جنگ احد در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

جنگ احد در قرآن (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۸ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۰۸

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲۸ سپتامبر ۲۰۲۲

جز

جایگزینی متن - 'لام' به 'لام'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۱۹۱

ویرایش

@@ خط ۷۱: / خط ۷۱: @@
 [[سیوطی]] در «[[الاتقان]]»<ref>الاتقان، ص۴۵۲.</ref> عبارت «احد» مذکور در [[آیه]] ۱۵۳ [[سوره آل عمران]] را جزو نام‌های بلاد و اماکن آورده و گفته است: «احد: در قرائت شاذی خوانده شده {{متن قرآن|إِذْ تُصْعِدُونَ وَلَا تَلْوُونَ عَلَى أُحُدٍ...}}<ref>الاتقان، ص۴۵۲.</ref>.
-با این حساب قرائت شاذی در آیه مورد بحث کلمه (احد) را در عبارت {{متن قرآن|وَلَا تَلْوُونَ عَلَى أُحُدٍ}} به ضمه الف و حاء یعنی «[[اُحُد]]» می‌خواند. در تلفظ کلمه؛ [[اختلاف]] در لهجه‌ها و خلاء اعراب‌گذاری در کتاب [[قرآن]] و نبود اعجام و نقطه در حروف، مخصوصاً تا [[زمان]] [[جمع‌آوری قرآن]]، منشاء مغایرت و تفاوت‌هایی شده است. «[[دانشمندان اهل سنت]] برای بازیافتن و تشخیص قراآت معتبر و مورد قبول از قراآت شاذه و غیر مقبول، ضوابطی را ذکر کرده‌اند»<ref>تاریخ قرآن کریم، ص۳۷۶.</ref> و از این نظر «قرائت شاذه قرائتی است که سند آن، صحیح نمی‌باشد از قبیل قرائت ابن سمیقع: {{متن قرآن|فَالْيَوْمَ نُنَجِّيكَ بِبَدَنِكَ لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ آيَةً}}<ref>«بنابراین امروز تو را با کالبد بی‌جانت بر ساحل می‌افکنیم تا برای آیندگانت نشانه‌ای باشی و بی‌گمان بسیاری از مردم از نشانه‌های ما غافلند» سوره یونس، آیه ۹۲.</ref> که {{متن قرآن|نُنَجِّيكَ}} را با حاء بی‌نقطه و [[لام]] {{متن قرآن|خَلْفَكَ}} را به فتح قرائت می‌کرد، در حالی که حفص آن را بر روال متداول، می‌خواند»<ref>تاریخ قرآن کریم، ص۳۸۱.</ref>.
+با این حساب قرائت شاذی در آیه مورد بحث کلمه (احد) را در عبارت {{متن قرآن|وَلَا تَلْوُونَ عَلَى أُحُدٍ}} به ضمه الف و حاء یعنی «[[اُحُد]]» می‌خواند. در تلفظ کلمه؛ [[اختلاف]] در لهجه‌ها و خلاء اعراب‌گذاری در کتاب [[قرآن]] و نبود اعجام و نقطه در حروف، مخصوصاً تا [[زمان]] [[جمع‌آوری قرآن]]، منشاء مغایرت و تفاوت‌هایی شده است. «[[دانشمندان اهل سنت]] برای بازیافتن و تشخیص قراآت معتبر و مورد قبول از قراآت شاذه و غیر مقبول، ضوابطی را ذکر کرده‌اند»<ref>تاریخ قرآن کریم، ص۳۷۶.</ref> و از این نظر «قرائت شاذه قرائتی است که سند آن، صحیح نمی‌باشد از قبیل قرائت ابن سمیقع: {{متن قرآن|فَالْيَوْمَ نُنَجِّيكَ بِبَدَنِكَ لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ آيَةً}}<ref>«بنابراین امروز تو را با کالبد بی‌جانت بر ساحل می‌افکنیم تا برای آیندگانت نشانه‌ای باشی و بی‌گمان بسیاری از مردم از نشانه‌های ما غافلند» سوره یونس، آیه ۹۲.</ref> که {{متن قرآن|نُنَجِّيكَ}} را با حاء بی‌نقطه و لام {{متن قرآن|خَلْفَكَ}} را به فتح قرائت می‌کرد، در حالی که حفص آن را بر روال متداول، می‌خواند»<ref>تاریخ قرآن کریم، ص۳۸۱.</ref>.
 «این آیه تنبه و [[تذکر]] به یکی از پیشامدهای احد و نمایاندن منظره [[شرم]] آور آن است. در برابر آن شکوک و نارضایی‌ها که از [[شکست]] احد برای برخی از آنان پیش آمد، منظره که در این [[آیه]] نمایان شده، وضع [[شکست]] [[روحی]] و سردرگمی آنان را در دامنه [[احد]] نشان می‌دهد»<ref>پرتوی از قرآن، ج۵، ص۳۸۱.</ref> روی خطاب به مسلمانانی است که در این [[جنگ]] شرکت داشته و برای [[عبرت]] و [[پند]] سایر افراد پاره‌ای از جریان واقعه را یادآوری فرموده که اساس این خط همانا [[اختلاف]] کلمه و رسیدن به [[آرزو]] است»<ref>انوار درخشان، ج۳، ص۲۲۹.</ref>.