بحث:زمین در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
←منابع
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←منابع) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۱۲۳: | خط ۱۲۳: | ||
«[[داود]] در منطقه اشدود (نزدیک غزه) با [[فلسطینیان]] جنگید. او به صندوقی که [[تورات]] در آن قرار داشت هم پشت گرم بود، اما [[شکست]] خورد و فلسطینیان صندوق را گرفتند و با آن به [[بیت]] داجون (بین دجن) واقع در نزدیکی [[رمله]] شد. داود بعدها قلمرو [[ملک]] خودش را گسترانید تا جایی که یک طرف آن به ایله ([[عقبه]]) و طرف دیگر آن به [[رود فرات]] می‌رسید»<ref>اطلس قرآن، ص۹۹.</ref>. | «[[داود]] در منطقه اشدود (نزدیک غزه) با [[فلسطینیان]] جنگید. او به صندوقی که [[تورات]] در آن قرار داشت هم پشت گرم بود، اما [[شکست]] خورد و فلسطینیان صندوق را گرفتند و با آن به [[بیت]] داجون (بین دجن) واقع در نزدیکی [[رمله]] شد. داود بعدها قلمرو [[ملک]] خودش را گسترانید تا جایی که یک طرف آن به ایله ([[عقبه]]) و طرف دیگر آن به [[رود فرات]] می‌رسید»<ref>اطلس قرآن، ص۹۹.</ref>. | ||
به کار بردن [[ارض]] در [[آیه]] ۲۶ [[سوره]] «ص» تداعی‌گر منطقه‌ای است که حضرت داود در آن [[پیامبر]] بوده و آن «منطقه [[فلسطین]]» می‌باشد.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۲۴۲.</ref> | به کار بردن [[ارض]] در [[آیه]] ۲۶ [[سوره]] «ص» تداعی‌گر منطقه‌ای است که حضرت داود در آن [[پیامبر]] بوده و آن «منطقه [[فلسطین]]» می‌باشد.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۲۴۲.</ref> | ||
==[[ارض]]== | |||
{{متن قرآن|...وَأَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةٌ...}}<ref>«بگو: ای بندگان من که ایمان آورده‌اید، از پروردگارتان پروا کنید! برای کسانی که در این جهان، نیکی ورزند نیکی خواهد بود و زمین خداوند پهناور است؛ جز این نیست که پاداش شکیبایان را بی‌شمار، تمام دهند» سوره زمر، آیه ۱۰.</ref>. | |||
[[تاریخ قرآن]] پژوهی، گره‌گشای بسیاری از موارد بوده است. [[قرآن]] پژوهان حوزه این [[کتاب آسمانی]] کوشیده‌اند پاسخ‌های روشن و شفاف در برابر پرسش‌های بشری بدهند که هر کدام از آن کوشش‌ها بسیاری از پیچیدگی‌ها و سردرگمی‌ها را از میان برداشته است. همین قرآن پژوهان گفته‌اند که این [[آیه]] در مورد نخستین [[هجرت]] [[مسلمانان]] به [[حبشه]] نازل شده است. مسلمانان در این هجرت به همراه [[جعفر بن ابی طالب]] بودند. در این آیه [[خداوند تبارک و تعالی]] گسترده بودن [[زمین]] را بیان داشته و فرموده است زمین [[خدا]] گسترده و فراخ است و محدود به [[شهر مکه]] نیست. | |||
با این وصف؛ [[سلطه]] [[مشرکان]] بر شهر مکه نافی عمل به [[وظایف]] محوله نمی‌تواند باشد و اگر در [[سرزمین]] [[خفقان]] و [[کفر]] و [[ظلم]] نمی‌توان به [[وظیفه]] عمل کرد باید به جای دیگری [[مهاجرت]] نمود. زمین فراخ خدا مقصدی است که به نخستین [[مهاجران]] نشان داده شده و آن «حبشه» می‌باشد.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۲۴۶.</ref> | |||
� | |||
==ارض== | |||
{{متن قرآن|فَأَمَّا عَادٌ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ...}}<ref>«و اما (قوم) عاد در زمین به نادرستی گردنکشی کردند و گفتند: چه کسی از ما توانمندتر است؟ و آیا ندیدند که خداوندی که آنان را آفریده از آنان توانمندتر است؟ و آنان آیات ما را انکار می‌کردند» سوره فصلت، آیه ۱۵.</ref>. | |||
