امت وسط در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

ملتی که چنین باشد، [[شایسته]] است که [[رنج]] [[رسیدن به کمال]] مطلوب را با [[جان]] و [[دل]] پذیرا باشد و [[فداکاری]] و [[ایثار]] نماید؛ زیرا [[مقام]] [[پیشوایی]]، طبعاً رنج‌هایی هم در بر دارد و صدارت و [[سرپرستی]]، کم و بیش با آزارهایی همراه است؛ پس به ناچار باید چنین ملتی، پیش از گرفتار آمدن، آزموده شود و در کوره زمان گداخته گردد تا [[خلوص]] و یک‌رنگی او در برابر [[خداوند یکتا]]، بهتر و بیشتر نمایان گردد و [[آمادگی]] او برای ادامه [[راه کمال]]، بسی استوراتر هویدا گردد. این است که چنین امتی [[شایستگی]] [[الگو]] بودن را در تمام عرصه‌ها پیدا می‌کند و با [[تغییر]] و دگرگونی خود به سوی کمال حرکت می‌کند و [[جامعه]] را نیز به سوی آن جهت، به تغییر و دگرگونی وا می‌دارد<ref>فی ظلال القرآن، ج۱، ص۲۰۰.</ref>. به این سان توجه به [[آیه شریفه]] [[ضرورت]] بیشتری پیدا می‌کند که: {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا}}<ref>«و بدین گونه شما را امّتی میانه کرده‌ایم تا گواه بر مردم باشید و پیامبر بر شما گواه باشد» سوره بقره، آیه ۱۴۳.</ref>، بی‌گمان، شما را امتی [[معتدل]] و میانه رو قرار داده‌ایم که نه در [[دین]] [[افراط]] و [[غلو]] می‌وزید و نه در آن [[تفریط]] و تعطیلی می‌شناسید، بلکه هم [[حق]] [[روح]] را رعایت می‌کنید و هم حق [[جسم]] را مراعات می‌دارید و در واقع شما آمیزه‌ای از حیوان و فرشته‌اید تا [[گواهان]] و الگوهایی بر [[مردم]] باشید و بر [[تفریط]] مادی‌گرایان طالب [[لذائذ]] [[جسمانی]] و [[روحانیت]] باخته و بر [[افراط]] تارکان [[دنیا]] و تارکان لذائذ جسمانی، ناظر بوده و خروج از هر دو دسته را از جاده [[اعتدال]] [[مشاهده]] نمایید. و [[پیامبر]] نیز بر شما [[گواه]] باشد تا چنان که دسته‌ای از شما راه او گیرد و یا گروهی از شما از جاده [[سیرت]] و [[شریعت]] او بیرون رود با [[آیین]] و [[کردار]] خویش بر آنان [[حجت]] و گواه باشد.

== منابع ==