، ص۱۱۰۶).</ref>؛ ۲ «[[گمراهی]] [[روح]]»<ref>{{متن حدیث|الْغَفْلَةُ ضَلَالُ النُّفُوسِ وَ عُنْوَانُ النُّحُوسِ}}؛ (گفتار امیرالمؤمنین علی {{ع}}، ج۲، ص۱۱۰۷).</ref> و «چرک [[جان]]»<ref> {{متن حدیث|فَشَكَرْتُكَ بِإِدْخَالِي فِي كَرَمِكَ وَ لِتَطْهِيرِ قَلْبِي مِنْ أَوْسَاخِ الْغَفْلَةِ عَنْكَ‌}}؛ (قمی، شیخ عباس، کلیات مفاتیح الجنان، مناجات شعبانیه).</ref> می‌خواند؛ اما این بلای تباه‌کننده و آخرت‌سوز، درمانی دارد و آن یقظه و [[بیداری]] است. یقظه، بسان عاملی کارساز برای رفع این حالت خطرناک [[نفسانی]] عمل می‌کند و آن را برطرف می‌سازد: {{متن حدیث|ضَادُّوا الْغَفْلَةَ بِالْيَقَظَةِ}}<ref>گفتار امیرالمؤمنین علی {{ع}}، ج۲، ص۱۱۰۷ و: {{متن حدیث|وَ اسْتَيْقِظْ مِنْ غَفْلَتِكَ‌}}؛ (گفتار امیرالمؤمنین علی {{ع}}، ج۲، ص۱۵۹۲).</ref>. همچنین، از یقظه به «[[نور]] و [[روشنایی]]»<ref>{{متن حدیث|الْيَقْظَةُ نُورٌ الْغَفْلَةُ غُرُورٌ}}؛ (گفتار امیرالمؤمنین علی {{ع}}، ج۲، ص۱۵۹۱).</ref> و «[[روشن‌بینی]]»<ref> {{متن حدیث|الْيَقَظَةُ اسْتِبْصَارٌ}}؛ (گفتار امیرالمؤمنین علی {{ع}}، ج۲، ص۱۵۹۱).</ref> تعبیر کرده و بدین‌سان، یقظه، سرآغاز [[تزکیه]] است.<ref>[[سعید بهشتی|بهشتی، سعید]]، [[تربیت عقلانی (مقاله)| مقاله «تربیت عقلانی»]]، [[دانشنامه امام علی ج۴ (کتاب)|دانشنامه امام علی]]، ج۴، ص ۲۰۷.</ref>