[[قوم عاد]] «از نظر [[قدرت]] جهانی و [[تمکن مالی]] و [[تمدن]] مادی کم نظیر بودند، قصرهای [[زیبا]] و قلعه‌های محکم می‌ساختند، مخصوصاً بر مکان‌های مرتفع، بناهائی که نشانه قدرت و وسیله خودنمائی بود بر پا می‌کردند [[مردمان]] [[خشن]] و [[جنگجو]] بودند و این [[قدرت ظاهری]] آنها را سخت [[مغرور]] کرده بود، چنان که خود را جمعیتی [[شکست ناپذیر]] و [[برتر]] از همه می‌پنداشتند و به همین دلیل در برابر [[خدا]] و پیامبرشان «[[هود]]» به [[طغیان]] و [[سرکشی]] و [[تکذیب]] و [[انکار]] برخاستند»<ref>تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۲۵۴.</ref>. | |||
در [[آیه]] ۵۰ [[سوره نجم]] از {{متن قرآن|عَادًا الْأُولَى}}<ref>«و اوست که قوم نخستین عاد را نابود کرد» سوره نجم، آیه ۵۰.</ref> نام برده شده است از این رو «بعضی محققان [[استنباط]] کرده‌اند که دو عاد وجود داشته است «عادالاولی» که بیش از هزار شاخه و تیره داشته است و بعد از هلاک ایشان «عاد ثانیه» ظاهر شده است که [[بت]] پرست بوده‌اند». این گفته استاد [[بهاءالدین خرمشاهی]] می‌باشد که در صفحه ۱۴۲۹ [[دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی]] خود درباره عاد ابراز داشته است.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۲۴۸.</ref> | |||
===مقصود از [[قوم]] [[عاد نخستین]] چیست؟=== | |||
«[[مفسران]] در این مورد دو گونه پاسخ داده‌اند: الف) در [[تاریخ]] [[بشر]] دو قوم به نام «عاد» وجود داشتند و آن ملتی که پیامبرشان هود{{ع}} بود همان عاد نخستین بودند که هلاک گردیدند. | |||
در میان [[عرب]] معمول است که هر چیز قدیمی را «عادی» می‌نامند و قوم عاد نخستین نیز کنایه از باستانی بودن آنهاست»<ref>تفسیر قرآن مهر، ج۹، ص۲۶۸.</ref>. | |||
«[[قوم عاد]]» که نابود شدند، عاد نخستین (عادالاولی) بودند<ref>اطلس قرآن، ص۳۳.</ref>. «[[مورخان]] می‌نویسند: قوم عاد بر اثر تکذیب هود سه یا هفت سال دچار [[خشک‌سالی]] و [[قحطی]] شدند. چشمه‌ها خشک شد و [[باران]] نبارید و برای تهیه آب به [[سختی]] افتادند و ناچار به حفر چاه‌های عمیق شدند، ولی باز هم آب به حد کفایت نبود و [[زندگی]] بر آنها سخت شد»<ref>محلاتی، تاریخ انبیاء، ص۹۳.</ref>.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۲۴۹.</ref> | |||
===مساکن قوم عاد=== | |||
«درباره محل دقیق آن در جنوب [[[عربستان]]] [[اختلاف]] است برخی گفته‌اند که [[احقاف]] در بیابان بین «عمان و [[مهره]]» است. برخی گفته‌اند که احقاف، ریگزاری بین عمان و حضرموت است. بعضی دیگر گفته‌اند که احقاف، ماسه‌های کنار دریای [[قریه]] شجره و شجره محلی در [[سرزمین یمن]] است»<ref>لطیف راشدی، قصه‌های قرآن، ص۵۵.</ref>. | |||
برخی نویسندگان می‌نویسند: «قوم عاد در [[اراضی]] احقاف در شمال حضرموت سکنی داشتند از یک طرف به شمال [[ربع الخالی]] و [[شرق]] عمان که اکنون شهرهای رمال است مجاور بود»<ref>عمادزاده، تاریخ انبیاء، ص۲۴۱.</ref>. «[[احقاف]] جمع حقف به معنی تپه‌های ریگی است»<ref>اعلام قرآن، ص۴۲۶.</ref>. | |||
و اما به نظر نگارنده احقاف محدوده‌ای است در «جنوب [[عربستان]]».<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۲۵۰.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||